PROXECTO EPÍSTOLAS

----

LOCALIZACIóN: 26 de Marzo, n.º 1089

Epístolas
52 mencións
Data Relación Remitente - Destinatario Orixe Destino [ O. ] [ T. ]
Data Relación Remitente - Destinatario Orixe Destino [ O. ] [ T. ]
Tarxeta de Rafael Dieste a Lois Tobío Fernández, sen data.
Bos Aires
Montevideo
Orixinal Transcrición

Transcripción da epistola Tarxeta de Rafael Dieste a Lois Tobío Fernández, sen data.

Querido Tobío: Te supongo enterado (x) del fallecimiento del gran Carlos Maside. Aquí lo supimos con mucho retraso, por carta familiar que recibió Antonio, confirmada luego por recortes de diarios gallegos que recibió Laxeiro. Esa es la nota que enviamos enseguida a varios periódicos de aquí.
[na marxe da esquerda:] (x)El día 10 de este mes
Te la envío por si aun no estabas enterado y por si puede abreviarte la improvisación de la noticia para "El Día" y otros periódicos de ahí con los cuales estés en buena relación.- Aquí se dedicará una audición de radio Galicia Emigrante, y un número de la revista. Quizá te hayan llegado unas líneas de Seoane pidiéndote algo. Pero como el correo da sorpresas, [na marxe esquerda:]no está de más quizá este envio.

Abrazos R. Dieste [sinatura autógrafa]

1950-11-08
Carta de Andrés M. de Irujo a Lois Tobío Fernández, 1950.
Bos Aires
Montevideo
Orixinal Transcrición

Transcripción da epistola Carta de Andrés M. de Irujo a Lois Tobío Fernández, 1950. en 08/11/1950

EDITORIAL VASCA EKIN, S.R.L.
Capital $ 15.000 m/n
------------------
PERÚ 175 - T.E. 30 - 3210
BUENOS AIRES 8 de Noviembre de 1950
--------------------

Sr. D. Luís Tobio Fernández
Montevideo

Distinguido amigo:
Este mes sacamos a la luz un libro que seguramente ha de interesar a Vd. Su autor es Ansaldo, el aviador que conducia el avion en que murio Sanjurjo el 18 de Julio de 1936, que despues hizo la guerra con Franco, que fue Agregado Aereo en las Embajadas franquistas de Vichy –con Lequerica– y en Londres –con el D. de Alba–, y que en la actualidad esta refugiado en Francia, donde con entera libertad y gran documentacion ha redactado sus memorias tituladas PARA QUE? que abarcan toda la etapa de la Republica, la Guerra civil y el franquismo, con un gran sentido critico y buena documentacion. Ansaldo es un testigo excepcional por ser un destacado colaborador del franquismo. Ansaldo estudio todos los problemas nacionales del regimen de Franco, y los internacionales derivados del franquismo. Franco y sus hombres estan retratados al desnudo. La obra alcanza hasta el mes de Octubre de 1950. Esta escrita con espiritu de concordia entre los antiguos enemigos para lograr la desaparicion de la dictadura y la implantacion de un regimen democratico.
Uruguay es un buen terreno para la difusion de esta obra, pero nos interesa conocer su opinion sobre las posibilidades de difusion en toda America.
Le saludamos antentamente
Andrés M. de Irujo [sinatura autógrafa]

1951-04-26
Carta de Francisco Fernández del Riego a Lois Tobío Fernández, 1951.
Vigo
Montevideo
Orixinal Transcrición

Transcripción da epistola Carta de Francisco Fernández del Riego a Lois Tobío Fernández, 1951. en 26/04/1951

Vigo
26-abril
1951
Sr. D. Luís Tobío
Montevideo

Meu querido amigo: Fai tempo que tiña mentes de che escribir. Diversos motivos viñeron aprazando o meu propósito. De todol-os xeitos, coido que desde que nos separamos –¿cántos anos van aló?– non deixei de seguir os teus pasos. Sempre andiven preocupado pol-a tua sorte. Non en balde che debo favores de amistade e orientacion, n-aquiles tempos universitarios. ¿Lémbraste? Por tua nai, por teu irmán Alfonso, por amigos comúns, percurei decote enteirarme dos teus recumbos. Agora Pita, infórmame adoito, e seméllame que en tantos anos non te perdín nunca de vista. A tua aititude frente ás nosas cousas preocupábame, e sentíame anceioso de saber o que facías.
Eu vivo unha vida abondo desnorteada, mergullado nun ritmo febril de traballo, sin apenas compensaciós. Todo parece afundido arredor dun. Se un acerta a atopar cun asideiros. Pasaron os anos, e siguen pasando, nun total fracaso persoal. Soio unha fe galega, n-iste pequeno mundo noso, sostén a un n-ista realidade abraiante, carregada de escenticismos e decenciós. Muitas veces teño matinado na idea de vivir, coma vós, a vida da emigración. Pero sinto un ausurdo tremor por me afastar de Galicia. A pesares de iste isolamento, de iste aturar día a día unha doenza espritual, da que cecáis non vos decatades ben, cóstame muito crebar as amarras. Aínda quedan algús amigos, bandeados coma min pol-as circunstancias. Pero bó é que haxa xentes limpas e xenerosas, capaces de sortear con enteireza o revolto balbordo que nos asolaga.
Nos minutos, poucos por certo, que podemos furtar ó traballo miltifure [?] e abafante que hai que realizar para vivir, facemos o labor cultural que nos é posibre facer. Demos comezo, con mil esforzos, a unha obra de ediciós que coidamos de interés. Iniciámola con unha "Antífona de Cantiga" de Cabanillas. Pero o primordial son uns Cadernos trimestráis que andamos a facer. O primeiro xa saíu. Por correo ordinario remeseiche un exemplar fai varios días. Impórtame muito que nos días a tua opinión sobre a sua presentación e contido. Tamén me importa grandemente que me mandes un ensaio teu pra un próisimo número. ¿Tés algún incomenente pra mo facelo? Teño a espranza de que á vista da pubricación e das xentes que a redaitamos, quererás sumarte á nosa empresa.
E nada máis por hoxe. Recibe a forte e cordial aperta de sempre, do teu vello amigo
F. del R. [sinatura autógrafa]

1951-05-05
Carta de Andrés M. de Irujo a Lois Tobío Fernández, 1951.
Bos Aires
Montevideo
Orixinal Transcrición

Transcripción da epistola Carta de Andrés M. de Irujo a Lois Tobío Fernández, 1951. en 05/05/1951

EDITORIAL VASCA EKIN, S.R.L.
Capital $ 15.000 m/n
------------------
PERÚ 175 - T.E. 30 - 3210
BUENOS AIRES 5 Mayo 1951


Sr. D. Luís Tobio
26 de Marzo 1089
Montevideo

Distinguido amigo: Claro está que tiene muchos motivos para considerarme ingrato y descortes por no haber contestado a su muy grata del 26 de Noviembre. La suya correspondía a una mía d el 8 de ese mes y justamente, el 9 se presentó aquí la .... para secuestrar la obra, como nos decimos por estas latitudes.
La obra está para tirarse y ello nos permitió aclarar que el general Franco ante la información recibida de que nosotros publicábamos las Memorias de Ansaldo, su excolaborador calificado, y temiendo, con razón, que en la obra se descubrieran interioridades y pormenores que no harían nada bien a su régimen, forzó las cosas con esa reclamación diplomática que paralizó la salida de la obra y nos colocó en una situación muy desagradable.
Pero no todo es gozo en la viña del señor. Nosotros hemos insistido y aclarado y hasta nos hemos jugado en el tema. Nada positivo hemos aclarado, pero tampoco oposición brutal, y en esas condiciones la semana que viene espero tengamos ejemplares que aspiramos a distribuir antes de dar publicidad a la edición.
En la fecha escriba al Centro Republicano de esa, siguiendo su ruego y les anuncio la aparición de "PARA QUE ....? (D e Alfonso XIII a Juan III). Ya hará favor de darme cualquier otra idea que tenga al respecto de la difusión de la obra en ese país. Dudo que hay nada más fuerte contra el Caudillo que esta obra, que es además de uno de su cuerda. De ahí el valor de la obra y la autenticidad de su testimonio.
Muchas gracias por sus frases amables dedicadas a nuestra obra editorial. Esas recompensas tenemos a nuestras vigilas y desvelos, aunque realmente no pasan de eso. Pero todavía existen quijotes en el mundo, aún en América, que ya es decir.
Con este motivo le saluda muy atentamente
Andrés M. de Irujo [sinatura autógrafa]

1951-07-05
Carta de Rafael Dieste a Lois Tobío Fernández, 1951.
Cambridge [nac. Inglaterra]
Montevideo
Orixinal Transcrición

Transcripción da epistola Carta de Rafael Dieste a Lois Tobío Fernández, 1951. en 05/07/1951

32, Owestone Road
Cambrigde
5, Julio 1951
Querido Tobío:
Algunas noticias tendrás, supongo, de nosotros (si no recientes, del estilo de las que podría darte) por Esther, Enrique, Seoane, o por alguno de sus amigos si a ellos no los ves hace mucho tiempo.- Te daré de todos modos la noticia básica, y es que tengo contrato de lector en Cambridge: dos años (uno pasado ya) –que acaso pueda prorrogarse a tres.- Bien, lo básico, como ves, pese a su relativa importancia práctica, no tiene gran importancia novelesca.
Cambrigde es una encantadora ciudad. Encantadora de una manera especial, como vista en un espejo, pues no acaba uno de entrar en ella como tal ciudad. Acaso porque no hay cafés, quiero decir "de verdad", como Dios manda –estoy casi seguro de que lo manda–, en el sentido español o francés de la palabra.
Pero es gente francamente buena, y la relación con los estudiantes, no puede ser más familiar, quiero decir, diáfana, desembarazada, elegante sin propósito. No hacen notar su estimación, pero se nota.- Tengo, en fin, razones para sentirme bien. Pero además (lo hemos descubierto ahora) es estupendo sitio para andar en bicicleta, ya sea por callecitas, espaciosos parques, avenidas, o en cortos viajes a campo abierto y a los pueblos próximos. El campo es de una paz profunda, llena de sentido, y hay algunas aldeas que invitan a quedarse en ellas.
Y ahora he aquí el asunto o motor inicial de esta carta. Supongo que conocerás el nombre de Salazar Chapela estará para tí asociado a varias cosas respetables: República, literatura, exilio ... Y probablemente también a noticias más o menos generales que hayas tenido del Instituto Español de Londres (el republicano, pues hay también "el otro"), que dirigió hasta hace poco tiempo, o sea hasta el momento de la extinción de fondos. El Instituto español estaba muy bien cualificado en Londres, entre la gente que puede calificar estas cosas, hispanistas, amigos de España, estudiantes, etc.
Ahora Salazar está en la BBC. Ha comenzado a publicar algunos artículos en periódicos de América. Tiene el plan de publicar simultáneamente el mismo en varios periódicos (uno por semana), y cuenta ya con algunos contratos –supongo que convenios espistolares– de Mejico, Santiago de Chile, la Habana ...
Hizo la tentativa de Montevideo –enderezada a El Día– escribiendo a López Gento, el cual transfirió el encargo a Mora Guarnido (Mariano), y ahí terminan por el momento las noticias. Yo le dije que Montevideo es pausado –una virtud, desde luego–, pero como la pausa se alargaba convinimos en que yo te escribiría (perdona que te moleste, o que te molestemos) por si puedes hacer alguna de estas cosas: hablar a Mora Guarnido, con quien te supongo en relación, averiguar en que fase está el asunto, influir favorablemente o, finalmente darnos alguna orientación fundada en tu experiencia directa del periódico.- Sea lo que fuere, te lo agradeceremos mucho.
He aquí algunos datos de Salazar Chapela, por si llega el caso de hacerlos valer en alguna gestión:
Colaboró en la "Revista de Occidente" y "Gaceta Literaria". Fue varios años crítico literario en "El Sol" (época de Ortega); articulista luego en "La Voz". En España había publicado dos novelas. En el destierro otra, que editó Londres.- Está muy bien relacionada en Londres (en relaciones que importan para un cronista), y tiene varios registros, ligero, grave, etc., siempre de buena calidad. Los artículos de periódico que conozco de él, son de los que se leen con gusto, vivos, discretos, animados.- Esta es, más o menos, la semblanza que interesa a un periódico.
Gracias otra vez, cualquiera que sea tu intervención.- En todo caso, tu conocimiento directo del medio –personas y circunstancias de El Día, etc.– unido a tu cordialidad, de la que temo abusar, nos hacen presentir que algo saldrá ... Si ves a mi hermano Enrique dile que voy a escribirle (Es verdad). Y que sí, que no sólo recibí la carta que me envío a París, sino que la contesté. Es raro que no lo haya notado, porque él contestó después a mi contestación.

[Na marxe esquerda:] Nombre completo: Esteban Salazar Chapela.
Recuerdos a Casal Chapí, si lo ves. A Esther. A tu mujer muy afectuosos de Carmen y míos.

Abrazos Rafael Dieste [sinatura autógrafa]

1951-07-08
Carta de Francisco Fernández del Riego a Lois Tobío Fernández, 1951.
Vigo
Montevideo
Orixinal Transcrición

Transcripción da epistola Carta de Francisco Fernández del Riego a Lois Tobío Fernández, 1951. en 08/07/1951

Vigo
8-xul.
1951

Sr. D. Luís Tobío
Montevideo

Meu querido amigo: Recibín a tua carta. Pordúxome fonda ledicia saber direutamente de tí, despois de tantos anos. Satisfaime que che gostara o Caderno. Piñeiro é un rapaz de Lugo, de gran talento, adicado a custiós filosóficas. É un dos valores novos de Galicia máis positivos. Quen che pode falar con detimento da sua persoalidade, é Prada.
Agora andamos a preparar o segundo Caderno, que irá adicado con preferencia á pintura. Coido que se manterá á mesma outura do primeiro. O pior é si calisquera día non podemos seguir avante, pois as dificultás xurden cando menos se agarda. Aló veremos.
Por correo aparte remeseiche un exemprar da miña Historia da Literatura Galega, que remata de sair do prelo. É o primeiro libro da serie de Manuás que edita "Galaxia". A mesma editorial ten en marcha unha serie de criación que se iniciou coa "Antífona da Cantiga" de Cabanillas; a de cadernos, co tídoo de Coleición "Grial"; e unha reedición de clásicos, chamada "Coleición Pondal". Pra o futuro matinamos en lle dar aínda meirande amplitude ás publicaciós. Todo, craro está, contando con que poidamos seguir avante.
Ademáis de "Galaxia", hai a Editorial dos Bibliófilos Gallegos que inspira Filgueira, con fís máis arqueolóxicos que vivos, e a Coleición Benito Soto, sostida por un grupo de rapaces pontevedreses, adicada á pubricación de libros poéticos.
Entre a xente nova comeza a haber algunha inquietude espritual, pero en xéral pouca cousa.
A Historia de Galicia que dirixe Otero vai por bó camiño. Coido que xa está pra rematárese o primeiro tomo. Cecáis en setembro o poidan enviar pra imprentalo.
Eu sigo coma sempre, inda que muito máis envellecido. Hai que traballar arreo, con un ritmo apresurado e agobiante. Non teño tempo pra nada, e nin siquera sei de onde saco o tempo. Agora estóu pasando unha tempada n-unha praíña de perto de Vigo, pero vou todol-os días á cidade, e práiticamente non disfroito nada do mar.
Xa saberás que Carballo está agora en Lugo, de direutor de un Colexio. Continúa coa súa misantropía esaxerada, e con abondos complexos. Fai cantos traballos literarios se lle encargan, pero non sai d'iso.
Istes días inauguraráse en Bos Aires a Esposición Coleutiva de Arte Galego que orgaizamos aquí. Non sei como sairá. Agradeceríache que me deses as impresiós que ahí recibas dos resultados. Si aparecen comentarios na prensa que tí lés, non te esquezas de mos mandar.
Tamén debe de andar a istas horas pol-a capital do Plata, Bouza-Brey. Coido que vai arranxar [ilexible ¿?] folk-lóricas. Eu non-o fun a despedir cando saiu de eiquí, apesares de que me mandóu dous recados. De todol-os xeitos, no fondo é un bó galego.
Bueno, nada máis por hoxe. Recibe a cordial aperta de sempre do teu vello amigo

F. Fernández del Riego [sinatura autógrafa]

1951-11-22
Carta de Francisco Fernández del Riego a Lois Tobío Fernández, 1951.
Vigo
Montevideo
Orixinal Transcrición

Transcripción da epistola Carta de Francisco Fernández del Riego a Lois Tobío Fernández, 1951. en 22/11/1951

Vigo
22-nov
1951
Meu querido amigo:
Recibín a tua carta, que, como sempre, me produxo a ledicia dos vellos recordos. Doume presa en che respostar pra acompañarche as fotografías que me pides. Non puiden atopar a do illote de San Simón, nin outras máis espresivas. Si dispuxese de algún tempo remesaríache o que desexas. Pero como supoño que che urxen, a ver si así podes saír do paso. Agradeceríache moito que cando se pubrique o artigo, me mandes un exemplar do suplemento.
Xa saíu o segundo número da coleición "Grial". Leva por tiduo "Pintura actual en Galicia". Colaboran Maside, Seoane, Angel Johán, Dieste, Gurriarán, etc. Non tardarás en recibilo, pois certificouse fai uns días â tua dirección. Dime que che parece. Coido que deica agora non se fixo nada semellante. Veremos si podemos seguir avante.
Quixera que, como favor especial, me enviases un ensaio teu, có vello seudónimo que aquí empregache, pra un dos próisimos números. Un dos nosos meirandes anceios é incorporar â publicación un abondoso número de firmas das que teñen algo que decir. ¿Atenderásme?
O Bouza xá está eiquí de regreso. Eu non-o vín, e pouco sei das impresiós que trae da sua xira cultural.
Teño ganas de ir a dar unha volta por esas terras, e poder abrazarvos a todos. Hai momentos en que ise viaxe é pra mín unha verdadeira ousesión. Síntome canso, desalentado, nista brétema que o afoga a un.
Nada máis pol-o momento.
Recibe a forte e cordial aperta de sempre, de
F. del R. [sinatura autógrafa]

1952-05-07
Carta do Centro Gallego de Bos Aires asinada por Javier Vázquez Iglesias, presidente e Manuel Alén, como secretario, dirixida a Lois Tobío Fernández, 1952.
Bos Aires
Montevideo
Orixinal Transcrición

Transcripción da epistola Carta do Centro Gallego de Bos Aires asinada por Javier Vázquez Iglesias, presidente e Manuel Alén, como secretario, dirixida a Lois Tobío Fernández, 1952. en 07/05/1952

CENTRO GALLEGO DE BUENOS AIRES
MUTUALIDAD-BENEFICENCIA
CULTURA
BELGRANO 2199 (R75)

Buenos Aires, 7 de Mayo de 1952.-

Señor
Dr. Luis Tobío Fernández
26 de Marzo, nº 1089
MONTEVIDEO - URUGUAY

De mi mayor consideración:-
El Centro Gallego de Buenos Aires, que me cabe la honra de presidir, ha decidido que los festejos conmemorativos del "DIA DE GALICIA", que anualmente celebra, sean dedicados este año en homenaje al Idioma Gallego, promoviendo, además de una gran velada, el 25 de Julio, conferencias, exposiciones, publicaciones especiales, difusiones radiofónicas, etc. para expandir al conocimiento público el valioso aporte de la Lengua Gallega a la Cultura Universal.-
Las conferencias, que serán dos, a pronunciarse los días lunes 21 y 28 de Julio, en la sala de conferencias de la Galería Velázquez, de esta Capital, deberán estar a cargo de prestigiosos intelectuales con dominio del tema.-
La Junta Directiva de esta Institución tendría sumo agrado en que usted aceptase pronunciar una de las disertaciones, fijándonos, en caso de merecer su aprobación nuestra solicitud, cual de las dos fechas le convendría más, así como todas las demás condiciones al respecto.-
Pendiente de su favorable respuesta a la mayor brevedad, aprovecho la oportunidad para saludarle con la más distinguida consideración y aprecio,

Manuel Alén [sinatura autógrafa]
Secretario
Javier Vázquez Iglesias [sinatura autógrafa]
Presidente

1952-05-29
Carta do Centro Gallego de Bos Aires asinada por Ricardo Badía, vicepresidente e Tomás Vilar, como pro-secretario, dirixida a Lois Tobío Fernández, 1952.
Bos Aires
Montevideo
Orixinal Transcrición

Transcripción da epistola Carta do Centro Gallego de Bos Aires asinada por Ricardo Badía, vicepresidente e Tomás Vilar, como pro-secretario, dirixida a Lois Tobío Fernández, 1952. en 29/05/1952

CENTRO GALLEGO DE BUENOS AIRES
MUTUALIDAD-BENEFICENCIA
CULTURA
BELGRANO 2199 (R75)

Buenos Aires, 29 de Mayo de 1952.-

Señor
Dr. Don Luis Tobío Fernández
26 de Marzo, nº 1089
MONTEVIDEO - URUGUAY.-

De mi mayor consideración:-
Con fecha 7 del actual dirigimos a usted una nota que dice así:-
"El Centro Gallego de Buenos Aires, que me cabe la honra de presidir, ha decidido que los festejos conmemorativos del "DIA DE GALICIA", que anualmente celebra, sean dedicados este año en homenaje al Idioma Gallego, promoviendo, además de una gran velada, el 25 de Julio, conferencias, exposiciones, publicaciones especiales, difusiones radiofónicas, etc. para expandir al conocimiento público el valioso aporte de la Lengua Gallega a la Cultura Universal".-
"Las conferencias, que serán dos, a pronunciarse los días lunes 21 y 28 de Julio, en la sala de conferencias de la Galería Velázquez, de esta Capital, deberán estar a cargo de prestigiosos intelectuales con dominio del tema".-
"La Junta Directiva de esta Institución tendría sumo agrado en que usted aceptase pronunciar una de las disertaciones, fijándonos, en caso de merecer su aprobación nuestra solicitud, cual de las dos fechas le convendría más, así como todas las demás condiciones al respecto".-
"Pendiente de su favorable respuesta a la mayor brevedad, aprovecho la oportunidad para saludarle con la más distinguida consideración y aprecio",
Ante la premura del tiempo para la debida organización de las citadas conferencias, nos decidimos a reiterar el contenido de nuestra anterior, por la posibilidad de que aquella no hubiese llegado a sus manos.-
Rogándole urgente contestación, me repito de usted atto. y S.S.,

Tomás Vilar [sinatura autógrafa]
Pro - Secretario
Ricardo Badía [sinatura autógrafa]
Vicepresidente en ejercicio de la Presidencia

1952-09-17
Carta de José Ramón Arana a Lois Tobío Fernández, 1952.
México, D. F.
Montevideo
Orixinal Transcrición

Transcripción da epistola Carta de José Ramón Arana a Lois Tobío Fernández, 1952. en 17/09/1952

"LAS ESPAÑAS"
REVISTA LITERARIA
APARTADO POSTAL 20921
MÉXICO D. F.

17 de septiembre de 1952
[manuscrito]Sr. Luis Tobío
Uruguay
–––––––––––––––––

Muy distinguido compatriota:
Escribo a usted estas líneas por indicación de nuestro compañero Anselmo Carretero.
Suponemos que habrá recibido usted los números de Las Españas publicados hasta la fecha, pues Carretero le ha enviado todos. Por el último habrá usted visto nuestro deseo de afirmar en la parte literaria de la revista su carácter plurilingüe, con celebraciones en todos los idiomas de España. ¿Podría usted enviarnos con tal fin alguna cosa en gallego, prosa o verso, original y corta?, o de algún otro gallego. Queremos que en cada número de LAS ESPAÑAS salga alguna corta —la falta de espacio, que no nuestro deseo, no nos permite gran extensión— colaboración en la lengua de su tierra natal.
Si a usted le parece bien, podría dirigir la sección en lengua gallega de la revista, procurándonos para cada número la correspondiente colaboración. Nosotros tendríamos mucho gusto en ello.
LAS ESPAÑAS llega a todos los núcleos más importantes de la emigración republicana española. Tenemos protectores y lectores en Méjico, EEUU, Venezuela, Chile, Colombia, Argentina, Francia... Uruguay es una excepción. ¿No sería posible crear ahí algunos amigos? Gran parte de la edición se distribuye en el interior de España/
En espera de sus noticias, le saluda muy atentamente, por LAS ESPAÑAS,

José Ramón Arana [sinatura autógrafa]

[Anotación manuscrita marxe inferior esquerdo:]
Un abrazo de vuestro,
Anselmo [sinatura autógrafa]

1952-11-11
Carta de Francisco Fernández del Riego a Lois Tobío Fernández, 1952.
Vigo
Montevideo
Orixinal Transcrición

Transcripción da epistola Carta de Francisco Fernández del Riego a Lois Tobío Fernández, 1952. en 11/11/1952

Vigo
11-nov.
1952
Sr. D. Luís Tobío
Montevideo

Meu querido amigo:
Imos a preparar un volume de ensaios sobre a saudade, semellante ô que lle adicamos a Rosalía, e que tí xa conoces. Queremos que tí nos fagas un traballo sobre o tema, dende o punto de vista que estimes comenente. A estensión, pol-o estilo da/dos que se prubricaron sobre Rosalía. Deberá estar escrito en galego, e firmado co teu nome, agás que prefiras o emprego de seudónimo. Quixéramos tel-o no noso poder antes de primeiros de ano, pra non demorar a edición do volume. Si por calquer motivo non puideses faguer o estudo, estimaríache que mo comunicases a volta de correo.
De todol-os xeitos, penso que non nos negarás iste favor que solicitamos de ti con grandes espranzas de que seña atendido. Quero invocarche pra ilo a nosa vella amistade, e a comunidade de aspiraciós que nos xunguen.
Mil gracias anticipadas, e a forte aperta de sempre, de

F. del R. [sinatura autógrafa]

1953-08-08
Carta da Asociación Española de Socorros Mutuos de Montevideo asinada polo seu presidente Jesús Canabal e por Carlos Mª Rodríguez Blanco como secretario, dirixida a Lois Tobío Fernández, 1953.
Montevideo
Orixinal Transcrición

Transcripción da epistola Carta da Asociación Española de Socorros Mutuos de Montevideo asinada polo seu presidente Jesús Canabal e por Carlos Mª Rodríguez Blanco como secretario, dirixida a Lois Tobío Fernández, 1953. en 08/08/1953

ASOCIACIÓN ESPAÑOLA 1ª DE SOCORROS MUTUOS
–––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––
ADM. Y SANATORIO: BVARD. ARTIGAS Y PALMAR - MONTEVIDEO

Montevideo, Agosto 8 de 1953.-

Sr. Luis Tobío

De nuestra mayor consideración:
El Consejo Directivo de la Asociación Española Primera de Socorros Mútuos, se honra en designar a Ud. como miembro de la Comisión de Honor que prestigiará los actos conmemorativos de nuestra efeméride centenaria y con ella, la iniciación del Mutualismo en América, y que será presidida por el señor Presidente del Consejo Nacional de Gobierno, don Andrés Martínez Trueba, quien nos dispensó la distinción de aceptar el cargo.-
La circunstancia que conmemoramos, más que el triunfo de una institución particular, debe ser interpretado como un triunfo de la idea mutualista en el país. Ha sido la iniciativa en si misma, la noble intención que inspira el servicio mutual, lo que ha permitido desenvolverse a esa institución durante tan largo período de tiempo; y han sido las instituciones del país, sus libertades, su incesante espíritu de progreso, los que han permitido el desenvolvimiento del principio mutualista.-
La institución que presido cuenta de antemano con su aceptación de este cargo, pidiéndole de manera especial que si Ud. tuviera algún inconveniente en aceptarlo se dignara hacerlo saber a la Secretaría de la misma.-
Descontando de antemano el honor que para nosotros significa su nombre en la Comisión respectiva y agradeciéndole esta circunstancia, aprovechamos la oportunidad para saludar a Ud. con nuestra más alta y respetuosa consideración.-

JESUS CANABAL [sinatura autógrafa]
Presidente
CARLOS MA. RODRIGUEZ BLANCO [sinatura autógrafa]
Secretario

AÑO DEL CENTENARIO
1853-25 DE SETIEMBRE - 1953
JOSE Mª BUYO
FUNDADOR

PRIMERA MUTUALISTA DE AMÉRICA - FUNDADA EL 25 DE SETIEMBRE DE 1853

1954-08-13
Carta de Hans Platschek a Lois Tobío Fernández, 1954.
Frankfurt
Montevideo
Orixinal Transcrición

Transcripción da epistola Carta de Hans Platschek a Lois Tobío Fernández, 1954. en 13/08/1954

Frankfurt/Main, d. 13/8/54
Börsenplatz 13

Estimado amigo Tobío,
Espero que este volumen de cuartillas no le produzca un sentimiento de pánico. Se trata, como verá usted, de un libro que me encargó Merli en Noviembre del año pasado y que prometi entregar en Marzo de 1954. El tiempo se ha extendido bastante, ya que varios problemas inmediatos y la dificultad de producir tanta cantidad de paginas escritas a ritmo seguido me han impedido ser tan puntual como se espera de un prusiano en su propia salsa. Será posible que usted me revise el material tan pronto que le sea posible y lo envie luego (certificado) a Joan Merli, Peru 973, Buenos Aires? Mil gracias de antemano.
Mi silencio no se debió a un olvido, por el contrario. Le iba a escribir concretamente dos veces, o al menos pensaba en usted en estas situaciones con toda intensidad. La primera vez fue al llegar a Europa. Habia descendido del barco en Vigo y una joven amiga, que conoci a bordo me invitó a pasar la tarde con sus padres, falangistas de primera hora. No revelé mis ideas al respecto y me fue departida la sorpresa de encontrarme con gentes amargadas, con una nausea a toda actividad politica. Se produce en ellos lo que siempre acontece en sociedades establecidas por golpes o revoluciones: la vieja generacion de combatientes es sustituida, tarde o temprana, por otra generacion de administradores. No quiero pecar ni blasfemar pero fascismo unido con mercantilismo pacífico es uno de los espectaculos mas repulsivos que pueden darse.
La segunda vez de mi evocacion de una tarde de conversacion animada en la calle 26 de Marzo fue la percepcion de un espectro que ronda por Alemania, cubierto con prestigios y articulos laudatorios, mas aun: el mismo espectro se ha convertido en articulo laudatorio –usted se imagina que hablo del benmerito José Ortega y Gasset. Si Miguelito no seria ya un caballero adulto, le sugeriría bautizar a uno de sus osos "Ortega", a los fines de crear un oso emisario. Lo curioso es que Ortega, critico de las masas se ha convertido en Alemania en el filosofo del "kleimen Mann". Para el Carnaval he decorado los bailes de la Facultad de Filosofia de acá; uno de los éxitos fue mi simbiosis de Ortega y Marylin Monroe.
Estos dos apuntes no son otra cosa que un intento de tranquilizar mi consciencia delante de usted. Habria que contar algunos eventos de la Alemania reconstruida, burguesa por antonomasia y dispuesta en guiar al mundo contra el bolcheviquismo. Herr Adenauer es la version alemana de Cesar Batlle; los intelectuales (existen intelectuales en Alemania, aunque no parezca: con intelectuales entiendo "catchers" espirituales y herejes profesionales) dicen que vivimos en una democratura bajo el regimen de "konradolf". Pero no hay que asustarse. Lo tragico y al mismo tiempo, lo abismaticamente comico es que se trata de ficciones y en el fondo, ningun aleman quiere cambiar la manteca por los cañones. Por otra parte no existe nadie, Konradolf menos que menos, capaz de suscitar los sentimientos míticos del aleman medio para quitarle la manteca. La prosperidad se ha convertida en Weltanschauung, Chicago en el nuevo Damasco y si algun dia (Dios lo evite) venga aqui una depresion, estamos de nuevo frente a un conglomerado de psicoticos que esta vez caen en una resignacion animal.
Para ser un artista prominente hay que tener aqui muchos años de paciente servicio a la causa de alguna abstraccion. Hasta los cuarenta años somos Nachwuchs, hasta los setenta, pintores jovenes, hasta los noventa podemos llamarnos maestros y aspirar al titulo de profesor, a partir de esta edad vienen los exitos: la orden pour le merite, el titulo de General o Coronel-general e incluso Mariscal de Expresionismo o de la Abstraccion temperamental. Pero yo no me aflijo y sigo pintando y, poco a poco gano terreno. En Abril expuse en la exposición del Künstlerbund, la única general que se produce anualmente aqui y el jurado (compuesto de la elite actual de los pintores) me aceptaron un maximo de cuadros, la mayor cantidad de un joven de estas regiones. Expuse luego en Darmstadt, con buena critica, en primavera preparo una gran exposicion en el Museo de Witten, una ciudad del Ruhr. Incluso he vendido un cuadro desde mi primera exposicion en Frankfurt hasta ahora.
Mis economias van asombrosamente bien, mejor seguramente que en Montevideo. Trabajo para la radio de Frankfurt, escribiendo textos para varias secciones, algunos muy tontos, pero desde hace tres meses hago comentarios de exposiciones y ya puedo expresarme con todo el sarcasmo que a veces es necesario. Luego hago traducciones del español o al español y, con mi amiga, del frances y del ingles. Durante el invierno las cosas no iban y fui obligado a escribir cuentos rosas para los diarios, bajo pseudonimo, se entiende. Espero que estos elaborados se pierdan cuanto antes en la obscuridad. "Tengo que partir, Elfrieda", dijo Hellmut con su voz metálica que dejaba traslucir su antigua posicion militar. "Partir?" Elfrieda elevó sus ojos azules hacia él y mientras una lagrima corria sobre su mejilla, repitió con voz plena de angustia: partir ..." No se ria, hay cuentos de esta indole que fueron re-impresos de diario a diario, a veces llegaron a publicarse una docena de veces.
El unico problema aqui es el de la vivienda. Espero encontrar algun dia proximo una pieza independiente, bajo el techo, mejor dos. Bajo ningun pretexto iré a vivir otra vez de subalquilando una habitacion en una familia burguesa, pequeñaburguesa tal como lo hice ingenuamente en los primeros momentos. Fue algo escabroso.
Con todo, el clima europeo es estupendo, maxime en aquellas minorias que constituyen las posibilidades de supervivencia que tenemos. Mis amigos son escritores o pintores o filosofos jovenes que tiene una vision entre cinica y natural de las cosas y que producen lo unico valedero que saldrá de estos años de las vacas gordas. Por mas que estas vacas se obstinan a negar de que sean simbolos de una estulticia germanica.
Lo mejor de todo es Josephine, berlinesa, casada con un espectro frances, actriz muy joven y de mucho talento (cosa que dice Piscator, no yo solamente) y una chica estupenda. Como yo le gusta vivir aqui, por las vacas gordas, como yo se siente extranjera. Afortunadamente le gustan mis cuadros y me cree un gran pintor.
De todo esto usted habrá notado que mi regreso a Montevideo no tiene lugar, al menos hasta que las circunstancias me obliguen hacerlo. Pero yo no creo en estas circunstancias a corto plazo. Por algo soy admirador de Mendes-France y del Pandit Nehru. Será porque no tengo oportunidad de leer el "Dia"?
Mis saludos a su señora a la que va destinada esta carta del mismo modo que a usted. No tanto a Miguelito: mejor que le de mis saludos afectuosos. Mejor que tenga una vision de Europa que se compone de Velazquez, Mozart y Montaigne. Algun dia tendra la oportunidad de buscar a estos fantasmas benévolos dentro de las casas oscuras y los tranvias chirriantes. Pero se les encuentra, se les puede encontrar y esto me hace pensar en algunos viajes muy lindos que hice a Francia, a Suiza y a traves del Rhin y en las grandes ventajas de la condicion del viajero y del extranjero por propia decisión.
Un apreton de manos y hasta pronto
su amigo
Platschek [sinatura autógrafa]

1954-11-10
Carta de Ramiro Isla Couto a Lois Tobío Fernández, 1954.
Caracas
Montevideo
Orixinal Transcrición

Transcripción da epistola Carta de Ramiro Isla Couto a Lois Tobío Fernández, 1954. en 10/11/1954

RAMIRO ISLA-COUTO
APARTADO 1548
CARACAS

10 de noviembre de 1954

Benquerido irmán i-amigo:
Por correio aéreo enviei-che eixemprares do Suplemento Literario de "EL Universal" –o xornal de maior circulación en Caracas– e da revista "ELITE" a de maior difusión de Venezuela.
Conseguíuse de momento, e como proba, un artigo mensual en cada unha das prubricacións devanditas.
"El Universal" paga 45 bolívares (uns 15 dólares) e "Elite" entre 75 e 100 bolívares, según o intrés que teñan.
Para "El Universal" é preferibel o artigo corto e si é mester ilustral-o ten que sere con unha soia ilustración, salvo casos especiales. Silvio Santiago, un gran galego, dono da publicidade Iberia que é o que consigue isto, me encarrega che diga que convén lle busques tidoos ben "literarios", modernos, moi "inteleituales", pra iles é un oitenta por cento do éisito. Eu non sei si me eisprico ben, pero coido que me entendes perfeitamente.
En "Elite", revista esencialmente de familias, o éisito hai que buscal-o máis que nada entre as mulleres. Amores célebres, aventureiras e amantes da hestoria, etc. etc., enfín ti verás. Eiquí pódese ser máis longo e con varias ilustracións si fosen precisas.
Isto non é definitivo. Silvio estaba traballando a colaboración no "El Nacional", pero o que se encarrega das colaboracións anda de viaxe fai bastantes meses pol-o eistranxeiro, e como non acaba de chegar, ante a insistencia miña fixo istas xestións, que non perxudican nada as futuras, porque ista colaboración de agora sirve para darse a coñecer. Logo virán outras cousas.
E agora outra cousa. Che vou a enviar os dous derradeiros números de "Galicia" de Caracas. Pol-o adicado ao Dia de Galicia ollarás que Otero Pedrayo ía a vir a dar unhas conferencias e inviado pol-o Centro Galego ía a presidir os actos da Nosa Festa. As autoridades franquistas non-o deixaron vir porque dín que iste Centro é enemigo do réxime. Con tal motivo, vaise a publicar un número eistraordinario en homaxe a Otero. Pol-o entusiasmo que espertou en Galicia vai resultar unha cousa monumental, tanto, que o Centro Galego asustou-se ante o costo que lle supón, e como se fundou fai pouco tempo un Patronato da Cultura Galega, se fixo cárrego do asunto, e hai un entusiasmo tolo por levar a cabo a obra. Calcúlanse soio de Galiza unhos 50 traballos, que xa están chegando con fotos dibuxos etc.
Non queremos que falle a túa colaboración, tes tempo atá os primeiros dias de Decembro próusimo, pois pénsase metel-o na imprensa a segunda semán de dito mes.
E nada máis, non escribín antes porque estóu traballando como unha fera, visitando médicos, boticas, viaxando etc. e eiquí o traballo é moi duro, sobre tudo o de visita, e os transportes feitos un desastre, que se perde máis tempo n-isto que no demáis. Isto é o que me impide escribir-che. Esquecía-me, tamén che vou enviar os selos ofrecidos que os estou separando aos poucos.
Meus respetos a dona, agarimos aos pequenos e unha saudosa aperta do teu

Ramiro Isla Couto [sinatura autógrafa]

1955-02-13
Carta de Ramiro Isla Couto a Lois Tobío Fernández, 1955.
Caracas
Montevideo
Orixinal Transcrición

Transcripción da epistola Carta de Ramiro Isla Couto a Lois Tobío Fernández, 1955. en 13/02/1955

RAMIRO ISLA-COUTO
Apartado, 1262

Caracas, 13 de Febreiro de 1955

Benquerido amigo e irmán Tobío:
Por correio aparte enviei-che o número de "Elite" e o Indice Literario do "El Universal", onde apareceron as túas colaboracións. Silvio está xestionando que che envien os cartos.
Cando se recibíu a primeira colaboración para "Elite", ista revista estábase vendendo, –a mercaron os donos do xornal "Ultimas Noticias", reialmente xa non había quen se ocupase de nada, os que saían porque se ían, e os que chegaban porque non sabían ren do asunto. Agora está Silvio, que era moi amigo dos que se foron, traballando a istes para que respeten o compromiso dos outros.
Silvio se encárrega que envíes máis colaboracións, para as duas publicacións, convén, asegún me dí, que teñan alí colaboracións, pois tendo publican aínda que digan que non lles intresa máis que unha ou duas veces por mes, pois as veces teñen o número monótono e tendo outro orixinal botan man d-il.
Silvio é o propietario da Publicidade Iberia i-encarguei-lle eu a do Thyocol, non tanto porque sexa un grande amigo meu, senón por eficacia, e non hai mais que ver as páxinas dos anuncios que publica iste e as que publicaba ARS, i-é que en Caracas non hai quen consiga a colocación do anuncio de maneira que o non coman os anuncios maiores, e procurando sempre que saia nas páxinas de menos publicidade. Eu vou a pregar-che o favor de que non prescindades d-il, primeiro por comenencia, por eficacia –en Xaneiro se venderon máis de 5.000 frascos, e no que vai de mes xa se chegou aos 2.000–, logo por boa persóa, servicial, gran amigo, e galego mañífico, e derradeiramente, por que o percisa, o por iso procura deixar a clientela contenta.
Eu remato como sabrás con Roche o día 28 e o primeiro de Marzo entro a traballar con Labrapia do Brasil, millor dito, unha empresa que representa a Labrapia e ten ademáis outros laboratorios. Cando cheguei de Montevideo no mes de Xuño, me fixo proposicións mellores que as que teño en Roche, e non aceptei porque non me parecía correcto regresar de pasar un mes de entrenamento por conta da cas, e largarme para outro lado. Cando estuvo eiquí Bowie, que chegou o mismo día que recibín a carta, lle dixen que non se preocupase, que eu atendería isto ata que chegase o meu sucesor, si o querían enviar antes, ou chegase dimpois por min non terían probrema, e n-isa ideia se foi, pero fun a saúdar ao que me fixera proposta, e sin decir-lle ren, voltou sobor do asunto e me ofreceu 2.500.- bs. de sueldo e transportes e gastos aparte. Naturalmente, aceptei de inmediato, como iste señor ten que irse ao eistranxeiro e debe de sír antes do 15 de Marzo, quere que comence o día 1º de Marzo e lle puxen un cable a Bowie dicíndo-lle que debía de comenzar n-isa fecha, pol-o tanto eu non podería estar un día máis. Iste cable cruzouse con un de Bowie no que lle comunicaba a axencia que me dixesen que continuase o mes de Marzo, na axencia sabían o meu compromiso e lle contestaron en tal senso. Cónto-che isto, or si se comentase ahí que eu non quixen prestar isa colaboración, que sepas que non foi mala ideia. Eu económicamente, salgo beneficiado por todas partes, cobro o despido que me corresponde, porque e de ley, e por riba me entran 300.- Bs. mensuales e 150.- ou 200.- que tiña que por do meu bolsillo con Roche, son casi 500.- bs. mensuales que é moito diñeiro en calquer parte. Estou molesto co a cousa moral, proque é inxusta e así llo vou a dicir, pero dend-o punto de vista económico quédo-lles agradecidísimo. Podes creermo, aínda que non llo diga a iles.
A miña direición será o apartado 1262 que é o de Silvio Santiago, o feito de que eu teña que deixar Roche, e excusado dicir que non ten nada que ver con as nosas relacións, que serán máis estreitas, porque seguramente, escribirei máis a miudo xa que o traballo meu futuro e moito máis liviano que o actual, e terei un tempo que non tuven agora.
Lembranzas garimosa aos teus e unha forte aperta do teu
Ramiro Isla Couto [sinatura autógrafa]

[Nota manuscrita na marxe esquerda do folio]:
Está Silvio traballando o faguer unha páxina galega de información nun xornal deiquí, para ver de que lla dean a Fole. Escríbelle n-ise senso e dalle a miña direición para uqe lle diga o que habería que faguer.
[sinatura autógrafa]

1955-08-10
Carta do Patronato Rosalía de Castro, delegación de Uruguai, asinada por Xesús Canabal (presidente) e Ángel Martínez Barros (secretario) dirixida a Lois Tobío Fernández, 1955.
Montevideo
Montevideo
Orixinal Transcrición

Transcripción da epistola Carta do Patronato Rosalía de Castro, delegación de Uruguai, asinada por Xesús Canabal (presidente) e Ángel Martínez Barros (secretario) dirixida a Lois Tobío Fernández, 1955. en 10/08/1955

PATRONATO ROSALÍA DE CASTRO
SANTIAGO DE COMPOSTELA
––––––––––––––––––––––
DELEGACIÓN URUGUAYA
SAN JOSE 870
MONTEVIDEO
––––––––––
Montevideo, 10 de agosto de 1955.

Dr. Luis Tobío
Calle 26 de Marzo, 1089.
Ciudad.

Distinguido compatriota:
Nos es sumamente grato testimoniar a Vd. nuestro profundo agradecimiento por la muy valiosa colaboración prestada en el acto artístico-literario realizado el 15 de Julio ppdo. en homenaje a nuestra excelsa Rosalía de Castro.
Contando con colaboradores como Vd. nos sentimos respaldados a la vez que nos sirve de estimulo en nuestra labor de divulgación de nuestra cultura gallega.
Aprovechamos la oportunidad, para saludar a Vd. con nuestra consideración más distinguida,

POR PATRONATO ROSALIA DE CASTRO
DELEGACIÓN URUGUAYA

JUAN MARTÍNEZ CASTRO - [sinatura autógrafa]
Secretario.
JESÚS CANABAL - [sinatura autógrafa]
Presidente.

1955-12-00
Carta de Juan Roura Parella a Lois Tobío Fernández e María del Carmen Soler Ponce de León, 1955.
Middletown
Montevideo
Orixinal Transcrición

Transcripción da epistola Carta de Juan Roura Parella a Lois Tobío Fernández e María del Carmen Soler Ponce de León, 1955. en 00/12/1955

[membrete/escudo da Universidade]
PROF. J. ROURA-PARELLA
Wesleyan University
Middletown, Connecticut

Diciembre 1955
Señor Don Luis Tobío
Montevideo

Queridos y recordados amigos:
¡Un año más! En esta última semana, ante la primera seria resistencia de mi cuerpo en toda mi vida, alguna vez pensé, ¡Un año menos! Ahora me encuentro de nuevo bien. De todos modos los años no pasan en vano por lo menos para mi. En cuanto a Teresa parece que en vez de ir poco a poco hacia el límite regresa a su época de cotiledón. La diferencia entre ella y yo está en que ella se adapta sin hacer concesiones y yo ni hago concesiones ni me adapto. Soy y seré un íbero de los Pirineos, es decir un íbero a la segunda potencia. Ahí están las raices de todos mis males.
A últimos de septiembre pasado regresamos de un viaje de ocho meses por este inmenso país. Teresa me hizo recorrer treinta mil kilómetros por carretera. Trabajé duramente cuatro meses en Santa Barbara, California, y un mes en el Lake Tahoe tambien en California en una Fellowship que gané en el concurso norteamericano de la Gugenheim Foundation.
Mi temperamento de montañés (o la perfecta simpatía o la perfecta soledad) me tiene anclado en este oasis wesleyano. Encuentro salvación en mis alumnos que son todos excelentes personas. Necesito creer, para vivir, que hay buenas personas en el mundo. Y los estudiantes lo son.
No hay contacto con el mundo anterior. No veo a nadie. Raras veces vamos a New York. Sólo sé que Recasens dejó la U. N. para regresar a México de profesor. Creo que hizo muy bien.
Quizás algún día les hagamos una visita. Quisiéramos dar una vuelta por el continente. Como siempre el mayor obstáculo es el dinero que eso cuesta. No tenemos ganas de ir a Europa quizás porque en verano aquello ya no es Europa anymore.
[continúa pola marxe esquerda]: Adios. Saludos y un abrazo de J. Roura-Parella [sinatura autógrafa]

1955-12-23
Carta de Teresa Ramón Llise a María del Carmen Soler Ponce de León, 1955.
Middletown
Montevideo
Orixinal Transcrición

Transcripción da epistola Carta de Teresa Ramón Llise a María del Carmen Soler Ponce de León, 1955. en 23/12/1955

Diciembre 23 - 1955

Querida Carmen! Casi la víspera de Navidad! Tengo a Juan enojado pués su carta escrita desde mas de una semana está encima de mi mesa de trabajo y yo con muy buena voluntad todavía no os he escrito aunque sean unas cortas líneas. Primero nuestra enhorabuena por vuestro segunda ... no sabes cuanto me alegré de ello. Ya te veo con tus chicos tan atareada! Que Dios te los conserve sanos y te dé muchos más! ...
Yo me contento educando a los de los demás, ya que no he salvado ninguno mío. Todas las mañanas de 9 - 12 tengo de 12 a 15 chicuelos de 3 a 41/2 años y no te imaginas el buen tiempo que me doy con ellos! Tengo una ayudante pues sola siempre hay el peligro que a uno de ellos les pase algo y sería la catástrofe !! Aquí le llaman "Nurseryschool". Hacemos de todo: jugar, bailar, finger-painting and brush painting, recortar y pegar en colores etc. tu sabes mejor que yo lo que son chiquillos de esta edad y es una delicia como en 2 o 3 semanas los moldeo (algunos me cuesta más de un mes) a mi manera, no es totalmente progressing school pues pongo ciertos límites pero juegan libremente en todos conceptos.
Ahora viene la segunda parte: con todas esas actividades mías he abandonado la guitarra y lo siento mucho sobre todo para Juan que batalla conmigo constantemente para que de nuevo la trabaje. Pero hija mía acá no hay ningún servicio, en la casa tengo una persona que viene un par de veces por semana a limpiar pero eso no basta, más que le haremos! Tomarlo como se pueda. Hace ahora justo un año que fuí a Mexico a visitar a mi familia. Mamá ha cumplido 85 años. Mis hermanas todas siguen bien. Adela está además de el empleo en el Museo de Antropología, lo sabías que es antropóloga? tiene tambien unas clases en la Universidad en la Facultad de Filosofia. Trabajan mucho pero van adelante. Ahora viven en San Angel donde edificaron una pequeña casita y así mamá esta mucho mejor. Veo que Juan ya os dá noticias de nuestro viaje alrededor de los E.U. Salimos a 1º de febrero y llegamos a California L.A. el 25 del mismo mes. Fuimos por el Sur hasta Florida todo el Golfo de México hasta New Orleans, desde allí Dallas, Texas, New Mexico, Arizona, Nevada y California. De vuelta fue magnífico tambien. Lo tomamos con mucha calma pues yo no hubiera resistido muchas horas de conducir. Empece con solamente 150 a 200 millas por día, de vuelta algún día llegaron a 450 y tan campante. Juan no maneja ni quiere saber nada de ello! Tuve suerte púes llegamos a casa en Septiembre sin un rasguño, ni en el coche! Siento darte tanta lata escribeme con frecuencia pues nos dais tanta alegría! Felices Pascuas a todos y Buen Año Nuevo! Abrazos de Teresa

1956-02-23
Carta de Rodolfo Prada a Lois Tobío Fernández, 1956.
Bos Aires
Montevideo
Orixinal Transcrición

Transcripción da epistola Carta de Rodolfo Prada a Lois Tobío Fernández, 1956. en 23/02/1956

RODOLFO PRADA
CONSTITUCIÓN 4234
Buenos Aires
–––––

23 Febreiro 1956

Señor,
Don Luis Tobío,
26 de Marzo 1089,
MONTEVIDEO. (Uruguay)

Benquerido amigo e irmán:
Supoño que o bo amigo Couceiro lle haberá trasmitido as miñas felicitaciós polo manífico traballo que fixo, a xeito de barudo perpiaño, pra o proieutado Congreso da Emigrazón Galega. Perfeita e lumiosa cada unha das tres partes. Fixen entrega do traballo ao Consello de Galiza e a tudos gostou e alentou moitísimo. Istase traballando encol das fases limiares do proieuto e, no seu intre, se lle informará a vosté o respeuto.
Agora teño o gosto de cumprir outro encárrego pra vosté. Trátase do seguinte: da grandeira obra, que patrióticamente financia noso esgrevio amigo Don Manuel Puente, da Historia de Galicia. Como vosté sabe, vense escribindo por un equipo de especialistas, alá na Terra, baixo a direición de Don Ramón Otero Pedrayo. Xa se recibiron os orixinaes pra os dous primeiros tomos que xa istán sendo imprensados. Don Manuel contratou o traballo ca impresa López de ista cibdá (a mesma que fixo o libro "As Cruces de Pedra na Galiza" de Castelao), en 400 e pico de mil pesos. Amáis de elo, os grabados custarán uns 150 mil pesos. Isto lle dará ideia da importanza da obra. A edizón istá ao coidado de Luis Seoane axudado por mín. Agora ben, témolo probrema da correición das probas, non pola correición simpre en sí, que se podería faguer doadamente en base a os orixinaes, senón pola necesidade de unificar a ortografía dos varios traballos de difrentes autores. Elo comporta unha responsabilidade que somentes pode ser asumida por persoa autorizada por outa preparación inteleitual e amplo conocemento da nosa lingua, pois vai tuda a obra en idioma galego. Con Otero Pedrayo tense acordado que se faga a primeira correición, –e conseguinte unificación ortográfica e linguística–, eiquí, enviándose a éle a derradeira proba pra sere revisada e conformada alá.
Agora ben, Seoane e máis eu entendemos que vosté é a persoa máis calificada nas terras do Plata pra laboura tan importante. Don Manuel atopou perfeita a eleicióne fíxome o encárrego de lle escribir propoñéndolle isa colaborazón e pregándolle queira aceitala, a base, naturalmente, de lle compensar cos honorarios que correspondan, xa que o traballo será fadigoso e lle demandará tempo que vosté perdería de adicar a labouras periodísticas ou editoriaes que lle rinden beneficios.
A impresa xa entregou as probas dos primeiros traballos: o Prólogo e a Descripción Xeográfica de Galicia, ambos de Otero Pedrayo. Si témola a sorte de que vosté aceite a laboura que lle propomos, enviaríamoslle ise material seguidamente. Prégolle, pois, nos favoreza ca sua resposta, o máis axiña que lle sexa posibele.
Aproveito gostoso a oportunidade pra o saudar moi cordialmente, aftmo. s. s. amigo e irmán,
R. Prada [sinatura autógrafa]

P/D.- Eu permítome apelar afervoadamente ao seu patriotismo galego pra que faga o sagrifizo de aceitar o encárrego.
R. Prada [sinatura autógrafa]

1956-09-26
Carta de Francisco Leal Insua a Lois Tobío Fernández, 1956.
Vigo
Montevideo
Orixinal Transcrición

Transcripción da epistola Carta de Francisco Leal Insua a Lois Tobío Fernández, 1956. en 26/09/1956

FARO DE VIGO , 26 de setiembre de 1956
EL DIRECTOR

Sr. D. Luís Tobío Fernández MONTEVIDEO

Mi querido y admirado amigo:
Sé que estás enterado que hace años trabajo en un libro que pronto será publicado –en 5 tomos– y que llevará el título de "Un pueblo de escritores", en el que han de figurar más de 110 intelectuales quehan nacido en nuestra ciudad. (Ahora, precisamente, estoy en contacto con Maruja Mallo gracias a la amabilidad del Dr. Correa Calderón que me ha traído un libro en el que figuran dos conferencias de ella, pues yo la estudio como escritora). En este libro incluyo también, además de los datos bio-bibliográficos, crítica de estilo, temática, etc. una parte antológica de cada autor de los de categoría universal. Por ello, acudo a ti para que me digas que trabajo de los tuyos es el que deseas que aparezca entre esta amplia antología –artículo o poema o ensayo–, y que hagas el favor de mandármelo. Tengo unos datos biográficos tuyos incompletos que me había proporcionado tu hermano Alfonso (su mujer es prima carnal de la mía), pero preferiría que tú me hicieras el curriculum vitae a fin de que estés representado en esta obra como mereces. Ramón Villar Ponte, antes de morir, me había hecho lo mismo para él y para su hermano Antón.
De tus trabajos publicados solo poseo lo siguiente:
"A eirexa de Santa María de Viveiro"
"Poesía inglesa e francesa vertida ao galego" (En colaboración)
"Por que debemos falar en galego" (Suplemento de NOS)
"Viejas trovas sobre el mar de Vigo" (en "El Día", de Montevideo)
"De un rincón del Cantábrico" Idem

Ya ves que, en realidad, esto es muy poco. ¿Serías tan amable que me enviaras por el gran amigo Correa Calderón tus últimas producciones?. Si editaste algún libro, me interesa extraordinariamente poseerlo sea el tema que sea pues los comentarios que hago son ampliamente objetivos a fin de que en esta obra quepan todas las tendencias, al margen de las circunstancias.
Tu hermano Alfonso y yo nos vemos de tarde en tarde, pero siempre hablamos de ti. Ahora quizá vaya a La Coruña uno de estos días y ya le diré que te he escrito.
Díme en que puedo serte útil. Recibe un abrazo muy fuerte de
Francisco Leal Insua [sinatura autógrafa]

T/C
Calle del Ecuador 61 - 2º
VIGO (Pontevedra)
-España-

[Nota manuscrita ao final da carta]:
¿Donde podría conseguir tu tesis doctoral?

1957-04-23
Carta de Lois Tobío Fernández a Francisco Leal Insua, 1957.
Montevideo
Vigo
Orixinal Transcrición

Transcripción da epistola Carta de Lois Tobío Fernández a Francisco Leal Insua, 1957. en 23/04/1957

Montevideo, 23 de abril de 1957

Sr. Don Francisco Leal Insua
Calle del Ecuador 61 - 2º - Vigo
Prov. de Pontevedra, España

Mi querido amigo:
Hace ya mucho tiempo que el Dr. Correa Calderón me entregó tu carta y los ejemplares, amablemente dedicados, de tus dos libros que lei con el mayor interés y que te agradezco.
Las notas que me pediste, y que yo preparé poco después de recibir tu carta, pensaba remitírtelas por intermedio del mismo amigo. Pero este demoró su visita a Montevideo y cuando, al fin, recibí su llamada telefónica desde el barco no pude verle porque solo iba estar en Montevideo pocas horas. Le dije, pues, que te remitiría aquellas notas directamente por correo.
Así acabo de hacerlo. Por separado como impresos certificado por avión las recibirás; han salido al mismo tiempo que esta carta.
Te envio también uno de mis ensayos, entre los que considero más característicos de mi manera de escribir. Pensé en mandarte algún otro más para que tu eligieras pero juzgué que tal vez no fuese necesario. De todos modos con mucho gusto te remitiría los textos de aquellos que tuvieses interés en conocer.
Perdona el retraso de mi contestación y recibe un estrecho abrazo de tu buen amigo y paisano.
[sen asinar]

1958-01-28
Carta do Consello de Galiza a Lois Tobío Fernández, 1958.
Bos Aires
Montevideo
Orixinal Transcrición

Transcripción da epistola Carta do Consello de Galiza a Lois Tobío Fernández, 1958. en 28/01/1958

Consello de Galiza

Buenos Aires, xaneiro 28 de 1958.-

Señor
D. Lois Tobío Fernández
Montevideo

Ben querido irmán e amigo:-
Como vostede terá noticia, dend-un tempo a esta parte, veñen realizándose en París moi intensas aitividades políticas, cada vegada máis estensas e representativas das forzas da emigración, políticas, sindicales e de outra índole, que aitúan pra derribar o réximen de Franco, con contaitos direitos coas que, no mesmo senso, traballan no interior da Penínsua, animadas pol-a crisis, xa irremediabel, do réximen devandito en todol-os órdens.-
O Consello de Galiza i-as entidades e persoas que o asesoran i-apoyan, rexistramos con moita pesadume, que n-isas aitividades, reunións, acordos e resolucións públicas e segredas, non aparescía a presencia de Galicia con persoalidade propia, nin referencia algunha os seus problemas, especialmente ó fundamental da súa autodetermiñación política.-
E á vista d-iste feito o Consello deuse a estudar o problema sobor da base d-unha ponencia que Don César Alvajar mandara o Primeiro Congreso da Emigración Galega, e de correspondencias privadas encol do tema, moi ben ourentadas, posteriormente. O Consello encarregoulle ó Conselleiro de Relacións, Ramón Suárez Picallo que, en forma reservada, iniciara as xestións pertinentes con Alvajar, e por outras vías, pra ver si podía atoparlle solución.-
O primeiro que se fixo foi un índice de puntos de ourentación política, a xeito de programa, dentro do que aituaría o noso representante. Despóis de auscultar nos meios republicans e democráticos de París —goberno republicano no eisilio, gobernos autónomos vadco e catalán, e orgaizacións políticas e sindicales — como sería acollida a representación de Galicia. E, por derradeiro, escoller a persoa que a desempeñaría, xa que Alvajar, dende o primeiro intre manifestou que non-a aceitaría, propoñéndonos varios nomes de galegos que, a seu xuicio, podían e debían desempeña-la.-
O que chamaremos "programa de aición" do representante —verticalmente galeguista— foi aceitada integramente e aínda ampliada moi axeitadamente por Alvajar, pois él, reitificando vellos puntos de vista políticos, está agora á nosa veira compartindo incondicionalmente os nosos puntos de vista i-as nosas ideias. Informounos eisí mesmo que nos meios republicáns, oficiales e privados de París, a representación galega tería favorábel acollida con toda cras de colaboracións. A tal punto que, aínda denantes de nós mandarlle as credenciales, puido xa intervir n-alguns asuntos. Dispóis de insistir en non querer aceitar o cargo, i-ofrecendo a súa máis incondicional coulaboración, logramos que o aceitara e o Consello nomeouno oficialmente o 18 de Nadal derradeira.-
César Alvajar ostentará en París unha doble representación. Ante o goberno Republicano en eisilio i-os gobernos autónomos vascos e cataláns, en representación do Consello de Galiza: e ante os partidos políticos e orgaizacións sindicales hespañolas, vascas e catalans, en representación das Irmandades Galegas na América, como entidade política e patriótica integrada por galegos de diversos matices, todos de siño democrático, republicán e galeguista.-
O Consello, tendo en conta a laboura constante de vostede a prol da causa que sostemos a súa siñificación política, espritual e intelitual, e o apoio que nos prestou e nos presta sempre, coido-u doado darlle conta do aituado n-iste intresante asunto, en intres en que se agardan importantes acontecimentos, nos que Galicia non debe estar ausente.-
De todol-os xeitos, agardamos con moito intrés a sua valiosa opinión encol do tema, e aproveitamos a ocasión pra lle reiterar a nosa máis cordial e fraderna estimanza,

Ramón Suárez Picallo [sinatura autógrafa]
Consellerio de Relacións

Antón Alonso Ríos [sinatura autógrafa]
Segredario do Consello de Galiza

Elpidio Villaverde [sinatura autógrafa]
Conselleiro

1958-02-04
Carta de Miguel Angel Marín Luna a Lois Tobío Fernández, 1958.
México, D. F.
Montevideo
Orixinal Transcrición

Transcripción da epistola Carta de Miguel Angel Marín Luna a Lois Tobío Fernández, 1958. en 04/02/1958

NACIONES UNIDAS UNITED NATIONS
CENTRO DE INFORMACION PARA
MEXICO, AMERICA CENTRAL,
PANAMA, CUBA Y REPUBLICA
DOMINICANA

TEL. 25-64-46
GENOVA 34, 1ER. PISO
MEXICO 6, D.F.

Febrero 4 de 1958.

Señor
Don Luis Tobío
26 de Marzo Nº. 1089
Montevideo, Uruguay.

Querido Tobío:
Esperaba los días de Navidad, propicios a la indulgencia, para escribirte y recabar la tuya por no haber contestado tu carta del 14 de marzo pasado inmediatamente como eran mis deseos. Quise esperar a Navidad, época bien adecuada para disculpar las faltas ajenas y tratar de remediar lo casi iremediable, para escribiros deseándoles un feliz 1958. Sin embargo, ya me vez habiendo dejado pasar las Navidades y casi un mes del nuevo año para escribirte, mejor dicho para dictar esta carta, tarde y mal.
La razón por la que la dicto es que desde hace cerca de tres semanas estoy baldado en cama como consecuencia de un accidente de automóvil consistente en haberme ido al fondo de un barranco de más de 50 metros. Vivo de milagro. Ya ves pues que casi soy un gallego en punto a buscar ocasiones para despertar simpatías y se disculpen mis faltas o faltillas. Espero estar restablecido en unas cuantas semanas. Todavía pienso dar mucha guerra en este mundo.
*****
Vine a México casi a finales de 1956 porque quedó vacante el puesto de Director de este Centro, lo solicité y me enviaron en comisión de servicios durante dos años que en la práctica serán tres o tres y medio. Me continúan conservando mi puesto de asesor en el Consejo de Seguridad a donde regresaré en su día ya que el trabajo me seduce más que el de aquí o, mejor dicho, lo que sucede es que no me gustan ciertos aspectos de mis funciones como son los cocktails y reuniones con la fauna diplomática. Prefiero el trabajo de estudio e informe que se aviene más con mi temperamento. Por otra parte, el trabajo es interesante y he aprendido mucho sobre las Naciones Unidas fuera del recinto a base de ventilación artificial en donde venía actuando en Nueva York. Creo que todos los funcionarios deberían salir de vez en cuando y percatarse un poco de la realidad del ambiente.
Dejé con pena Nueva York –que me gusta mucho– pero los chicos estaban olvidando el español –ya sabes que tenemos la desgracia de hablar en catalán en casa por habérmelo impuesto mi mujer– y quise que pasaran un tiempo en país de habla española en años todavía mozos para recuperarlo y afirmarlo de una manera casi definitiva. Empeño que estoy logrando a satisfacción pues de una parte continúan sus estudios de acuerdo con el plan inglés y por otro asisten a clases en escuelas españolas para que puedan decir 'hipotenusa' en nuestro idioma.
Este año pasado no ha sido muy bueno para nosotros. Aparte de este accidente que acabo de tener, María nuestra hija, probablemente a causa de un golpe en el autobús de la escuela tuvo un desprendimiento de retina en el mes de abril pasado y tuve que venir aprisa y corriendo de Nueva York en donde estaba en aquella ocasión, para decidir sobre una operación urgente. Aunque ha perdido algo de visión tenemos esperanza de que en un par de meses esté completamente bien.
Me encantó ver las fotos de tus chicos, Miguel y Constanza. También coincido en que Miguel es un bonito nombre, no en balde lo llevaba mi padre y ahora mi chico. Constanza es también un nombre precioso y eufónico. Que lindos son los niños para el padre, al menos, a partir del año y medio, verdad?. Yo siempre le digo a Mercedes que de haber vivido en una masia en Cataluña hubiéramos tenido todos los años un niño y que en cuanto a mí afecta a los 5 los hubiéramos regalado. A medida que crecen, crecen tanto sus problemas que uno se pregunta si hizo bien en traerlos al mundo. Mas dejémonos de filosofía barata.
En cuanto a tu mujer veo que el tiempo pasa en balde, pues está maja y guapa como siempre. Creo que tu tienes el pelo canoso como tu seguro servidor, lo que seguramente te da el mismo aire distinguido que yo tengo y que hace que las chicas se pierdan por nosotros a pesar de nuestra ya achacosa edad. (Cristina, mi fiel secretaria, sonríe socarronamente mientras dicto ésto).
De nuestro país nada puedo añadir a lo que te decía en mi anterior. Lo terrible con tu paisano es que él no es causa sino efecto. Las causas de su presencia en el poder son mucho más profundas y menos veleidosas que las de los Pérez Jiménez, Perones, etc. En fin, a ver si algún día tenemos oportunidad de charlar de ésto y de otras muchas cosas.
Bien, mi buen Tobío, J'espere que te ne me voudras pas y me contestarás rapidamente para desearme que mejore de salud y que este año me traiga mejor fortuna que el que acaba de pasar. Como vez esto es un verdadero chantaje.
De todo corazón os deseamos a todos vosotros toda clase de venturas en lo que queda de 1958 y os enviamos un cordial abrazo a tu mujer y a tí y besos a los niños.
Tu viejo amigo,
Miguel A. Marín [sinatura autógrafa]

Av. Campos Elíseos 93, 3er piso
México 5, D. F.
México.

1958-02-27
Carta de Ramón Valenzuela Otero a Lois Tobío Fernández, 1958.
Castelar
Montevideo
Orixinal Transcrición

Transcripción da epistola Carta de Ramón Valenzuela Otero a Lois Tobío Fernández, 1958. en 27/02/1958

Ramón de Valenzuela Otero
LICENCIADO EN FILOSOFÍA Y LETRAS
MONTES DE OCA 21
CASTELAR (F.C.N.D.F.S.)
27 de Febreiro de 1958


Sr. D. Lois Tobío
MONTEVIDEO


Querido Tobío:
A Comisión de Cultura do Centro Pontevedrés encarregoume que che escribira pra che pedir unha conferencia no día 11 de Abril que vén, co gallo de celebrar o aniversario da Repúbrica. Como é natural a dita entidade correría cos gastos de viaxe i estadía teus e da tua dona. No caso que aceitaras a invitación convíñalles (mellor dito convíñanos, porque eu tamén son da dita Comisión) que dixeras o tiduo da conferencia pra facer con tempo os programas e a propaganda.
AGUEA estase animando moito pra este ano. Aparte dos cursos e das conferencias que coido serán como sempre, pensamos intensificar as pubricacións. Ademáis, comezando precisamente no Pontevedrés, faremos varias sesións do Teatro Lído que, de certa maneira, compretará a laboura que B. Amor fai co Teatro Popular Galego. Pensamos comezar con "A Fiestra Valdeira", seguir con "A Soldadeira" de Seoane e despois con unha comedia que eu fixen, da que estou noi contento.
CITANIA está encaixando ben na coleitividade e xa está pra sair "Esmorga" de B. Amor e unha comedia de Fole.
Eu estou satisfeito de como vai eiquí o galeguismo e ainda mais porque vexo que van desaparecendo as pequenas xenreiras que tanto mal nos teñen feito.
Mariví está moi contenta de que veñades e xa fai proieitos pra que o pasedes ben.
Unha forte aperta pra ti e saudos a Mª del Carmen de teu irman

[Ramón Valenzuela] [sinatura autógrafa]

[na marxe esquerda, nota a man]: Agradeceríache un exemplar do diario onde sale unha nota encol da miña novela.

1958-03-26
Carta de Ramón de Valenzuela a Lois Tobío Fernández, 1958.
Bos Aires
Montevideo
Orixinal Transcrición

Transcripción da epistola Carta de Ramón de Valenzuela a Lois Tobío Fernández, 1958. en 26/03/1958

Ramón de Valenzuela Otero
LICENCIADO EN FILOSOFÍA Y LETRAS
MONTES DE OCA 2166
CASTELAR (F.C.N.D.F.S.)

26 de Marzal de 1958

Sr. D. Lois Tobío
26 de Marzo 1089
MONTEVIDEO

Querido Tobío:
Está todo arranxado pra cando veñades. Pararedes no Hotel Argentino que está en Carlos Pellegrini e Rivadavia e a estadía vosa e dos nenos correrá por conta do Centro Pontevedrés, cousa da que eles fixeron custión pechada apesares de lle eu ler o anaco da tua carta.
Toda a coleitividade está agardando a tua conferencia. Pedíronme os da Comisión que che preguntara a hora de chegada e o medio de locomoción pra vos ir agardar. Eu prégoche que mo digas con tempo.
Envíoche un programa pra que vexa que o día 12 hai un banquete no que sei (de xeito extraoificial) que seredes convidados de honor e, por elo, discurseador obrigado. Eiquí, cando chega calquera persoalidade de fora, tratan de lle quitar todo o zume.
Mariví e mais eu estámos facendo cálculos pra ver de que vos quede algun tempo que pasar na nosa casa pra falarmos tranquíos dunha chea de cousas.
Agardando a tu carta envíoche unha forte aperta
[Ramón Valenzuela] [sinatura autógrafa]

1958-04-15
Carta de Ramón de Valenzuela a Lois Tobío Fernández, 1958.
Bos Aires
Montevideo
Orixinal Transcrición

Transcripción da epistola Carta de Ramón de Valenzuela a Lois Tobío Fernández, 1958. en 15/04/1958

Ramón de Valenzuela Otero
LICENCIADO EN FILOSOFÍA Y LETRAS
MONTES DE OCA 2166
CASTELAR (F.C.N.D.F.S.)

15 de Abril de 1958

Querido Tobío:
O outro día cheguei ao hotel cando acababa de sair Prada e Neira Vilas que me estiveran agardando. Como tiña ideia de que o avión saía as 7,40 non se me ocurreu seguir deica o aerodromo.
Debeuse a miña tardanza a que se demorou un tren local que tomei engañadamente.
Os do Pontevedrés dixéronme que non se atreveron a tratar contigo o asunto dos pasaxes, pois parecíalles incorreito o falar contigo de cartos. Pedíronme que eu che escribira pra que me mandaras a conta e me dixeras en onde che situarían o importe.
Mañán pola mañán entregarán en Morón a pelota de Rugby de Miguel que axiña lle enviaremos.
Toda a xente está entusiasmada coa tua visita e a conferencia é gabada por cantos asistiron ao aito. Non demores o seu envío cando a teñas correxida.
Apertas de todos nós pra todos vós

[Ramón Valenzuela] [sinatura autógrafa]

1958-04-21
Carta de José Quero Molares a Lois Tobío Fernández, 1958.
Washington, D.C.
Montevideo
Orixinal Transcrición

Transcripción da epistola Carta de José Quero Molares a Lois Tobío Fernández, 1958. en 21/04/1958

J. Quero Molares
3055 16 th Steet, N. W.
Washington 9, D.C.

21 de abril de 1958

Mi querido amigo y compañero:
Es muy difícil contestar la pregunta que me haces en tu reciente carta. Cada familia organiza su vida a su manera, y gastos que unas consideran indispensables, son para otras superfluos.
Desde un punto de vista general, no creo que un sueldo de $500.00 te permita vivir en Nueva York en las mismas condiciones en que hoy vives en esa. Lo que realmente me parece muy difícil de atender es la educación de tus hijos en una buena escuela, porque los precios de la enseñanza son realmente exorbitantes, y los organismos internacionales abonan una prima de $300.00 al año, según tengo entendido, que es a todas luces insuficiente.
Nosotros necesitamos para vivir más de esos $500.00 y cada vez que salimos para Europa nos vemos obligados a encontrar dinero que luego hemos de ir pagando. Piensa que uno de los capítulos importantes, el de la ropa, no lo ha sido hasta ahora para nosotros porque, por ejemplo, yo he seguido vistiendo trajes que me hice en Francia. En estas condiciones, no me atrevo a aconsejarte sobre este asunto. Mi ánimo se inclina a la negativa. Por ejemplo, no creo que puedas encontrar una buena casa, es decir con calefacción y aire acondicionado por menos de $170.00 ó $180.00, posiblemente más, lo que te representa una carga muy importante.
Quizá fuese mejor que le escribas a una persona que tenga una vida familiar análoga a la tuya y que te pueda dar datos más concretos sobre el problema.
Con los saludos de Manolita para vosotros todos, te abraza tu viejo compañero.
J. Quero Molares [sinatura autógrafa]

1958-04-30
Carta de Miguel Angel Marín Luna a Lois Tobío Fernández, 1958.
México, D. F.
Montevideo
Orixinal Transcrición

Transcripción da epistola Carta de Miguel Angel Marín Luna a Lois Tobío Fernández, 1958. en 30/04/1958

NACIONES UNIDAS UNITED NATIONS
CENTRO DE INFORMACION PARA
MEXICO, AMERICA CENTRAL,
PANAMA, CUBA Y REPUBLICA
DOMINICANA

TEL. 25-64-46

GENOVA 34, 1ER. PISO
MEXICO 6, D.F.

PERSONAL
30 de abril de 1958

Sr. D. Luis Tobío,
26 de Marzo 1089,
Montevideo, Uruguay

Querido Tobío,
Recibí tus cartas del 26 de marzo desde Lima y la del 8 de los corrientes desde Montevideo. Muchas gracias por tus cariñosas palabras respecto a mi accidente.
Ví a Rovira que pasó por aquí hace unos 15 días, después de cumplir una corta misión que le había encomendado la OMS. No le dije nada de lo que me indicas en tu carta de que te presentas para los exámenes de traductores.
A este respecto no sé que decirte y mucho me temo que mi opinión no sea todo lo objetiva posible. El sueldo te daría escasamente para vivir en Nueva York. En lo que se refiere a tus hijos, es posible que Nueva York fuera mejor para su futuro y que si alcanzaban su mayoría de edad en los Estados Unidos después de haber hecho sus estudios en Nueva York, quizá tuvieran mayores oportunidades que las que tendrían en nuestros países. Me refiero al chico. Las chicas en este sentido tienen menos importancia –porque normalmente en nuestras sociedades se casan y seguirán la suerte del marido que les toque en turno. No sé qué edad tiene tu chico pero si mal no recuerdo la fotografía, debe tener entre 12 y 14 años, quiero decir que o te trasladas ahora y si lo haces será americano, o si lo hicieras de aquí a cuatro años, lo desterrarás porque será uruguayo. Tengo la teoría de que nosotros somos no de donde nacemos, sino de donde hemos estudiado el bachillerato, o si prefieres, de donde hemos pasado de los 12 a los 18 años.
En cuanto a vosotros afecta, no sé si ganaríais nada en el cambio. A mí personalmente me gusta mucho Nueva York pero creo con toda sinceridad que las mujeres son las verdaderas víctimas de nuestras aventuras y en Nueva York llevan una vida generalmente solitaria –el marido no come en casa– y ellas tienen un trabajo endiablado. Así y todo, debo decirte que Mercedes prefiere la vida en Nueva York que no la vida en estos países. A ella le gusta México porque tiene muchos familiares aquí. Pero desde el punto de vista de comodidad, prefiere los Estados Unidos.
Tendría que conocer muy bien el ambiente en que vives para poderte aconsejar con pleno conocimiento de causa. Me parece muy bien que hagas los exámenes y estoy seguro que los aprobarás, pero antes de dar el paso definitivo, creo que lo debes meditar seriamente y no confundas ese afán que tenemos de cambiar nuestra rutina diaria por algo que se nos aparece más apetecible. No olvides también que nosotros los hombres, tenemos nuestro "tour de l'age" que no siempre es el mejor consejero.
Si vas a Buenos Aires a hacer los exámenes, como supongo que será en el Centro de Información, ahí encontrarás aparte del Director, el Sr. Ges que es amigo mío, al Sr. Osvaldo López Noguerol que es muy amigo mío y a quien puedes presentarte invocando mi nombre.
No cae en saco roto lo que me dices sobre algún puesto en las Naciones Unidas. He de decirte sin embargo, que las esperanzas a estas alturas son a mi juicio mínimas. De todas maneras lo tendré en cuenta y si hubiera algo que pudiera convenirte y fuera viable, no dejaría de comunicártelo.
Con recuerdos a los tuyos, recibe un cordial abrazo
Miguel A. Marín [sinatura autógrafa]

Av. Campos Elíseos 93, 3er piso
México 5, D. F.

1958-05-24
Carta de Isidra de Báguena a Mª del Carmen Soler Ponce de León, 1958.
París
Montevideo
Orixinal Transcrición

Transcripción da epistola Carta de Isidra de Báguena a Mª del Carmen Soler Ponce de León, 1958. en 24/05/1958

París, 24 de mayo 1958

Muy querida Mª del Carmen: Te escribo desde aquí encantada por todo lo que veo y porque, a pesar de las dificultades de estos días, me parece que incluso fisicamente respiro mejor.
Ante todo quiero decirte que sentimos mucho la muerte de tu hermana. Fue una de estos hechos que de vez en cuando se nos presentan y nos hacen ver claramente la fragilidad de nuestra vida y lo poco que comprendemos de ella. Delante de esto, todo queda pequeño, nuestras luchas y aspiraciones se desvanecen. Elena fué valiente, admirable, comprensiva. Seguramente, en sus largas horas tuvo mucho tiempo para pensar y se hizo fuerte ante su destino.
Te escribí en abril y te mandé el libro. En España hay censura, creo que abren un cierto número de cartas al azar. A veces no puedo evitar de escribir algo claro, pero después paso días de terror hasta que olvido la carta.
Creo firmemente en nuestra razón, la gente está descontenta, la juventud no siente el régimen en absoluto pero estas evoluciones no van al ritmo de nuestra vida y sólo podremos ver una parte. Hay algunas cosas que ya pueden verse claras: la guerra la hicieron sin ningún ideal ni política determinada, únicamente para mandar. A lo largo de estos años han cambiado cuanto han creído conveniente para su provecho. Han ido desde renegar de los que entregaron nuestro imperio (Cuba) a organizar una manifestación de alegría para entregar Marruecos, desde denigrar la corrompida democracia americana hasta ensalzar la admirable democracia americana, etc. El secreto, la inmunidad de la dictadura produce una corrupción enorme. El temor hace el primer tiempo héroes y adaptados y con el tiempo una cobardía que destruye toda moral. La falta de información atonta y hace perder gran cantidad de energias. En conjunto un desastre y un atraso enorme que no creo pueda compensarse con un salto.
Estamos aquí porque Salvador ha tomado parte en el Congreso Internacional del Automóvil. Ahora iremos un par de días a Bruselas y luego vuelta a casa. Ya me escribirás alli. Francia y su manera de ser incluso en estos momentos difíciles me han gustado enormemente. Lo que más deseo es salir de vez en cuando para poder respirar, pero deseo volver para abrazar a los hijos. Afectuosos saludos para Luis y tú de nuestra parte y besos para los niños. Recibe un fuerte abrazo. A pesar de que la distancia física ha aumentado tengo la impresión que ahora estoy más cerca.
Isidra [sinatura autógrafa]

1958-06-18
Carta da directiva da Federación Sudamericana de Asociaciones Cristianas de Jóvenes a Lois Tobío Fernández, 1958.
Montevideo
Montevideo
Orixinal Transcrición

Transcripción da epistola Carta da directiva da Federación Sudamericana de Asociaciones Cristianas de Jóvenes a Lois Tobío Fernández, 1958. en 18/06/1958

FEDERACIÓN SUDAMERICANA DE ASOCIACIONES CRISTIANAS DE JOVENES
Direc. Telegráfica: COLONIA 1084
Continental
CASILLA DE CORREO 172
Montevideo - Uruguay
TELEFONO: 83225

Dr. Alfonso Lagomarsino, Presidente
Ricardo Veirano, Secretario Honorario
Antonio César Buzio, Tesorero
Juan Carlos Ceriani, Secretario General


18 de junio de 1958

Dr. Luis Tobío
26 de Marzo 1089
Ciudad

De nuestra mayor consideración:
Hemos recibido su atenta carta del 13 del corriente, en la cual nos indica su imposibilidad en aceptar el cargo de integrante de la Comisión Continental del Campamento Internacional.
Expresando nuestra opinión así como la de la Comisión del Campamento, demás está en significarle que lamentamos mucho esta decisión. Le sabemos vinculado al Campamento e interesado en su progreso y ello nos inspira a que insistamos en la reconsideración de su posición personal. No obstante, si usted advirtiese que sus ocupaciones personales le permitan integrar este organismo, constituiría para todos nosotros un motivo de satisfacción y honor.
Sin otro particular, le hacemos llegar nuestro cordial saludo,
Dr. Alfonso Lagomarsino [sinatura autógrafa]
Presidente

Ricardo Veirano [sinatura autógrafa]
Secretario Honorario

1958-09-26
Carta de Carlos Tobío Fernández ao seu irmán Lois Tobío Fernández, 1958.
México, D. F.
Montevideo
Orixinal Transcrición

Transcripción da epistola Carta de Carlos Tobío Fernández ao seu irmán Lois Tobío Fernández, 1958. en 26/09/1958

México D.F. 26 septiembre 1958

SR. LUIS TOBIO

Querido Luis: Hace días recibí tu carta, que esperaba desde hace varios meses. No está bien que dejes pasar tanto tiempo sin, cuando menos, dar fé de vuestras vidas por medio de cuatro letras.
Como se atravesaron las fiestas de la independencia, tuve que dejar pasar algunos días antes de poder ocuparme del asunto que me encargas relativo a tu amigo Carlos M. Rama, el cual tomo con el mismo interés que tiene para tí.
Inmediatamente de leer tu carta, pensé que Agustin Millares era la persona indicada para informarme y ayudarme, pues recordaba haberlo conocido y tratado como uno de los dirigentes del Fondo de Cultura, y ademas, siempre me pareció persona amable y servicial. Pero al querer comunicarme con él a la Editorial, me manifestaron que ya no trabaja ahí, sino en la UTEHA, y que solo ocasionalmente –cuando tiene pendiente algun trabajo–, acude al Fondo. Pensé que, no siendo ya funcionario del Fondo de Cultura, no me sería muy útil, y comencé a indagar por otro lado. Por medio de un amigo, llamado Julio Luelmo, supe que el actual director de ediciones del Fondo es Díez Canedo, hijo, (el padre murió hace ya algunos años), pero no Enrique, a quien creo que conociste, sino otro hermano mas joven, de quien poco sé no obstante que una vez me lo presentaron. Intenté hablar con él, pero me informaron que estaba fuera de México y tardaría unos días en regresar. Entonces pregunté por la persona que atiende sus asuntos en ausencia de él, y resultó ser una señorita que, tan pronto le expliqué de qué se trataba, –conocía perfectamente el caso–, me dió toda la información necesaria, que en pocas palabras es la siguiente: el original del libro se encuentra ya revisado y pasó a la imprenta para ser editado inaplazablemente antes de que termine el año, pues está comprendido en el plan de ediciones del Fondo de Cultura aprobado para 1958, y a toda costa dicho plan tiene que quedar completo para el 31 de diciembre próximo. La causa de la demora en la edición de la obra, se me dijo, fué simplemente congestionamiento de trabajo y atrasos en la labor de la imprenta. La señorita en cuestión, cuyo nombre no recuerdo, subrayó que, por las razones expuestas, podía asegurarme rotundamente que el libro del Sr. Carlos M. Rama entraría en prensa dentro de pocos días, y que tan pronto llegara Diez Canedo le dirigiría una carta explicándole los motivos de la demora que ellos son los primeros en lamentar. Mi impresión es que, en cosa de semanas, el Sr. Rama quedará complacido. Pero si transcurrido un plazo razonable, por ejemplo un mes, no tuviese noticias, házmelo saber para visitar a Diez Canedo y hacerle presión por medio de amigos que lo son de él, inclusive su hermano Enrique a quien veo mucho domingos en el Deportivo Mundet, un club a donde vamos a jugar tennis y nadar.
Lástima que no te haya convenido el puesto de traductor que obtuviste, para las Naciones Unidas. Algo de eso sabía yo por medio de un amigo mexicano, que tambien lo consiguió aquí por concurso, y que al cabo de meses tuvo que renunciar pues su retribución era inferior a lo que percibía en México como funcionario público y abogado. nadie lo creería. Te pagan con dólares, no muchos, pero necesitas vivir en dólares y eso sale muy caro.
Por lo demás, tienes razón en querer salir de ese apacible y remoto agujero del mundo en que estas metido y donde estas vaciando rápidamente tu vida. Aunque, hablo por mí, tal vez no sea el país sino que todos nosotros estamos agujereados por dentro, con un agujero que no sabemos llenar con nada, porque la mayor o menor comodidad material de la vida en estos países no es suficiente para compensar la estrechez de horizontes y el vacío de ideales de un medio en que, a excepción de los codiciosos y otras especies afines, todos los españoles republicanos nos sentimos mas o menos frustrados. De cualquier manera, creo que refrescarías un poco tu madurez si pudieras cambiar de residencia, de actividades, de forma de vivir, en fin, de todo, (menos de familia, por supuesto), y residir en un país en que la tensión y las inquietudes de nuestra época te llegaran mas de cerca que en ese país vacuno y ordenado.
Espero tus noticias sobre el curso del asunto de C. M. Rama. Mientras tanto, con abrazos para Mª del Carmen y los chicos, recibe uno muy fuerte de tu hermano
Carlos [sinatura autógrafa]

1958-11-06
Carta de Francisco Fernández del Riego a Lois Tobío Fernández, 1958.
Vigo
Montevideo
Orixinal Transcrición

Transcripción da epistola Carta de Francisco Fernández del Riego a Lois Tobío Fernández, 1958. en 06/11/1958

Vigo
6-nov.
1958

Sr. D.
Luís Tobío Fernández
Montevideo

Meu querido amigo:
Supoño que Canabal che terá entregado o longo traballo sobre a nosa lírica contemporánea, no que están tratados todol-os puntos que ista abrangue, por diversos autores. Como verás, o enfoque, meditado e ouxetivo, está feito co rigor e a altura que o tema require.
Sei, por anticipado, que leerás o estudo con cariño e comprensión, e confío en que o teu sagaz senso crítico servirá pra que o valores no seu verdadeiro siñificado.
Como complemento dise ensaio vai un apéndice obrigado, que vos dará Perfecto López o día 21 ou 22 dos correntes. Estimaríamosche moito que o léses, tamén, pois coido que resulta esencial pra completar o texto primeiro.
A tú participación na obra valorámola moito, xa que os teus xuicios literarios son sempre meditados e sereos. Conocéndote de vello, como te conozo, non dubido en que prestarás o teu concurso a isa obra da nosa cultura.
Con garimosos saúdos â túa muller, e da miña pra os dous, mándoche a cordial aperta de sempre

F. del R. [sinatura autógrafa]

1958-12-18
Carta de Lois Tobío Fernández a Miguel Angel Marín Luna, 1958.
Montevideo
México, D. F.
Orixinal Transcrición

Transcripción da epistola Carta de Lois Tobío Fernández a Miguel Angel Marín Luna, 1958. en 18/12/1958

Luis TOBIO

Montevideo, 18 de Diciembre de 1958

Sr. Miguel Angel Marín
Avenida Campos Elíseos 95/3º piso
México D.F.
México

Querido Marín:
Contesto muy tarde a tu carta del 30 de Abril porque quería esperar a ver terminado todo el asunto del puesto de traductor en las Naciones Unidas para referirte todos sus detalles.
Siguiendo tu consejo, hice los examenes y los aprobé. Creo que fuí el único aprobado de los 15 ó 20 que nos presentamos en Montevideo, según supe después por familiares de un compatriota nuestro que está también empleado como traductor en las N. U. en Nueva York.
Me comunicaron la aprobación de los examenes por telegrama del Centro de Información de Buenos Aires, firmado por el Sr. Bertrand Ges, quien me invitaba a una entrevista personal. Fuí allá y me entrevisté no con el Sr. Ges sino con el Sr. López Noguerol a quien dí saludos de tu parte. Me atendió muy amablemente, me explicó algunas cosas sobre el trabajo y los aspectos administrativos en las N. U. y me dijo, ante una observación mía referente al sueldo, que con lo que yo iba a ganar se podía vivir bastante bien en Nueva York. Como no me veía muy animado a aceptar el puesto, me aconsejó seguir el trámite hasta el final (examen médico, etc..) pues sólo de ese modo podría quedar allá mi ficha para cualquier posible eventualidad en el futuro.
Le agradecí este consejo, que me parece muy acertado, y lo seguí. De allí a algún tiempo recibí una carta del Sr. Patrick B. Home indicándome que debía someterme a un examen médico y así lo hice. El médico remitió directamente el formulario (análisis, radiografía, etc.. en lo cual parece que no había nada de particular) y al cabo de unas semanas recibí del Sr. John McDiarmid una oferta de empleo por dos años a prueba, susceptible de renovación si mi trabajo era considerado satisfactorio. Se me ofrecía un sueldo neto de U$S 4.800 anuales, más una indemnización de U$S 1.175, además de las correspondientes a la mujer e hijos. En total venía a representar U$S 6.775 anuales, o sea U$S 564 mensuales.
Todas las opiniones coinciden en que este salario sería insuficiente para vivir decorosamente en Nueva York. Somos cuatro personas, dos mayores y uno, Miguel, casi mayor pues tiene 14 años y es ya más alto que cualquiera de sus padres. por otra parte, me dicen, concretamente, Quero, que los gastos de enseñanza son muy altos y que lo que por ese concepto pagan los organismos internacionales es insuficiente.
En Montevideo vivimos sin lujos pero cómoda y confortablemente. Lo que más nos impulsaba en buscar un empleo en las N. U. era vivir en una gran ciudad con todas las ventajas, estímulos y alicientes que tienen las grandes ciudades; salir de este rincón amable y gris, de esta vida de tono mediocre en la que ya llevamos 18 años. Tal vez se trate de un espejismo y uno quiera reencontrar mundos que ya no existen. Es posible que luego, en Nueva York, por falta de tiempo, por la absorción del trabajo o por lo que fuera tampoco pudieran vivirse las cosas que uno desea, aunque las haya.
En fin, que decidí declinar la oferta. No contesté enseguida la carta del Sr. McDiarmid porque, de unas frases de ella, deduje que sería confirmada cuando se tuviese el resultado definitivo del examen médico. Pero, parece que entendí mal porque en estos días una carta del Sr. Home me pedía decidirme prontamente. Respondíle en los términos más corteses diciéndole que en las circunstancias actuales y por motivos familiares me resultaba imposible abandonar el Uruguay. No quise cerrarme del todo la puerta ante cualquier eventual cambio en el futuro. Supongo que, tal como me dió a entender tu amigo López Noguerol, quedará archivado en algún lugar mi expediente, que, por cierto, no debe ser poco voluminoso, pues en el figurarán, además del formulario que yo llené con toda mi historia, el que hubo de llenar el Jefe de mi oficina con sus informes y toda la documentación del examen médico.
Y aquí termina la historia. Mucho te agradecería tus comentarios al respecto y, especialmente, si crees que el hecho de que eventualmente esté allá mi ficha pudiera ser de alguna utilidad. Pues tal como andan las cosas, y los tumbos y cambios de la vida, menos que nunca el hombre puede dirigir su destino.
Te agradezco mucho tus acertados consejos sobre este asunto. Aunque me hizo perder algún tiempo no creo que se haya perdido del todo. Alguna ventaja puede quedar.
Nosotros todos os deseamos muy buenas fiestas y feliz entrada de Año.
Un estrecho abrazo de tu viejo amigo,
[sen asinar]

LT/tf

1958-12-18
Carta de Ghislania Riaskof a Lois Tobío Fernández e María del Carmen Soler Ponce de León, 1958.
Blaricum
Montevideo
Orixinal Transcrición

Transcripción da epistola Carta de Ghislania Riaskof a Lois Tobío Fernández e María del Carmen Soler Ponce de León, 1958. en 18/12/1958

EL PINAR

BLARICUM,
SCHAPENDRIFT 88
(TEL. LAREN 5104)

18 de diciembre 1958

Queridos Maria del Carmen y Luis,
"Il vant mieux tard que jamais"
"Il n'est jamais trop tard pour bien faire"
Muchos más refranes podrían adaptarse para mi y sin embargo ninguno encuentro para excusar mi silencio, ya es imperdonable, pero sin embargo conociéndoos ya sé que si os pido perdón! me perdonareis.
Mi silencio es un signo de olgazanería en escribir que no sé porque la tengo, pero ahora he terminado bien el Año y me he puesto a escribir a todos mis buenos amigos.
"C'est le premier pas qui conte!" Si me perdonais y me escribis podremos empezar una correspondencia seguida ue sería normal y en realidad me causaría mucha alegría.
Ante todo, muy felices Pascuas de Navidad y Próspero Año Nuevo.
¿Como os va a vosotros por Montevideo? ¿Que planes teneis para el futuro? La Sra. Araujo me dijo cuando estuvo aquí que estabais ya un poco artos y que teniais ganas de moveros. ¿es cierto?
¿Como están los chicos? Me imagino que Miguel debe estar ya muy hombrecito y Constanza tan mona como siempre!
Aquí estamos todos muy bien y felices. Me encanta Holanda y la gente es muy simpática. Nuestra casa es preciosa y espaciosa, salón, comedor, 6 dormitorios y cuarto de juego. El jardín es un sueño. Tenemos muchísimos árboles inmensos y flores a profusión.
Los chicos están requetebien, ya hablan perfectamente el holandés y yo ya me las arreglo bastante bien, lo que si a mamá le cuesta horrores.
Nuestra vida ha cambiado mucho, es decir que vivimos una vida mucho más normal. Ilko se va de mañana temprano y vuelve solo a cenar. Cenamos a las 7 h. Nos acostamos temprano y vivimos una verdadera vida de familia. Los sabados de noche nunca salimos ya que la dedicamos a los chicos jugando juegos de cartas u otros y ese día se acuestan más tarde. Aquí todos hacen asi y yo me ocupo de la casa ya que no tengo sirvienta, aquí es casi imposible conseguir, tengo una limpiadora 3 mañanas por semana, pero estoy bien organizada y ahora me ocupo con verdadero gusto de la casa. Además me queda tiempo para leer y tomo clases de piano para poder ayudar a los chicos que ellos también han empezado, y también clases de ballet para la linea. Marco en la escuela toma clases de flauta y toca fantásticamente en los conciertos de la escuela toca solos.
La vida aquí para los chicos es mucho más sana. Van a la escuela en bicicleta, ya que es en el pueblo vecino, la escuela es "Montesori" debeis haber oido hablar de esas escuelas son muy buenas, y van en bici con lluvia o nieve y están muy bien de salud.
Una vez por mes van con la escuela a conciertos para niños. Son socios de un club de la "Natunr Wacht" mas o menos quiere decir "Guardianes de la Naturaleza" y tienen charlas y peliculas sobre la vida de los animales. Aquí tienen mucha libertad los chicos, van y vienen con la bici de un pueblo a otro. Yo también tengo mi bicicleta y voy de compras en ella.
Hemos conocido a mucha gente, todos muy simpáticos pero sin embargo no son aún amigos como tenía en Montevideo. Os echamos verdaderamente mucho de menos. ¿Cuando vendreis por aqui?
Estoy tanto más feliz con mi vida casanera e Ilko tambien ya no tenemos este afán de correr de una fiesta a otra y ahora cuando salimos que es muy de vez en cuando! lo apreciamos de veras. Aquí todas las amas de casa están atareadas con casa y chicos (aquí tienen cantidades)! Yo creo que vosotros más que nadie podeis comprender lo que es la real vida de familia y si hemos tardado en comprenderla, ha sido realmente ahora una maravilla. Los chicos aprecian encontrar siempre a la madre en casa ahora.
Escriban pronto nos dará tanta alegría.
Un fuerte abrazo y besos a los chicos de parte de todos nosotros.
Ghislania [sinatura autógrafa]

P.S. No sé el Nº de vuestra casa ni el de los Giral, por eso os escribo a la oficina.

1959-01-08
Carta de Miguel Angel Marín Luna a Lois Tobío Fernández, 1959.
México, D. F.
Montevideo
Orixinal Transcrición

Transcripción da epistola Carta de Miguel Angel Marín Luna a Lois Tobío Fernández, 1959. en 08/01/1959

NACIONES UNIDAS UNITED NATIONS
CENTRO DE INFORMACION PARA
MEXICO, AMERICA CENTRAL,
PANAMA, CUBA Y REPUBLICA
DOMINICANA

TEL. 25-47-05

HAMBURGO 63, 3ER. PISO
MEXICO 6, D.F.

8 de enero de 1959

Señor
Don Luis Tobío
26 de Marzo 1089
Montevideo
URUGUAY

Querido Tobío,
Recibí tu carta del 18 de diciembre. Por aquellos días precisamente estaba por aquí el señor Home, de manera discreta le pregunté sobre ti y me dijo que te había escrito varias veces y que no había recibido ninguna respuesta. Supongo que a estas horas habrá recibido la respuesta a que tu te refieres en tu carta.
No sé que decir en cuanto a tu decisión. Mi carta anterior era lo suficientemente explícita para que tengas una idea de cual es mi opinión sobre el particular. Creo que debe existir algún error en lo que te dijeron sobre el costo de la enseñanza. Efectivamente, hasta los 18 años la enseñanza es gratuita. Mis hijos la tuvieron y con el mismo resultado que el que se obtiene en las escuelas de pago. Y desde luego muy superior a la que hubieran tenido en España o en México.
Después de los 18 años viene lo que se llama el College, que son efectivamente caros pero hay cantidad enorme de becas y por otra parte muchos chicos prestan servicios (servir la mesa, etc.) que les ayudan a pagar sus estudios. Por otra parte, viviendo en Nueva York se puede ir al Colegio de la ciudad que es gratuito.
Todo ello sin embargo no creo que deba modificar la cosa básica que es el desplazarse y el desarraigarse. Sobre ello mi carta anterior es clara.
A mi juicio el problema mayor que se tiene a nuestra edad es que los beneficios de la pensión serán muy pequeños después de 8 o 10 años de estar en las Naciones Unidas y no sé hasta qué punto compense el haber dejado otro trabajo seguro y que probablemente podrían mantener hasta después de los 62 o 63 años. Yo nunca había pensado en estas cosas pero de pronto, después de mi accidente, empezé a pensar en ello.
Depués del periodo de prueba de dos años pasarías al grado P3 y entonces tendrías un sueldo superior. De todas maneras como te he dicho en otras ocasiones, el periodo de adaptación es largo, la vida de la mujer es de sacrificios y no todo el mundo acaba congraciándose con Nueva York.
Veo difícil, aunque no imposible, el que pudiera surgir alguna otra posibilidad a la que te refieres en uno de los últimos párrafos de tu carta. Si surgiera, lo que te acabo de decir con respecto a los años de servicio y de pensión tendrá validez. De todas maneras vuélveme a escribir sobre el particular si lo estimas oportuno.
También nosotros les deseamos que el año nuevo les traiga toda clase de venturas.
Un abrazo de tu viejo amigo,
Miguel A. Marín [sinatura autógrafa]

Av. Campos Elíseos 93, 3er piso
México 5, D. F. México.

1959-07-27
Carta de Emilio Pita a Lois Tobío Fernández, 1959.
Bos Aires
Montevideo
Orixinal Transcrición

Transcripción da epistola Carta de Emilio Pita a Lois Tobío Fernández, 1959. en 27/07/1959

Bs. As. 27-7-1959.
Sr. Luís Tobío
Montevideo.

Querido Luís:
Recibín a túa carta tan amical do día 22, e agradézoche moito as túas verbas tan agarimosas.
Onte domingo, ainda que con algunha dificultade, escoitei a nosa audición adicada ao Día de Galicia; penso que as túas verbas encol do meu derradeiro fillo lírico sairán ao ár o domingo 2 de Agosto e apréstome a escoitalas con emoción e devoción.- Gracias, moitas gracias dende agora.-
O meu fillo está vivindo en Montevideo, pero non traballa na oficiña ahí, pois a laboura nosa non necesita mais empregados. Está faguendo algúns traballos secundarios, na agarda de entrar no Banco de Galicia, onde o amigo Canabal prometeu ubicalo na primeira oportunidade que se presente.-
Xa voltarei a envíarche as miñas verbas cando escoite as túas.-
Estos días témos a presencia física e espritoal de Don Ramón que é como tér a Terra con nós.
Lembranzas manseliñas a María del Carmen e aos fillos de Maruxa e de todos nós.- Para tí a aperta forte de sempre de,

Pita [sinatura autógrafa]

1959-08-04
Carta de Emilio Pita a Lois Tobío Fernández, 1959.
Bos Aires
Montevideo
Orixinal Transcrición

Transcripción da epistola Carta de Emilio Pita a Lois Tobío Fernández, 1959. en 04/08/1959

4-8-1959.
Sr. Luís Tobío.
Montevideo
----------------
Benquerido Tobío:
O común amigo Meilán, fíxome chegar as túas follas orixinás do fermoso traballo que adicaches ao meu pequeno e derradeiro libro.
Lido agora de xeito sosegado, atopo ainda mais beleza nos teus xuicios tan xenerosos e ademais, de qué maneira tan perspicas acadaches o meu íntimo pensamento.- O amigo Seoane pideume unha copia para o arquivo da Editorial Citania, e tamén queren pubricalo en "Opinión Gallega".- Como as túas follas están sin firmar, eu quero denantes pedir a túa autorización para que se pubrique coa túa firma si non tés nelo reparos que faguer.
Prégoche entón unha resposta, e reiterando a miña gratitude, envíoche a aperta forte de sempre,
Pita [sinatura autógrafa]
Saúdos a María del Carmen e aos pequenos.

1959-08-10
Carta de Casa de Galicia de Montevideo asinada polo seu vicepresidente Ángel Martínez Barros e o secretario Hugo Cancela, dirixida a Lois Tobío Fernández, 1959.
Montevideo
Montevideo
Orixinal Transcrición

Transcripción da epistola Carta de Casa de Galicia de Montevideo asinada polo seu vicepresidente Ángel Martínez Barros e o secretario Hugo Cancela, dirixida a Lois Tobío Fernández, 1959. en 10/08/1959

CASA DE GALICIA
AV. 18 DE JULIO 1473
MONTEVIDEO

Montevideo, Agosto 10 de 1959

Señor Dr.
Dn. Don Luis Tobío
Presente

De nuestra mayor consideración:
Nos es muy grato llevar a su conocimiento, que la Junta Directiva de esta Institución, en su sesión del día 3 del mes en curso, resolvió designar a Ud. para integrar el Tribunal que intervendrá en el Concurso Literario-Musical a realizarse en fecha próxima.- Esperamos que no nos niegue su colaboración, tan útil como apreciada y para lo cual, le comunicaremos con la debida antelación, la reunión a realizar por el mencionado Tribunal.-
Con este motivo, aprovechamos para saludar a Ud. con la mayor consideración.-

Cr. Hugo Cancela [sinatura autógrafa]
Secretario
Angel Martínez Barros [sinatura autógrafa]
Vice-Presidente

1959-08-18
Carta de Lois Tobío Fernández aos directivos da Casa de Galicia de Montevideo, Ángel Martínez Barros (presidente) e Hugo Cancela (secretario), 1959.
Montevideo
Montevideo
Orixinal Transcrición

Transcripción da epistola Carta de Lois Tobío Fernández aos directivos da Casa de Galicia de Montevideo, Ángel Martínez Barros (presidente) e Hugo Cancela (secretario), 1959. en 18/08/1959

LUIS TOBIO
Montevideo, 18 de agosto de 1959

Sres. Angel Martínez Barros y
Cr. Hugo Cancela
Ciudad

De mi mayor consideración:
Acabo de recibir la atenta carta que Uds. me dirigen para comunicarme que la Junta Directiva de Casa de Galicia, me ha designado para formar parte del tribunal que intervendrá en el Concurso Literario-Musical.
Mucho agradezco la distinción que se me hace, y sólo lamento que en el momento presente mis tareas no me dejen tiempo libre para aceptarla. En otras circunstancias, lo hubiera con el mayor gusto.
Aprovecho la ocasión para saludarle muy atentamente.
[sen asinar]

1959-09-01
Carta de Casa de Galicia de Montevideo asinada polo seu bibliotecario Manuel González Noya, dirixida a Lois Tobío Fernández, 1959.
Montevideo
Montevideo
Orixinal Transcrición

Transcripción da epistola Carta de Casa de Galicia de Montevideo asinada polo seu bibliotecario Manuel González Noya, dirixida a Lois Tobío Fernández, 1959. en 01/09/1959

CASA DE GALICIA
COLONIA 1474
MONTEVIDEO

Montevideo, Setiembre 1º de 1959.-

Señor Dr.
Dn. Don Luis Tobío

De mi consideración:
Cúmpleme llevar a su conocimiento, que la Comisión de Instrucción de "Casa de Galicia", realizará el Jueves 3 del cte., a las 19 y 30 horas, la primera reunión con los miembros designados a las 19 y 30 horas, la primer reunión con todos los miembros designados para integrar el Tribunal que entenderá el Concurso Literario Musical que se realizará oportunamente.-
Esperando contar con su presencia y colaboración en esta reunión, saludo a Ud. muy atte.

Por la Comisión de Instrucción
Manuel González Noya [sinatura autógrafa]
Bibliotecario

1959-09-03
Carta de Lois Tobío Fernández ao bibliotecario da Casa de Galicia de Montevideo, Manuel González Noya, 1959.
Montevideo
Montevideo
Orixinal Transcrición

Transcripción da epistola Carta de Lois Tobío Fernández ao bibliotecario da Casa de Galicia de Montevideo, Manuel González Noya, 1959. en 03/09/1959

LUIS TOBIO
Montevideo, 3 de setiembre de 1959

Sr. Manuel González Noya
Bibliotecario
Casa de Galicia
Colonia 1474
CIUDAD

De mi mayor consideración:
He recibido su atenta carta del 1º del corriente invitándome a asistir a la primera reunión del Tribunal del Concurso Literario Musical.
A este respecto debo manifestarle que con fecha 18 de agosto dirigí a los Sres. Angel Martínez Barros y Hugo Cancela una carta declinando, por causa de mis absorbentes tareas, el honor que me habían hecho al designarme para integrar el referido Tribunal.
Aprovecho la ocasión para saludarle muy atentamente.
[sen asinar]

1960-01-06
Carta de Miguel Angel Marín Luna a Lois Tobío Fernández, 1960.
México, D. F.
Montevideo
Orixinal Transcrición

Transcripción da epistola Carta de Miguel Angel Marín Luna a Lois Tobío Fernández, 1960. en 06/01/1960

NACIONES UNIDAS UNITED NATIONS
CENTRO DE INFORMACION PARA
MEXICO, AMERICA CENTRAL,
PANAMA, CUBA Y REPUBLICA
DOMINICANA

TELS.:14-20-51
25-75-50

HAMBURGO 63, 3ER. PISO
MEXICO 6, D.F.

PERSONAL
6 de enero de 1960.
Querido Tobío:
Acabo de recibir tu carta del 29 de diciembre. Nosotros también les deseamos un feliz Año Nuevo.
Comprendo, por haberlo sufrido –acaso por continuar sufriéndolo–, el desasosiego que produce esa adorada medianía a que te refieres. Más echando una mirada alrededor veo que todos estamos igual. Las diferencias son puramente de matiz. Por otra parte, la lejanía hace olvidar la cercanía y volverla a querer.
El mes de marzo regresaré a mi puesto de asesor jurídico del Consejo de Seguridad. Vine aquí en comisión de servicios por dos años y llevo ya tres y medio. Una vez ahí veré si es posible alguna cosa interesante para tí en las Naciones Unidas, cosa que dudo mucho. Podría también ver si fuera de las Naciones Unidas en algún Colegio o Universidad se presentara alguna oportunidad que pudiera interesarte. Generalmente estas oportunidades son como profesores de español al principio, después se pasa a literatura española, en suma, ya es cuestión de cada uno. Por ejemplo Francisco Ayala está en un colegio de Filadelfia y dejó la Universidad en Puerto Rico. Dime lo que te parece todo ésto.
Hasta medidados de marzo puedes continuar escribiéndome aquí y a partir de entonces puedes hacerlo a mi nombre a: United Nations Headquarters, 42nd Street & lst Avenue, New York, N. Y.
Un cordial abrazo,
Miguel A. Marín [sinatura autógrafa]


Sr. Luis Tobío
Casilla Correo Nº. 149
Montevideo, Uruguay.

1960-05-07
Carta de Carlos Tobío Fernández ao seu irmán Lois Tobío Fernández, 1960.
México, D. F.
Montevideo
Orixinal Transcrición

Transcripción da epistola Carta de Carlos Tobío Fernández ao seu irmán Lois Tobío Fernández, 1960. en 07/05/1960

INDUSTRIA METALICA MEXICANA SIMPLEX , S.A. / FÁBRICA DE PRODUCTOS PLÁSTICOS Y DE FERRETERÍA

Calle 16 Núm. 81
Teléfono 15-07-78
Zona Postal 18 San Pedro de los Pinos
Apartado Postal 1822 - México, D.F.

México, D.F. 7 Mayo 1960

Querido Luis: ahí te envio un recorte del periódico Excelsior de hace unos días, con un juicio muy favorable sobre el libro de Carlos M. Rama, para que lo hagas llegar a sus manos. Estoy seguro que le agradará. Victor Alba es un periodista refugiado, que vivió en México muchos años y ahora reside en Washington incorporado a las Naciones Unidas en no sé qué organismo a propósito de libros. Nunca me habías dicho lo intenso que es tu labor de traductor, pero lo deduzco del hecho de que, al azar, me he encontrado dos obras traducidas por ti. Una de ellas, en la Biblioteca de Letras de la Universidad sobre Historia [?] o algo así que casualmente hojeé. Otra fué un volumen que compré, por cierto con otros mas, en el mercado de unos viejos de la Lagunilla. Se trata de la estupenda novela de Hesse "Narciso y Goldmener", la edición impresa en Buenos Aires. Traducción, por cierto, que me pareció fiel, clara, y de respeto absoluto al tono literario de la obra. Porque ya sabes cuanto se meten con los traductores, sobre todo los autores, por aquello de "traditture, tradittore" creo que el propio autor no podría encontrar pero alguno a tu traducción. Y como yo también, aunque en cuarta escala, ejerci el oficio creo que puedo juzgar [non se pode ler¿?] esa obra dificil de trasponer a nuestro idioma [?] conglomerado de ideas de un autor extraño expresadas en una lengua extraña.
¿Oiste hablar de un tal Mateo Marqués Castro, que fue embajador de ese país en Argentina y desapareció misteriosamente en un viaje por mar de regreso a Uruguay? Magda Donato, hermana de Margarita Nelken y viuda del pintor Bartolache (Pinocho etc) me pidió te encargara tratar de averiguar el paradero y la dirección de la viuda de dicho diplomático, pues, teniendo con ella una estrecha amistad, desea escribirle. No sabe de ella desde la muerte de su marido.
Carmen está, desde hace un mes en España visitando a su familia. Tambien fué a Galicia a visitar a la nuestra. Su impresión a lo general: España ha sufrido grandes cambios, en lo material y en lo espiritual. Está muy bonita, pero para un viaje de turismo. Alli no se puede vivir. La economía está arruinada, el ingreso medio es ridículo, y la vida sumamente cara. Asi que viva América, y a seguir viviendo y disfrutando.
Lástima que sean tan caros los viajes, pues tengo ansia de darme una vuelta por allá. Pero despues del esfuerzo hecho con el viaje de Carmen, quedé como el pez fuera del agua! Con la boca abierta aspirando aire con desesperación. Necesito reponerme, y por aqui el aire tiene ahora, poco oxígeno económico. Saludos a Rama, a quien felicito por su libro, abrazos a Mª del Carmen y los chicos y para ti en especial de
Carlos [sinatura autógrafa]

1960-06-11
Carta de Xosé Suárez a Lois Tobío Fernández, 1960.
Montevideo
Orixinal Transcrición

Transcripción da epistola Carta de Xosé Suárez a Lois Tobío Fernández, 1960. en 11/06/1960

Kobe 11 de junio de 1960

Querido Tobío: He de hacerte llegar esta carta por mediación de un amigo porque en el barullo de último hora dejé muchas cosas necesarias en Punta del Este, entre ellas, mi cuaderno de direcciones.
El no poder despedirme de tí ya no fué cosa de confusión sino una comunicación inesperada de KLM, diciéndome que el avión saldría tres horas antes de lo previsto, que dió al traste con todos mis planes: pensaba encontrarme contigo, para despedirme y agradecerte la intervención en el asunto de las fotografías del Banco de Galicia, y apenas dispuse de tiempo necesario para llegar a Carrasco en un taxi.
Ahora te escribo apresuradamente –sin una razón inmediata tal vez prolongara indefinidamente el silencio, porque he llegado a un estado de decaimiento tal, por razones de salud sobre todo, que contemplo como inmediata la necesidad de marcharme– porque he enviado, por correo aereo las fotografías para que pueda celebrarse la exposición el día de Santiago, y ahora resulta que Canabal, a quién van dirigidas, anda por Europa. Después de lo que ha significado para mí el terminar a tiempo el trabajo, tal como había prometido, en el caso de que no se interpusieran obstáculos insuperables, sería una verdadera lástima que la exposición no pudiera celebrarse en la fecha que el Banco deseaba. El paquete salió de aquí hace unos tres o cuatro días y me han dicho que tardaría ocho o diez en llegar. He escrito ya a IPUSA para que estuvieran alerta, pero sería conveniente que tu te pusieras al habla con ellos, tal como les he anunciado, para mayor seguridad.
Canabal debe haber recogido en Punta del Este, de acuerdo con lo convenido, las cartulinas ya listas para montar las fotografías. Trata de localizarlas, porque el trabajo del montaje no puede ser más sencillo, para cualquier obrero de los talleres de IPUSA hecho al trabajo de manejar papeles y cartulinas.
No se si estas cosas que te encargo están o no fuera de punto. Me mueve a ello el conocer tus buenas relaciones con el Banco de Galicia y el haber sido decisiva tu intervención en la compra de las fotos. Si no es razonable cuanto te pido, no necesito decirte que me perdones y que no te ocupes del asunto.
Para el caso de que intervengas en la organización de la exposición, quisiera hacerte algunas aclaraciones, por obvias que parezcan: ante todo, tu ya estás familiarizado con mi manera de ver las cosas a través de la fotografía, y comprenderás que yo he tratado de dar una visión orgánica de Galicia, sin parar mientes en preciosismos ni en los excesos de anécdota; de ahí que la lista, que he incluido en una de las cartas dirigidas a Canabal, sea más bien somera. En cuanto al conjunto, hay de todo naturalmente, pero creo que no hay cosas malas; la mayor parte buenas y aun excelentes, modestia aparte. Claro que yo he ordenado las fotos a mi modo y vosotros podéis colocarlas como os parezca más conveniente; sólo me gustaría que en la Romería la foto de la casa del cura –una Vespa por cabeza– apareciera entre la de la puja de la Santa y otra cualquiera que señale el contraste entre los "vivos" y los "dormidos, por ser moderado en el léxico.
Y si todas las cosas salen a la medida de mis deseos, te ruego que, si esto es posible, trates de cobrar en el Banco los seiscientos dolares que me quedaban por cobrar, y los entregues al Sr. Wáshington Mayo, Tesorero del Jockey Club, que es la persona encargada de hacerte llegar esta carta.
Por favor, aclara en el Banco de Galicia que no es mandé directamente las fotografías para poder coordinar el asunto de éstas con las cartulinas, tal como había hablado con Canabal.
Creo que nos veremos pronto. Mientras tanto quiero reiterarte mi hondo agradecimiento y mi auténtica amistad

Pepe Suárez [sinatura autógrafa]

1960-09-12
Carta de Alberto Rodríguez López, xerente do Banco de Galicia de Montevideo, a Lois Tobío Fernández, 1960.
Montevideo
Montevideo
Orixinal Transcrición

Transcripción da epistola Carta de Alberto Rodríguez López, xerente do Banco de Galicia de Montevideo, a Lois Tobío Fernández, 1960. en 12/09/1960

BANCO DE GALICIA
25 DE MAYO 471
MONTEVIDEO

Montevideo, 2 de setiembre de 1960.-

Sr. Dr.
Don Luis Tobio
Presente

Estimado doctor:
En agradecimiento a las múltiples atenciones que ha tenido con esta Entidad, prestándonos invalorable y desinteresada colaboración, tenemos sumo agrado en obsequiarle con unas grabaciones de música gallega, interpretadas por la Banda Sinfónica Gallega del Centro Lucense de Buenos Aires.
Con este motivo, hacemos propicia la oportunidad para saludar a Ud. con la consideración más distinguida.

[cruño]: BANCO DE GALICIA
CR. ALBERTO RODRÍGUEZ LÓPEZ [sinatura autógrafa]
GERENTE

1960-09-13
Carta de Lois Tobío Fernández dirixida ao xerente do Banco de Galicia de Montevideo, Alberto Rodríguez López, 1960.
Montevideo
Montevideo
Orixinal Transcrición

Transcripción da epistola Carta de Lois Tobío Fernández dirixida ao xerente do Banco de Galicia de Montevideo, Alberto Rodríguez López, 1960. en 13/09/1960

LUIS TOBIO

Montevideo, 13 de setiembre de 1960
Señor
Cr. Don Alberto Rodríguez López
Gerente del Banco de Galicia
25 de Mayo 471
CIUDAD

Mi estimado amigo:
Mucho le agradezco el atento obsequio de dos discos de música gallega que el Banco de Galicia ha tenido la gentileza de hacerme. Los discos son realmente hermosos y sólo deseo expresarle que la pequeña colaboración que he prestado en alguna ocasión a esa entidad en modo alguno merecía tan exquisita atención.
Aprovecho la ocasión para reiterarme a Ud. atento amigo y s.s.
[sinatura autógrafa]

1960-10-20
Carta de Casa de Galicia de Montevideo asinada polo seu presidente Adolfo Pérez Bermúdez e o seu secretario, Aniceto Fernández, dirixida a Lois Tobío Fernández, 1960.
Montevideo
Montevideo
Orixinal Transcrición

Transcripción da epistola Carta de Casa de Galicia de Montevideo asinada polo seu presidente Adolfo Pérez Bermúdez e o seu secretario, Aniceto Fernández, dirixida a Lois Tobío Fernández, 1960. en 20/10/1960

CASA DE GALICIA
AV. 18 DE JULIO 1471B
MONTEVIDEO

Montevideo, Octubre 20 de 1960

Señor Dr.
Dn. Don Luis Tobío
Calle 26 de Marzo, Nº 1089
Presente

De nuestra mayor consideración:
Nos es muy grato llevar a su conocimiento, que el Tribunal designado por la Junta Directiva para el Concurso Literario organizado por esta Institución e integrado por los señores: Dr. José Ma. del Rey Sánchez, Esc, Filiberto Ginzo Gil y José Deibe Pérez, ha entregado su fallo.-
De acuerdo al mismo, ha obtenido el Primer Premio el trabajo presentado por Ud. y titulado "Valoración de Pondal".-
Es por lo tanto para los integrantes de esa Directiva, un honor hacerle llegar las expresiones de las más sinceras felicitaciones por el éxito obtenido, así como por el valor del trabajo presentado.-
Cumpliendo lo establecido por las Bases del Concurso, le rogamos se sirva pasar por las Oficinas sociales, calle Colonia Nº 1474 de 14 a 19 horas, de lunes a viernes, a fin de retirar el cheque correspondiente.-
Reiterándole nuestras particulares felicitaciones, aprovechamos para saludar a Ud. con la deferencia y estima de siempre.-

Aniceto Fernández [sinatura autógrafa]
Secretario
Adolfo Pérez Bermúdez [sinatura autógrafa]
Presidente


NOTA: Le adjuntamos la nómina de resultados del Concurso.-

CASA DE GALICIA
COLONIA 1474
MONTEVIDEO
-------------------
CASA DE GALICIA
CONCURSO LITERARIO

TRIBUNAL: Dr. José Mª del Rey Sánchez, Esc. Filiberto Ginzo Gil y Sr. José Deibe Pérez.-

FALLO DEL TRIBUNAL, APROBADO POR LA JUNTA DIRECTIVA

PROSA

1er. PREMIO "VALORACIÓN DE PONDAL"
Autor: Sr. Luis Tobío
Montevideo.-

2º.- PREMIO "VIDA E LITERATURA DE VALLE INCLÁN"
Autor: Dr. Francisco Fernández del Riego
Vigo.- España

3er. PREMIO "PERSONALIDADE E OBRA DE PONDAL"
Autor: Sta. Dora Vázquez Iglesias
La Coruña.- España

POESIA

1er. PREMIO CONJUNTO DE "CINCO POEMAS GALLEGOS"
Autor: Sr. Victor Luis Molinari
Buenos Aires.-

2º.- PREMIO "LEMBRADAS SOMAS"
Autor: José Díaz Jácome
Vigo.- España

3er. PREMIO "POEMAS DO SILENZO"
Autor: José Mª Castaño Priegue
La Coruña.- España

–––––––––––––––––

1960-11-06
Carta do Centro Gallego de Montevideo, asinada polo seu presidente Rafael Castro Marrozos e o secretario Luis Rodríguez Mosquera, dirixida a Lois Tobío Fernández, 1960.
Montevideo
Montevideo
Orixinal Transcrición

Transcripción da epistola Carta do Centro Gallego de Montevideo, asinada polo seu presidente Rafael Castro Marrozos e o secretario Luis Rodríguez Mosquera, dirixida a Lois Tobío Fernández, 1960. en 06/11/1960

CENTRO GALLEGO
SAN JOSÉ 870
TELEF. 8 24 86
MONTEVIDEO-URUGUAY

Montevideo, 6 de Noviembre de 1960.-

Sr. Dr. Don
Luis Tobío
Presente

De nuestra más distinguida consideración:–
Elevamos a Ud. la presente para testimoniarle nuestras más sinceras felicitaciones por el triunfo literario obtenido por Ud. en el reciente concurso realizado por Casa de Galicia.
Su trabajo "Valoración de Pondal" aunque lo desconocemos literalmente lo suponemos de real valía pues de acuerdo a conversaciones mantenidas posteriormente con los miembros del jurado nos expresaron lo dificil que fué discernir el mismo adjudicando finalmente dicho premio a su trabajo lo que da una pauta del valor del mismo.
Sin otro particular, nos es grato saludar a Ud. con nuestra consideración más distinguida.

LUIS RODRIGUEZ MOSQUERA [sinatura autógrafa]
Secretario.
RAFAEL CASTRO MARROZOS [sinatura autógrafa]
Presidente

1960-11-18
Carta de Lois Tobío Fernández ao presidente de Casa de Galicia de Montevideo, Adolfo Pérez Bermúdez, 1960.
Montevideo
Montevideo
Orixinal Transcrición

Transcripción da epistola Carta de Lois Tobío Fernández ao presidente de Casa de Galicia de Montevideo, Adolfo Pérez Bermúdez, 1960. en 18/11/1960

LUIS TOBIO

Montevideo, 18 de noviembre de 1960

Señor
Don Adolfo Pérez Bermúdez
Presidente de Casa de Galicia

De mi mayor consideración:

He recibido la atenta carta con fecha de 20 de octubre último, que Ud. y el señor secretario de esa institución Don Aniceto Fernández, me han dirigido para comunicarme el haber obtenido el primer premio del concurso literario organizado por Casa de Galicia.

Mucho me complace la distinción recibida y agradezco sinceramente las felicitaciones que Uds. me transmitieron.

Tengo la esperanza de que esa prestigiosa institución habrá de persistir, con creciente entusiasmo en su trayectoria de estímulo a la cultura gallega.

Con este motivo me es muy grato saludarles afectuosamente.

Lois Tobío [sinatura autógrafa]

1960-12-18
Carta de Mariví Villaverde Otero a Mª del Carmen Soler Ponce de León, 1960.
Bos Aires
Montevideo
Orixinal Transcrición

Transcripción da epistola Carta de Mariví Villaverde Otero a Mª del Carmen Soler Ponce de León, 1960. en 18/12/1960

Castelar 18 de Diciembre de 1960

Querida María del Carmen: Acabamos de leer en "Opinión Galega" que Luis hablará en el aniversario de Castelao. Me imagino que tu y los chicos vendreis con él, por eso van estas lineas para deciros que contamos con tenerlos a ellos aquí, y no digo a los cuatro, porque para vosotros ya no resultaría cómodo.
Nuestros hijos están ya entusiasmados con esa idea y Ramón y yo gozosos de veros a todos nuevamente.
Como ya estan próximas las fiestas, no quiero dejar de desearos alegría y felicidad. Para nosotros este año serán penosas, pues acaba de fallecer en Galicia el padre de Ramón y nos ha afectado mucho la noticia, a pesar de que la esperabamos.
Cariños para todos y un abrazo para ti de

Mariví [sinatura autógrafa]

[nota manuscrita con outra letra, a de Ramón de Valenzuela]:
Agardamos con moita ilusión a vosa chegada.
[Ramón Valenzuela: sinatura autógrafa]

Avisarnos con tiempo del dia y hora de vuestra llegada

1964-08-19
Carta do Centro Gallego de Bos Aires, asinada polo seu presidente José Villamarín Prieto e o secretario, Manuel Silva, dirixida a Lois Tobío Fernández, 1964.
Bos Aires
Montevideo
Orixinal Transcrición

Transcripción da epistola Carta do Centro Gallego de Bos Aires, asinada polo seu presidente José Villamarín Prieto e o secretario, Manuel Silva, dirixida a Lois Tobío Fernández, 1964. en 19/08/1964

CENTRO GALLEGO DE BUENOS AIRES
MUTUALIDAD-CULTURA
ACCIÓN SOCIAL
BELGRANO 2199 (R75)

Buenos Aires, 19 de agosto de 1964.-

Señor Doctor
Luis Tobío Fernández
26 de Marzo 1089
Montevideo
(R. O. del Uruguay)

Distinguido escritor y amigo:-
En su oportunidad nos hemos visto honrados con su colaboración titulada "O europeísmo de Feixóo" que, con destino al número especial de nuestra revista "Galicia" le habíamos solicitado con motivo de la celebración del 2º Centenario del Padre Feijóo.
La edición de referencia, aparecerá en el curso del presente y tendremos el agrado de enviarle tres ejemplares de la misma.
Al mismo tiempo cúmplenos comunicarle que hemos dispuesto, una vez publicada la misma, se le hará efectiva la asignación fijada para el pago de dicha colaboración.
Reiteramos a Vd., nuestro agradecimiento y quedamos sus muy attos. y Ss. Ss.


Manuel Silva [sinatura autógrafa]
Secretario
José Villamarín Prieto [sinatura autógrafa]
Presidente

1974-12-31
Carta de Miguel Angel Marín Luna a Lois Tobío Fernández, 1974.
México, D. F.
Montevideo
Orixinal Transcrición

Transcripción da epistola Carta de Miguel Angel Marín Luna a Lois Tobío Fernández, 1974. en 31/12/1974

Mexico 31 Dic. 1974

Querido Tobio: Acabo de recibir la tuya del 13 (Santa Lucia? –invidentes, modistillas, ciegos etc.) qué me ha sido reexpedida desde Barcelona.
Como ves estoy en Mexico. Vine aqui en Septiembre para dar un curso de doctorado en la Universidad que durará hasta bien entrado Febrero. Tengo 15 alumnos, licenciados en varias ramas (Derecho, Historia, Economia, Filosofia etc.)
Después debo ir a los EE.UU. por unas semanas y espero estar de regreso en Barcelona a fines de Abril o en Mayo. Mi mujer, que vino en Noviembre no me acompañará en mi visita a los EE.UU. y regresará a Barcelona en Marzo.
Vivimos a poca distancia de la Plaza Molina que tu ya conoces. Es lugar de mucho tránsito pero esta muy bien comunicado.
Hace año y medio me jubilé de las N.U.- Desde entonces me dedico, aparte algun que otro estudio o trabajo por las N.U., a hacer investigación sobre casos tratados en las N.U. en los que intervine que son bastantes despues de 26 años en el consejo de seguridad. Tambien me dedico –y pienso dedicarme– a compartir mi experiencia en las relaciones internacionales con la gente joven para que aprendan algo a traves de mis errores y horrores. Aunque lo dudo porque en general la experiencia de los demas de poco sirve.
De todas maneras puedo asegurarte que como decia aquel, si ellos no aprenden yo aprendo mucho.
Correspondo a tus buenos deseos para 1975 y tambien espero que tengamos ocasion de veros a ti y a tu mujer, a la que recuerdo muy bien. Mas bien creo que sera en Barcelona porque a Madrid voy raras veces.
Apa. muy afectuosamente,
M. A. Marín [sinatura autógrafa]

Parque Melchor Ocampo 40, dep. 7
Mexico 5, D.F.
Mexico