Proxecto Epístola

----

José María Posada (1817-1886)

Escritor e xornalista galego vinculado ao romanticismo literario. Foi fundador do Faro de Vigo (1852), onde, baixo o nome de pluma de Don Lucas, publicou numerosas crónicas, ademais de lendas e poemas. Escribiu tamén a obra de carácter memorialístico Un paseo de Vigo a Bayona (1866). As súas Poesías selectas, en lingua galega e castelá, foron incluídas a título póstumo na Biblioteca de Autores Gallegos de Martínez Salazar (1886). Sendo estudante fundou o xornal La Aurora de Galicia. Periódico de Literatura, Ciencias y Artes, onde publicou pezas como “Estudios Sociales. Respeto a la mujer” (no número 8), onde se ofrece unha concepción relativamente avanzada sobre o papel social das mulleres. Exerceu como fundador da Academia Literaria y Artística de Santiago, un dos máis notables precedentes do Liceo de la Juventud, ao que estivo activamente vinculada na súa mocidade Rosalía de Castro. É autor de numerosas recensións críticas da literatura da época, entre as que cabe salientar a de La gaita gallega de Pintos (Galicia. Revista Universal de este Reino, número 3).


Epístolas
1 Destinatario/a [1]
Data Relación Remitente - Destinatario Orixe Destino [ O. ] [ T. ]
Data Relación Remitente - Destinatario Orixe Destino [ O. ] [ T. ]
1868-06-23 Destinatario/a
de Rosalía de Castro, a José María Posada
Santiago de Compostela
Transcrición

Transcripción da epistola de Rosalía de Castro, a José María Posada en 23/06/1868

Sñr. D. José María Posada.

Muy señor mío y de mi mayor aprecio: a su debido tiempo he recibido el tomito de sus poesías, que V. ha tenido la bondad de enviarme, así como su atenta carta, y si no he contestado más antes, como era mi deber, fue porque me lo han impedido circunstancias bastante desagradables entre las cuales, aparte de otros disgustos, se cuenta la falta de salud, y la reciente muerte de dos tíos, a quienes, uno tras de otro, se ha servido llevar el Señor. Además, quería antes de escribirle, leer a mi gusto sus bellas poesías, las cuales, en efecto, me han servido de grato recreo en las varias [horas de tristeza y mal humor por que he pasado. No le adulo, pues, al decirle que me he alegrado infinito de conocerlas, primero por ser fruto de un ingenio de mi país, y segundo, porque ha sabido V. escoger un género dulce y grato al ánimo, que hará que sus poesías agraden siempre, sean cualesquiera las circunstancias de la vida en que se lean. Me gustan, sobre todo, las que llevan por título El corazón, El valle, Entierro de un ángel, La desconfianza (soneto), Mi patria, Un mensajero misterioso (soneto), Ciprés y rosas, y algunas otras, que ahora no puedo recordar. En fin: su librito de V. es un ramillete que todo buen gallego debe apreciar en sumo grado, como se merece, y que yo tengo en gran valía. Le doy, pues, por él, las más expresivas gracias, y no dude de que lo conservaré como una prenda digna de ser preferentemente guardada.
Supongo que no se habrá V. contentado con haber escrito tan parcamente, aun cuando, como dice el adagio, vale más poco y bueno que mucho y malo. No obstante yo espero que algo más he de poder leer de V. y me atrevo a pedirle que cualquier cosa que haya publicado o llegue a publicar me la envíe tan pronto pueda, y dispense la franqueza.
Mucho me alegrará que los disgustos, que según nos decía en su primera carta le agobiaban, hayan desaparecido, y que goce como merece, al lado de su familia, esa paz por que todos suspiramos, y que por desgracia tan difícilmente se encuentra.
Concluyo volviendo a rogarle me dispense el que haya tardado] tanto en escribirle y con mil afectos de Murguía se repite su amiga y servidora
q. b. s. m.
Rosalía Castro de Murguía
Santiago - 23 de junio - 1868