PROXECTO EPÍSTOLAS

----

LOCALIZACIóN: Bonetero, 5, 1º

Epístolas
70 mencións
Data Relación Remitente - Destinatario Orixe Destino [ O. ] [ T. ]
Data Relación Remitente - Destinatario Orixe Destino [ O. ] [ T. ]
1972-11-28
Carta de José López-Rey a Lois Tobío Fernández e María del Carmen Soler Ponce de León, 1972.
Westport
Madrid
Orixinal Transcrición

Transcripción da epistola Carta de José López-Rey a Lois Tobío Fernández e María del Carmen Soler Ponce de León, 1972. en 28/11/1972

J. LOPEZ-REY
1 DOGWOOD LANE
WESTPORT, CONN. 06880

November 28, 1972

Queridos Maria del Carmen y Luis:
Muchas gracias por la tarjeta con vuestra nueva direcion, que recibimos ayer. Precisamente ayer me estaba acordando, repasando papeles viejos, del fin de año de 1938. Luis nos habia invitado a varios amigos a pasar la Nochevieja en su casa y me dijo que invitara a alguna de nuestras amigas. Yo, certeramente, invité a Maria del Carmen. Va a hacer treinta y cuatro años de ello. Cuando se cumplan los 35 tenemos que celebrarlo.
[¿?] y yo saldremos pronto para establecernos, por lo menos durante la mayor parte del año, en Madrid. Yo es posible que vaya por unos dias antes de Navidad para dar un vistazo. Nos declinamos a domiliarnos en el Escorial. Ya hablaremos.
Un gran abrazo y feliz Nochevieja y Año Nuevo
Pepe/

1972-12-28
Carta de Lois Tobío Fernández a Margaret Olden, 1972.
Madrid
Montevideo
Orixinal Transcrición

Transcripción da epistola Carta de Lois Tobío Fernández a Margaret Olden, 1972. en 28/12/1972

28 diciembre 1972

Sra. Margaret M. Olden

Querida señora Olden:
Mucho le agradecemos, mi familia y yo, los amables votos en ocasión de las fiestas y año nuevo que usted nos envía, y por nuestra parte le deseamos las mayores satisfacciones en el año que empieza con la esperanza de que mejore y se normalice la situación de ese país.
Hemos cumplido, en efecto, 25 años en Roche, un cuarto de siglo; ¡Y aún parece que fue ayer cuando entramos en Sapac!. A mí, como veterano Roche, me han informado aquí al homenaje que se rinde a los que cumplen 25 años al servicio de esta Compañía. De todos modos, lamento no haber estado presente a la emotiva reunión de que usted me habla. Haga llegar mis felicitaciones y abrazos cordiales a los compañeros Fernández Gil y Laprovitera y muy especialmente al Dr. Garrido a quien solo de raro en raro escribo para que no se sienta obligado a responderme.
De mi familia, he de decirle que Miguel, que terminó la carrera de economista hace ya casi tres años, trabaja desde hace algún tiempo en una compañía norteamericana de auditores, Arthur Andersen & Co., una de las más importantes en el mundo internacional, y espero que en ella se capacite debidamente y adquiera práctica profesional. Constanza, mi hija, estudia actualmente el segundo curso de la facultad de Sociología y Ciencias Políticas.
Nos hemos trasladado de casa y ahora vivimos en un lugar más alejado del centro de Madrid, donde la polución es nula y la tranquilidad y el silencio admirables. Estamos, en ese aspecto, muy satisfechos aunque, desde luego, no podemos, como usted, contemplar el mar desde la casa, cosa que yo mucho lamento porque nací y me crié en un pueblo de la costa y soy, por temperamento, marino.
Su impresión de la actual Alemania confirma los datos que yo tengo por otros conductos. Me gustaría visitarla y tal vez lo hagamos algún día.
Con el ruego de que transmita mis saludos a los buenos compañeros de Roche Montevideo, y sobre todo al doctor Garrido, recíbalos muy afectuosos de mi familia y míos.
[sen asinar]

C/. Bonetero, nº 5, 1º
MADRID - 16

1973-02-26
Carta de Francisco Fernández del Riego a Lois Tobío Fernández, 1973.
Vigo
Madrid
Orixinal Transcrición

Transcripción da epistola Carta de Francisco Fernández del Riego a Lois Tobío Fernández, 1973. en 26/02/1973

EDITORIAL GALAXIA, S. A.
Reconquista, 1 - Teléfono 218204
VIGO - 26-febreiro-1973

Sr. D. Luís Tobío
Madrid

Meu querido amigo:
Recibín as túas liñas e máis o traballo pra o "Grial". Coido que é moi interesante e moi oportuno. Xa non poderá ir neste número do primeiro trimestre, porque hoxe ou mañá sairá do prelo. Irá encabezando o prósimo, correspondente ao segundo trimestre do ano.
Xa vexo que desertástedes definitivamente das paisaxes viguesas. Síntoo de verdade, porque os días de vacacións estiváis servíannos pra poder falar e rememorar vellos tempos. Confío, porén, que teremos algunha ocasión de poder atoparnos outravolta.
Alédame moito que lle deras remate ao libro encol de Gondomar. Habería que percurar un xeito de o editar axina. Si non fora tan voluminoso xa, dende agora, comprometíame a que o publicase Galaxia. Pero o presuposto de edición ha ser grande, e os nosos recursos financieiros son moi limitados. ¿Por que non falas con Álvaro Gil, pois quizaves axudara a sufragar o custe? Sería unha pena que a publicación da obra se demorase, despóis do grande traballo feito.
Garimosos saúdos da miña muller e meus pra todos vós, e pra ti a cordial aperta de sempre

Paco [sinatura autógrafa]




C/c. Banco de La Coruña, Banco Pastor, Banco H. Americano
Banco Exterior de España, Caja de Ahorros Municipal de Vigo

1973-03-13
Carta de Lois Tobío Fernández a José Rubia Barcia, 1973.
Madrid
Os Ánxeles
Orixinal Transcrición

Transcripción da epistola Carta de Lois Tobío Fernández a José Rubia Barcia, 1973. en 13/03/1973

13 de marzo de 1973

Querido Rubia-Barcia:
Hemos recibido vuestra tarjeta de Navidad con la agradable e inesperada noticia del casamiento de tu hija. Le deseamos todos nosotros las mayores felicidades. Es inevitable que los hijos se vayan emancipando, aunque, a veces, nos resulte un poco doloroso o melancólico. Los nuestros, por el momento, no piensan, al parecer, en tales proyectos pero un día u otro habrá de llegar la cosa.
De aquí nada hemos de deciros que no sepais ya por la prensa. La noticia bomba de la temporada fue la del reconocimiento de China que a todos sorprendió pues aunque últimamente se habían iniciado relaciones o contactos con algunos países comunistas de Europa, no se pensaba que pudiera darse tan brusco salto y tan lejano. Hay, desde luego, desconcierto en los sectores de la situación pero, al parecer, el reciente discurso de Franco, de tono aperturista, que contradecía las declaraciones ultrarreaccionarias e inmovilistas de su vicepresidente poco días antes, ha hecho que el rumbo de la política cambiara un tanto, aunque no se sabe si se tratará de una astuta maniobra más para intentar embaucar al extranjero.
Pues en la situación interior nada ha cambiado sustancialmente, aunque la sociedad civil siga su proceso al margen de la política oficial.
Esperamos que no tardeis en hacernos una nueva visita y, entretanto, recibid nuestros afectuosos abrazos.
[sen asinar]

1973-03-13
Carta de Lois Tobío Fernández a Salvador Téllez, 1973.
Madrid
Santiago de Chile
Orixinal Transcrición

Transcripción da epistola Carta de Lois Tobío Fernández a Salvador Téllez, 1973. en 13/03/1973

13 de marzo de 1973

Querido Salvador:
Recibi tu carta que te agradezco mucho. Posteriormente, se han producido los gratos acontecimientos conocidos que nos han confortado mucho. Supongo que la gente, nuestra gente, habrá quedado muy contenta pues no es frecuente que después del natural desgaste del poder y las difíciles papeletas con que se vieron enfrentados hayan podido obtener tan señalado triunfo. Aquí no dejó de causar bastante sorpresa y se espera que seguirán adelante con bríos renovados.
No he recibido el ejemplar de la revista a que aludes y que, desde luego, me interesaría conocer. Recibí algunos recortes de un diario de ahí que me envió un viejo amigo, que fue profesor de la Universidad de Montevideo y que hoy se encuentra medio exiliado en ésa. Se trata del profesor Carlos Rama de quien, sin duda, habrás oido hablar alguna vez, porque tiene publicadas varias obras de sociología, especialmente sobre el movimiento obrero latinoamericano e incluso una sobre el problema español que le publicó el Fondo de Cultura Económica de México.
En lo que se refiere al asunto a que aludes al principio de tu carta, tampoco nosotros tenemos mayores noticias. Todo se encuentra estancado y tal vez no suceda nada hasta que haya un cambio en las altas esferas. De todos modos, es posible que la corriente actual que ha marcado en un discurso reciente el que tú sabes, llegue a abrirse camino y que empiecen a cambiar las cosas. De todos modos, no hay que hacer ilusiones pues esta gente es muy astuta y no renuncia a apelar al truco de suscitar esperanzas para conseguir sus propósitos en relación con el extranjero. La sorprendente decisión respecto a China puede ser uno de esos trucos aunque también pudiera ser indicio de una nueva tendencia.
Lo único que cabe señalar respecto a nuestro personal problema es que hacer unos meses comunicaron a Pedro Varela de Limia, a quien tú tal vez conozcas, que estaba repuesto. Según me dijo el interesado, se lo comunicaron sorpresivamente y ahora está, naturalmente, trabajando en una sección de ninguna importancia, tarea puramente burocrática aunque él quisiera que lo mandaran al exterior.
He leído en la revista Triunfo un artículo de Tierno Galván en que cuenta sus impresiones de ese país. Es muy interesante y sincero y muy ilustrativo para nosotros.
Os envíamos nuestros más cordiales abrazos con la esperanza de que volvamos a vernos, no demasiado tarde.
[sen asinar]

1973-03-19
Carta de Salvador Téllez Molina a Lois Tobío Fernández, 1973.
Santiago de Chile
Madrid
Orixinal Transcrición

Transcripción da epistola Carta de Salvador Téllez Molina a Lois Tobío Fernández, 1973. en 19/03/1973

Stgo. 19 Enero 1973

Querido Luis:
Tu tarjeta con vuestro nuevo domicilio en Bonetero ha debido cruzarse con la tarjeta que os habíamos enviado a María de Guzman en las mismas fechas. En todo caso, deseamos sepais que os hemos recordado y justamente refiriendoos, a la vez, que nuestro asunto personal sigue estancado. Hace algunos dos o tres meses mi cuñada Maria del Carmen estuvo en el ministerio saliendo con la misma impresión de siempre: nada cambiará mientras alguien no cambie.
Voy a dar tu nombre a los editores de una revista semanal política muy seria "CHILE HOY" que sin duda estimo puede interesar incluso a los que no se sientan identificados con su orientación socialista. Es posible que te envien algun ejemplar de muestra. Entramos ahora en la etapa final de una campaña electoral para renovación parcial del Senado y total de la Cámara de Diputados. No se esperan cambios notables en su composición y los asuntos conflictivos que debes conocer iran encontrando soluciones pragmaticas. Las fuerzas de La Unidad Popular salieron fortalecidas de la gran crisis de Octubre-Noviembre y el Ejercito está actuando como elemento estabilizador de la legalidad, con lo cual se despejó una seria incognita.
No sé si eres amigo de Enrique Tierno Galvan. Ha participado en una reunión sobre el tema ESTADO Y DERECHO EN UN REGIMEN DE TRANSICION" convocado por la Universidad Católica y que resultó muy interesante. Tierno presidió una de las Comisiones pero, sobre todo, recogió enorme información.
Con todo cariño de Luz y mio para Maria del Carmen y para tí,
Salvador [sinatura autógrafa]

1973-03-19
Carta de Salvador Téllez Molina a Lois Tobío Fernández, 1973.
Santiago de Chile
Madrid
Orixinal Transcrición

Transcripción da epistola Carta de Salvador Téllez Molina a Lois Tobío Fernández, 1973. en 19/03/1973

Santiago, 19 Marzo 1973

Querido Luis:
Me ha alegrado mucho tu carta del 13 y hoy mismo te envío el último número de la revisa prometida, CHILE HOY. Existe la intención hacer llegar algunos números semanalmente a determinadas direcciones de personas y entidades dentro de un plan de promoción de lectores y suscritores. Los editores tienen tu nombre en su poder y si te parece adecuado para satisfacer el interés o la curiosidad de otras personas te agradeceria me dieras a conocer sus nombres y direcciones cuando lo estimes conveniente. Conozco bastante a los editores y redactores; entre estos últimos hay bastantes exilados uruguayos muy distinguidos. Trataré de localizar a tu amigo Carlos Rama al saber ahora que es buen amigo tuyo.
Me satisfacen tus apreciaciones sobre la situación de Chile. En efecto, el resultado de la elección del 4 de Marzo es un factor importantísimo de consolidación para la Unidad Popular y para Allende. La votación de la izquierda ha superado, por cierto, los cálculos mas optimistas. Hace meses se pensaba que se podría lograr un 36% de los votos, como en la elección presidencial de 1970. Poco a poco las encuestas apuntaban a cifras mas altas y en los dias precedentes ya se pronosticaba un 39 o 40%. Las urnas arrojaron mas del 46% y, como tu bien aprecias, en circunstancias muy difíciles por la natural obstrucción de los intereses afectados por las reformas sólidamente secundados por las mayorias parlamentarias, por la magistratura, por la Contraloria General de la República, –un superpoder encargado de vigilar la correcta aplicación de las Leyes y los actos del poder ejecutivo–. En un desafío al status que como el planteado por la Unidad Popular la juridicidad pierde la careta neutral y usa sus prerrogativas pero como combatiente.
Tal es la razón de la inestabilidad de lo hecho. No sería disparatado el pensamiento de la oposición si no fuera por el correcto proceder del pueblo en los dos últimos momentos críticos: ahora en esta elección y en octubre cuando la derecha desplegó una estrategia muy bien calculada dentro de Chile y muy bien sincronizada con la ofensiva de las compañias del cobre embargando las exportaciones a medida que llegaban a puertos extranjeros. Empezó con motines callejeros de los estudiantes secundarios por disputas con la dirección de un Liceo femenino. Terminó con un paro economico nacional por la totalidad de los empresarios. No llegaron a la última etapa con el asalto al poder. Ninguna industria, mina etc. etc. paró porque los trabajadores concurrieron disciplinadamente a su lugar de trabajo venciendo la falta de transportes urbanos. En este momento el Ejercito hizo ver que estaba al lado del gobierno legal y fracasó el putch.
En este momento Gobierno y oposición estan revisando su potencial y su estrategia. Queda por ver en las proximas semanas si las direcciones de los partidos de la U. P. son capaces de imprimir nuevo dinamismo a la tarea común. Si se detienen a mirar lo hecho,m como ha ocurrido ya un par de veces, inmediatamente la derecha usará la tregua para asesar nuevos golpes o para reforzar su obstrucción. Hay problemas económicos y urgentes que estan presionando desde muchos angulos; desfinanciamiento presupuestario, desfinanciamiento del presupuesto de divisas; inflación, desabastecimiento; distribución de ciertos alimentos y productos esenciales; ampliación de industrias, etc. etc.
Respecto a la situación local allá mas bien creo que el aperturismo aparente es un simple truco. España sigue siendo el patio trasero de Europa con sus inconvenientes y sus ventajas, pero patio de servicio tanto mas marcado cuanto mas se consolida el poder de los grandes y el de la comunidad europea. Ojalá que pueda salir cuanto antes de este ominoso destino pero no es fácil. Pienso en el mas reciente acontecimiento de la desvalorización del dólar y los dolores de cabeza para los gobiernos y las autoridades monetarias de la Europa Occidental. ¿Que papel puede hacer España? ¿Que podrian decir sus Ministros de Hacienda y sus banqueros en las reuniones de Paris entre sus "supuestos" iguales de Occidente? Y si nuestra personalidad es tan modesta, ¿por qué se van a interesar los gobernantes europeos en mirar las carantoñas que le hagan los nuestros?
En lo que a nuestro interes mas directo concierne veo que das bastante importancia a la readmisión de Varela de Limia. ¿Se trata del mismo personaje del cual tanto me hablaste en Madrid en relación con el voto a muerte de cierto personaje influyente? Hazme memoria. Y sobre todo sigue vigilando si su nueva situación tiene mayor significado como precedente.
Aunque soy suscritor de TRIUNFO, por avión, me ha faltado el número con el artículo de Tierno Galvan. Le escuché en una o dos de sus actuaciones en Santiago. No solamente brillante; además muy interesante. Se que estuvo ocupadísimo, embebido en profundizar en las cosas de Chile y sus invitantes lo tuvieron practicamente secuestrado o él les dejó hacer. Un gran amigo, Jose Medina Echeverria, habria previsto un almuerzo con él y dos o tres españoles intimos pero no se pudo llevar a efecto.
En cambio, si he podido seguir muy bien a traves de TRIUNFO las peripecias sufridas por Tierno en las elecciones del Colegio de Abogados de Madrid y he visto las secuelas.
Espero, Luis, mas noticias tuya y mantengo viva la esperanza de vernos si algun pretexto suficiente me permitiera dar otro salto. Ahora estoy libre, pero sin recursos. Pertenezco a la misma firma pero sin trabajar mas con ellos y mientras llega a su final el expediente de jubilación por la previsión social. Ahora me gustaria mas viajar, permanecer largo tiempo en España o buscar una actividad.
Mientras, en la espera, os enviamos abrazos muy cariñosos a toda la familia.
Salvador [sinatura autógrafa]

1973-04-23
Carta de Lois Tobío Fernández a Salvador Téllez Molina, 1973.
Madrid
Santiago de Chile
Orixinal Transcrición

Transcripción da epistola Carta de Lois Tobío Fernández a Salvador Téllez Molina, 1973. en 23/04/1973

23 abril 1973

Querido Salvador:
Gracias por tu carta de hace un mes y por los números de "Chile Hoy" que me has enviado. Por ellos he podido darme cuenta de muchas cosas que, a través de la información incompleta y parcial de las agencias, no me aparecían muy claras. Se ve que el problema que tienen ahí planteado no es precisamente de fácil solución, que la oposición es terrible y está dispuestas a llevar las cosas por la tremenda. Lo que me extraña es que la DC haya adoptado una actitud tan reaccionaria. O que, por lo menos, un importante sector de ella no se haya escindido. La suerte es que el ejército se encuentre en tan favorable actitud. No todos han tenido esa suerte.
Nuestro asunto particular continúa sin novedades. Han cambiado al jefe de personal y no sé si esto supondrá algún cambio. Varela de Limia, a quien me referí, es, en efecto, aquél de quien te había hablado cuando estuviste aquí. De todos modos, no está contento en demasía por la reposición. Tarea estúpida y sin alicientes, retribución mediocre para el puesto que ocupa. Desea que le manden afuera pero las perspectivas no son buenas. Creo que, por ahora, nuestro asunto seguirá estancado.
Como estancada sigue, en general, la situación política. Este gobierno de supuestos tecnócratas carece de imaginación y de osadía. Es posible que a algunos de ellos los tengan atados. Pero otros son decididamente sujetos de corto vuelo. El de Educación se mandó una ley de enseñanza mal estudiada, mal financiada y de imposible realización que ha causado más trastornos que beneficios. El de Asuntos Exteriores, a pesar de sus incesantes viajes, por lo general, a países de poco interés, no hace más que cosechar fracasos. Ultimamente el vergonzoso y espectacular de las restricciones a los pesqueros españoles en las aguas cercanas a Marruecos, para no hablar de los del Mercado Común sobre lo que tantas veces había echado las campanas al vuelo. Y así sucesivamente.
Mucho me alegraría que te pusieras en contacto con Carlos Rama. Es un gran amigo, inteligente y competente. Ha sido uno de los amigos con quien tuvimos más estrecha relación en Montevideo. Ahora le toca a él el ser exiliado. Lo del Uruguay ha sido una pena, pues el ambiente que allí reinaba en los años que en él vivimos era de lo más agradable e interesante. El nivel cultural estaba muy por encima de los otros países de Hispanoamérica y de España, aunque carecía, felizmente, del énfasis y la pomposidad que en algunos de estos países se advierte.
Otra tremenda incógnita es lo que podrá suceder en la Argentina. El peronismo carece de la unidad suficiente para dar base sólida a un gobierno. El abanico de sus partidarios va desde el terrorismo, que continúa a pesar de haber ganado, hasta un sector nacionalista, conservador y fascista, pasando por diversos grupos de tendencia socializante o demagógica. Por otra parte, no son pocos los militares que temen que pueda pasarles algo serio una vez que los peronistas estén en el poder. Y en tales condiciones, parece difícil que se resignen a abandonar su actual posición. No creo que pueda excluirse un golpe de estado, uno más, cosa en la que, por otra parte, tienen gran experiencia. No cabe duda que en la Argentina, y no sólo en la Argentina, el máximo factor de perturbación política, desde los tiempos ya lejanos de Uriburu, ha sido el ejército. Creo que pasan de la veintena los golpes de estado que han dado de entonces acá, habiendo ensayado todas las fórmulas posibles de gobierno militar, desde el unipersonal de Onganía hasta la de comité y la actual de los tres comandantes supremos. En fin, una verdadera pena, tratándose de un país tan estupendo y rico, que podía y debía llegar a ser, por sus recursos, clima y otros factores, algo así como los Estados Unidos del Sur. Pero, como me decía cierta vez una personalidad argentina muy inteligente, parecería que hubiera en ella, al igual que en los demás países hispánicos, una raíz podrida en lo político que impide llegar al equilibrio, la seguridad y la armonía que han logrado, sustancialmente, la mayoría de los países de Europa. Durante algún tiempo creí que el Uruguay y Chile serían la excepción. Pero, por lo que se vé, no es verdad.
Como ves, soy pesimista en lo que respecta a la capacidad política –que es, sustancialmente, convivencia– del mundo hispánico. Nunca hubo en él una verdadera integración. España, y por reflejo los otros países de su estirpe, ha estado siempre dividida y lo sigue estando. No ha sabido ni querido armonizar las diferencias. No conoce otra fórmula que la opresión del que disiente. Fue el país de los grandes expulsos, moriscos, judíos; y los que se quedaron convertidos formaron la triste masa de cristianos nuevos a los que tanto se maltrató y despreció a pesar de que a ellos se les debe la mitad de la literatura del Siglo de Oro. Luego vinieron los afrancesados y los liberales y los rojos. Y así seguimos.
De todos modos harías bien en venir, si puedes, porque España es algo más, mucho más que todo esto. y puedes vivir con relativa calma y aun regocijo si te pones al margen, "balconeando", como dicen en el Río de la Plata, el vaciado espectáculo que ofrece el ruedo ibérico.
Abrazos para vosotros de todos nosotros,
[sen asinar]

1973-04-27
Carta de Lois Tobío Fernández a Salvador Téllez Molina, 1973.
Madrid
Santiago de Chile
Orixinal Transcrición

Transcripción da epistola Carta de Lois Tobío Fernández a Salvador Téllez Molina, 1973. en 27/04/1973

27 abril 1973

Querido Salvador:
Supongo que habrás recibido la carta que te escribí hace unos días. En ella te decía haber llegado a mi poder los ejemplares de "Chile Hoy" que me envíaste y cuya lectura me interesó porque me permitió conocer en detalle algunos aspectos de la evolución de ese país. Recibí también el ejemplar de muestra de la editorial pero no tengo el propósito de suscribirme porque son ya muchas las revistas que me llegan y apenas tengo tiempo de leerlas. Ahora acabo de recibir otro ejemplar de "Chile Hoy" envíado por la editorial y sospecho, por la forma como viene la faja y mi dirección, que me han incluido en la lista de suscriptores.
Por esa razón quisiera pedirte que indicaras a la administración de la revista que eliminaran mi nombre del fichero de suscriptor, si es que en realidad figura en él, ya que yo no solicité ser incluido.
Perdona la molestia que esto pueda causarte y recibe un estrecho abrazo de tu viejo amigo,
[sen asinar]

1973-06-20
Carta de Luís Bouza-Brey Trillo a Lois Tobío Fernández, 1973.
Vilagarcía de Arousa
Madrid
Orixinal Transcrición

Transcripción da epistola Carta de Luís Bouza-Brey Trillo a Lois Tobío Fernández, 1973. en 20/06/1973

Luis Bouza-Brey Trillo
ABOGADO
Villagarcía de Arosa

Calvo Sotelo, 14-1º
Teléfono: 139

20-6-73
Sr. D. Luis Tobío Fernández
Madrid.

Meu querido Luis:
Recibín no seu tempo a túa sentida carta de pésame pola morte de Fermín, á que somente podo poñerme a contestar hoxe, despois de estar oito días en cama con outa frebe por unha infección gripal.
Moitas gracias por ela e polas memoranzas que contén, que me enchen de saudade dos tempos idos.
O tempo escoa, Luis, e nós xa estamos valeirando a cleisidra [sic].
Miñas lembranzas pra a túa dona e fillos e ti recibe unha forte e agarimosa aperta de este vello amigo
Luis Bouza-Brey [sinatura autógrafa]

1973-12-19
Carta de Lois Tobío Fernández a Virgilio Garrido, 1973.
Madrid
Montevideo
Orixinal Transcrición

Transcripción da epistola Carta de Lois Tobío Fernández a Virgilio Garrido, 1973. en 19/12/1973

19 diciembre 1973
Querido Garrido:
Hace tanto tiempo que no tenemos noticias directas de usted que quiero escribirle para tener por lo menos una vez al año contacto epistolar sin pretender respuesta. A través de los trabajos revisados por usted veo su contraseña al final de los mismos y ese pequeño signo me sirve en cierto modo de tácita comunicación.
Toda esta familia le desea muy felices fiestas y una buena entrada de año. Las novedades por aquí son que Miguel, colocado desde hace tres años en una empresa americana de auditoría, acaba de casarse. En estos momentos se encuentra en Córdoba haciendo un trabajo que le llevará varios meses. Constanza estudia segundo de Políticas y Sociología, además de cultivar el baile y otras aficiones artísticas.
Este año será el último de mi labor en Roche. El próximo primero de enero tomo mi jubilación y, de ese modo, podré dedicarme a algunas cosas que me gustan y para las que no tenía tiempo.
Por lo demás todos estamos sin otra novedad por el momento aunque todo el mundo anda preocupado con las consecuencias que puede traer la crisis del petróleo. Aquí se teme que al producirse en Europa una contracción se reduzca el número de turistas y con ello disminuya la fuente más importante de divisas que tiene el país y que es nada menos que de 3 mil millones de dólares al año. Gracias a estos ingresos España puede equilibrar, incluso con un ligero superavit. Por otra parte, si como consecuencia del paro en Europa tuvieran que repatriarse los obreros que allí trabajan, se produciría una situación muy seria por diversos motivos. En primer lugar porque también ellos son una fuente de divisas (500 millones de dólares al año), pero además porque sería necesario buscarles empleo en el país y eso no resulta nada fácil sobre todo si se piensa que aquí también tendrá que reducirse la producción industrial debido a la crisis petrolera. Y, como si eso fuera poco, el millón de obreros que trabajan en el extranjero tiene una más viva conciencia de clase y de sus derechos sindicales, cosa que no resultaría nada cómoda a los dirigentes que aquí han montado un sindicalismo oficial para aquietar a los trabajadores.
No hace mucho estuvieron aquí los esposos Giral con Eduardo que está trabajando en una empresa de obras públicas de Londres, la que tiene o va a tener a su cargo nada menos que el tunel del Canal de la Mancha.
Los encontramos muy bien a los tres y Pilar, pese a la operación que hubo de sufrir, muy rejuvenecida y animada.
A Barcelona llegó hace unos días Carlos Ramos, con su familia, huidos de Chile, donde le persiguieron aunque él logró eludir la persecución de los militares refugiándose en la embajada italiana. He tenido carta de él últimamente en que alude en líneas generales a los amargos tragos que hubo de pasar. Como tiene una enfermedad del corazón yo temí que pudiera pasarle algo grave pero parece que felizmente ha sorteado el trance con fortuna y sin complicaciones en la salud. Como él me escribe, parece que el corazón es una víscera muy resistente.
Las noticias que de ahí publica la prensa española de cuando en cuando no son nada halagüeñas. Es una lástima que haya venido a dar en esto aquel Uruguay feliz y confiado de nuestros tiempos. Pero la vida es cambio, todo fluye y no hay cosa más inestable que la paz o la salud. Aquí también, después de varios años de prosperidad material empiezan los signos de crisis con una inflación galopante y una inquietud y temores en las altas esferas que no presagian nada bueno. Y esta preocupación e inquietud económica se complica y hace resaltar la endeblez del aparato político cuyas instituciones carecen de vigor y son puros fantasmas porque la única realidad política ha venido siendo el poder omnímodo de quien usted sabe.
No sé si le dije en alguna oportunidad que se había vuelto a abrir el teatro Real pero no para funciones de ópera sino para conciertos. La fundación Marx había ofrecido costear un nuevo teatro de la ópera y a tal efecto se hizo un curso internacional en el que fue premiado el proyecto de unos arquitectos polacos. Pero luego, comenzaron las acostumbradas intrigas y maniobras y tras gastar en vano algunos milloncejos todo quedó en agua de borrajas. Cada año hay una breve temporada de ópera en el teatro de la Zarzuela por el que pasan algunas compañías extranjeras, incluso de los países comunistas. Nosotros hemos visto incluso el teatro de la ópera de Bulgaria que puso obras rusas y no estaba mal aunque el escenario de la Zarzuela resulta pequeño para este tipo de espectáculos.
Nada más se me ocurre que contarle y rogándole que dé mis saludos y los de toda esta familia a los buenos amigos y amigas de esa a quien usted vea, reciba muy afectuosos abrazos de todos nosotros.
[sen asinar]
P. D.: No sé si ya le había comunicado nuestra nueva dirección que es:
C/ Bonetero nº 5, 1º
Madrid - 16

1973-12-20
Carta de Guillermo Soler e a súa muller a familia Tobío Soler, 1973.
Montevideo
Madrid
Orixinal Transcrición

Transcripción da epistola Carta de Guillermo Soler e a súa muller a familia Tobío Soler, 1973. en 20/12/1973

Montevideo, Diciembre 20 de 1973

Sr. Dr. Luís Tobío, María del Carmen, Constanza y Miguel
Queridos parientes:
Recibimos vuestra carta postal con los deseos de Felicidad por las Fiestas de Fin de Año y al mismo tiempo nos reclaman la falta de correspondencia a vuestras cartas enviadas. Creemos haber recibido todas vuestras cartas y haberlas contestado con amplitud, excepto la participación del casamiento de Miguel que no llegó.
Estamos con salud y ya iniciamos la temporada de Playas, yendo a Pocitos (como siempre) donde la Sra. que regentea las casillas nos reserva una para cuando lleguemos. Pensamos ir a Punta del Este en estas fiestas que es donde lo pasamos más felizmente.
Por aquí los negocios están muy parados, en mi ramo, casi todos no abarcan para poder comprarse la casa, pues los vendedores quieren todo al contado y en todos los niveles sociales no les alcanza el dinero.
Todo ha subido en forma vertiginosa y principalmente los artículos de 1ª necesidad y todos los sueldos están están congelados. De manera que todos hemos empobrecido (menos 2 sectores).
Reiteramos nuevamente augurios de felicidad a la joven pareja, (lamentando no hacerlo personalmente) y grandes éxitos en la nueva vida que emprendieron. Nos imaginamos que Uds. se sentirán más solos. ¿Por que no se dan una vuelta por aquí? Uds. tienen moneda fuerte y no será honerosa vuestra venida.
Cariños de
Mariquita y Guillermo Soler [sinatura autógrafa]

1974-01-22
Carta de Virgilio Garrido a Lois Tobío Fernández, 1974.
Montevideo
Madrid
Orixinal Transcrición

Transcripción da epistola Carta de Virgilio Garrido a Lois Tobío Fernández, 1974. en 22/01/1974

Montevideo, 22 de enero de 1974

Querido Tobío:
Con gran retraso llegó la tarjeta participando el casamiento de Miguel. Yo esperaba contestarla en la correspondencia de fin de año; pero el infausto ambiente que me rodea no se prestó a alejar el desaliento, y pasan los días sin que me decida a contestar la copiosa correspondencia ultimamente recibida. El 30 de este mes termina mi licencia anual, por lo que, sacudo la pereza, y doy comienzo con esta carta a las respuestas comprometidas.
Nada bueno puedo contarle, salvo que mi salud va afirmándose después de las flaquezas sufridas el invierno. No obstante las cuales, puedo trabajar en la oficina sin faltar un solo día. Bien es verdad que mi tarea es de cuatro horas, que cumplo totalmente, sin permitirme la más ligera distracción, fuera de la labor que me atañe. Ha disminuido la correspondencia a médicos –por acortamiento del territorio– pero quedan a mi cargo todavía las respuestas a los informes de ciclo, los extractos de trabajos originales en idiomas latinos, la revisión de textos y "ainda mais". El jefe de propaganda es un inteligente y simpático médico uruguayo, al que ayuda mi estudiante de medicina que está para recibirse: buen chico. El Dr. Batre [?] y estos compañeros me tienen en consideración, lo que me estimula para acrecentar mi actividad en el despacho. Voy camino de los 83 y esta mañana nadé casi una cuadra en las saladas, limpias y tranquilas aguas de la bahía de Pocitos.
Aunque tiene Vd. bien ganada la jubilación, lamento que deje de pertenecer a la gran familia Roche. ¿No sería posible que continuase en forma oficiosa o como asesor en la oficina de Traducciones? Y no sé si cuentan ahí con personas que puedan sustituirle; pero dudo que otro traductor redacta unos textos tan claros, castellanamente correctos y tan fieles a los conceptos científicos. Para mí fue un placer y una enseñanza leer sus originales.
¿Seguirán Vds. viviendo en Madrid? Me gustaría recibir sus noticias que me informan mejor que las de mis familiares, en lo referente a la situación general de nuestra patria.
Dias pasados recibí una tarjeta de Mariano Conte (Pez Austral, 12-50 - "B", Barrio de la Estrella, Madrid 30) con la vista de la Plaza de la Paja. Me causó impresión porque fue allí donde nació Maria, en forma accidental, ya que su madre se encontraba en la capital asistiendo a su marido, gravemente enfermo. Pronto la enviaron con el ama a Santiago donde se crió en casa de su abuela y tías.
El 12 del corriente se casó María de los Angeles, que creo es la última hija de los Couceiro. Se me ha pasado el felicitarlos porque nunca estuve más atareado que ahora durante las vacaciones, a causa de mi familia de aquí y de ahí. No obstante disminuyen mis relaciones sociales. El invierno y la primavera pasados han fallecido: primero Elena Lasserre; a poco, Julia, y en el intervalo dos sobrinos de ésta: el único varón y su hermana mayor. Murió también el Dr. Cancela y otros amigos médicos, de los más íntimos. Quedamos estrechamente relacionados, Morató y las hermanas Campos, a quienes veo casi diariamente. No así a Julia Coello ni a Pepe Luis que han desaparecido de mi vista como fantasmas.
Y ahora, hago mutis por el foro y reapareceré en cualquier otra ocasión, si –como decía mi abuela– Dios me ayuda. Les abrazo, cordialmente
Virgilio [sinatura autógrafa]

1974-06-18
Carta de Lois Tobío Fernández a Francisco Fernández del Riego, 1974.
Madrid
Vigo
Orixinal Transcrición

Transcripción da epistola Carta de Lois Tobío Fernández a Francisco Fernández del Riego, 1974. en 18/06/1974

18 xunio 74

Meu querido Del Riego: Recibín a primeira parte das probas de páxina mais non chas poderéi mandar hastra recibir a totalidá pra poñer os números das páxinas a que se fai referencia no texto.
Por outra parte estóu a facer o Indice alfabético, necesario nunha obra deste tipo. Asi mo indicóu Alvaro Gil. Xa teño feita, en fichas, a parte que me mandaches o todo irá moi de contado.
Carlos Martinez-Barbeito quer que presente o libro no Museu de America nun acto que él vai orgaizar. Pareceme ben porque dise xeito daráse máis a coñecer. Pero como agora escomenza a estació morta en Madrid, será mester aprazalo deica setembro. De todos xeitos non convén lanzar o libro nos dous meses que veñen.
Pola miña parte todo ha ir ben axiña, incruso o Indice alfabetico.
Moitas apertas de todos nós pra tí e a tua muller. E tamén lembranzas para os teus irmans.

1974-06-30
Carta de Lois Tobío Fernández a Francisco Fernández del Riego, 1974.
Madrid
Vigo
Orixinal Transcrición

Transcripción da epistola Carta de Lois Tobío Fernández a Francisco Fernández del Riego, 1974. en 30/06/1974

30 xunio 1974

Meu querido del Riego:
Hoxe mándoche por correu certificado as probas de páxina de todo o libro. Puxen nelas as indicacións das páxinas cando se fan referencias. Tamén fixen algunhas correccións por si poden ser introducidas aínda.
As probas de galera mandareichas mañán. E dentro dalguns dias o indice onomástico que xa teño feito e soio compre pólo en limpo.
Ainda non sabemos si iremos a Galicia neste vran. De todos xeitos seria a Viveiro. Depende de cando poida ter vacacións. Ainda non se firmóu a orde ministerial repoñendome. Agardoa dun dia pra outro e xai coido que tarda.
Recibide os dous unha aperta estreita.
[sen asinar]

1974-12-19
Carta de Luís Bouza-Brey Trillo a Lois Tobío Fernández, 1974.
Vilagarcía de Arousa
Madrid
Orixinal Transcrición

Transcripción da epistola Carta de Luís Bouza-Brey Trillo a Lois Tobío Fernández, 1974. en 19/12/1974

LUIS BOUZA-BREY TRILLO
ABOGADO
VILLAGARCÍA DE AROSA
––––––––––––
DESPACHO: CALVO SOTELO, 14-1º
DOMICILIO: HÉROES ALCÁZAR, 15-1º
TELÉFONO: 501868


19 do Nadal, 1974
Sr. D. Luís Tobío Fernández
MADRID.

Meu querido amigo Luís:
Somente unhas pequenas verbas pra che mandar desta familia os mellores votos e felicitacións para estas pascuas do Nadal e tamén cos mellores desexos pra todo o aninovo entrante, xuntamente con todolos teus, aos que testemuñarás o noso afecto.
Sin mais, esperando que ao mellor che telefonearei desde Madrid, a onde sairemos o día 22 pra xuntarnos cos nosos fillos, recibe unha forte aperta deste vello amigo

Luis Bouza-Brey [Sinatura autógrafa]

1975-01-24
Carta de Valentín Paz-Andrade a Lois Tobío Fernández, 1975.
Vigo
Madrid
Orixinal Transcrición

Transcripción da epistola Carta de Valentín Paz-Andrade a Lois Tobío Fernández, 1975. en 24/01/1975

POLICARPO SANZ, 21 - 2º TELEF. 21 18 15 - DIR. TELEFR. SIPSA

INDUSTRIAS PESQUERAS - REVISTA MARITIMA QUINCENAL
VIGO

Sr. Don
LUIS TOBIO
Bonetero, 5-2º
MADRID - 16 PA/fr.

24/1/75


Querido Lois:
Moitas gracias pol-a tua dilixencia na resposta. Supoño que o Asesor Xurídico a que te refires non e Meseguer, que está na Dirección general de Pesca Marítima. Conocino en Caracas, e hai poucos dias escribinlle co mesmo obxeto. Non tuven resposta ainda. De todas sortes si podes facer algo pra acelerara remisión dos papeles, ficaremos moi contentos. A confección do número está varada pol-o escollo das duas ponencias obxeto de tal extravio.
Hoxe estuven comendo aquí con Norberto Frontini, que pasou por Vigo rumbo a Cruña, pra estar con Seoane e Isaac Diaz Pardo. Penso que non volverá a recalar en Madrid, ainda que nos seus plans entra viaxar por Europa deica fins de Marzal.
Recibe unha cordial aperta do teu sempre incondicioal amigo e compañeiro,

Fdo. V. Paz-Andrade [sinatura autógrafa]
Director.

1975-01-30
Carta de Justa de Rovira ao matrimonio Tobío Soler, 1975.
Bos Aires
Madrid
Orixinal Transcrición

Transcripción da epistola Carta de Justa de Rovira ao matrimonio Tobío Soler, 1975. en 30/01/1975

Buenos - Aires 30 Enero 75

Queridos amigos: Muchísimas gracias por vuestros saludos para este año, que retribuyo aunque tarde pues no quiero que penseis que os olvido.
No lo hice a su debido tiempo porque me mudé a mediados de diciembre a un departamento más amplio pero un poco antigüo y con operarios trabajando y pensé que no podría superar la depresión que todo esto me causó.
Por suerte ya estoy casi bien y los hijos y nietos procuran alegrarme y animarme. Me acostumbro a hacer una "gimnasia de la felicidad" que si no puede dar la dicha positiva ayuda a creer que es posible alcanzarla.
Otra vez, muchas gracias por vuestro recuerdo y hasta otro momento
Con afecto
Justa de Rovira [sinatura autógrafa]

s/c Sarmiento 2691 - 4ºB
Buenos Aires.

1975-03-11
Carta do Centro Gallego de Bos Aires asinada por Xoán Carlos S. Rodríguez, secretario e Xoán Manuel Pérez como presidente, dirixida a Lois Tobío Fernández, 1975.
Bos Aires
Madrid
Orixinal Transcrición

Transcripción da epistola Carta do Centro Gallego de Bos Aires asinada por Xoán Carlos S. Rodríguez, secretario e Xoán Manuel Pérez como presidente, dirixida a Lois Tobío Fernández, 1975. en 11/03/1975

CENTRO GALLEGO DE BUENOS AIRES
BELGRANO 2199 (R. 75)

Buenos Aires, 11 de marzal de 1975.-

Señor
Luis Tobío Fernández
Bonetero 5 - 1º piso
MADRID (16) HESPAÑA

Distinto señor:
Teño a honra deme dirixir a vosté pra lle manifestar que, a proposto do noso Instituto Argentino de Cultura Gallega, iste Centro acordóu reaizar, ao longo diste ano, unha serie de homenaxes a esgrevia figura do sobresainte artista, escritor e patriota galego Alfonso R. Castelao, por se cumprire o 25º Cabodano.
Antre ises homenaxes, figura o adicarlle a edizón dun número estraordinario da nosa revista GALICIA, coa colaboración dos máis relevantes inteleituáis galegos. A ise efeuto, sendo vosté un déles e sabéndoo admirador de tan insigne groria de Galicia, permítome pregarlle queira arrequecer o devandito número estraordinario, coa valiosa colaborazón sua. Tamén lle prego que a mesma nola envíe denantes do 30 do vindeiro mes de abril.
Nosa revisa GALICIA mándase gratis ós socios deste Centro Gallego de Buenos Aires como asimesmo ás bibliotecas e centros culturáis de Arxentina e América, e ás entidades galegas da penínsua e resto do mundo.
Coñecedor da sua devoción pola obra e persoalidade de Castelao, non dúbido da boa acollida que vosté emprestará a iste prego, polo cal de antemán lle agradezo afervoadamente.
Práceme saudar a vosté ca maior consideración

Xoán Carlos S. Rodríguez [sinatura autógrafa]
Segredario
Xoán Manoel Pérez[sinatura autógrafa]
Presidente

1975-09-03
Carta de Perla Castro a Lois Tobío Fernández, 1975.
Montevideo
Madrid
Orixinal Transcrición

Transcripción da epistola Carta de Perla Castro a Lois Tobío Fernández, 1975. en 03/09/1975

Montevideo, 3 de setiembre de 1975

Muy recordado y querido Dr. Luis Tobío:
Como verá por la participación que le adjunto, y aunque demoré bastante, llegó el día de mi casamiento. Estoy segura que esta noticia le pone muy contento, ya que antes de marcharse para España Ud. me pidió que no dejara de avisarle si algún día ocurría y muy feliz cumplo con la promesa.
Bueno como corresponde paso a darle los datos de mi futuro marido. Es médico-neurólogo pertenece al Instituto de Neurología del Hospital de Clínicas donde ha estado trabajando junto al Prof. Arana-Iñiguez, además es investigador de Roche del Depto. VI/CLIN de Montevideo, por esa razón ha hecho durante 5 años de investigación con la L-Dopa y Prolopa en la Enfermedad de Parkinson. Esto le ha valido para que fuera invitado al IV Congreso Panamericano de Neurología y Neurocirugía a llevarse a cabo en la Ciudad de México del 12 al 15 de octubre próximo. Con este maravilloso motivo tendré el placer de ir de viaje de "Luna de Miel" a ese hermoso país, donde espero tener el inmenso placer de visitar a nuestro Dr. Giral.
Como mi futuro marido al igual que yo es hijo de gallegos, espero en un futuro no muy lejano, si Dios lo quiere, poder viajar a España a conocer su tierra y la de nuestros padres, entonces sí tendré el mayor gusto de visitarlo y disfrutar de sus ilustradas charlas, que tanto recuerdo y que tanto me enseñaron. El paso del tiempo no ha borrado la gran camaradería que existió siempe en el Depto. VII.
Le agradeceré haga llegar mi respetuoso saludo a su señora esposa, a Miguelito y Constanza y Ud. reciba el abrazo de su ex-secretaria que lo recuerda con tanto cariño.

Perla Castro [sinatura autógrafa]

1975-09-18
Carta de Lois Tobío Fernández a Perla Castro, 1975.
Madrid
Montevideo
Orixinal Transcrición

Transcripción da epistola Carta de Lois Tobío Fernández a Perla Castro, 1975. en 18/09/1975

Madrid 18 de setiembre de 1975

Querida Perla: Acabo de recibir la participación de su boda y su cariñosa carta. Mil gracias por todo. Ya puede de figurarse la alegría que me proporcionó la grata noticia y más porque su futuro (que cuando reciba esta carta ya será presente!) es de nuestra gente que, le aseguro, es de primera calidad. Por lo que Vd. me dice es persona de gran valía y que hará grandes cosas con el tiempo.
Mi familia agradece mucho su cordial recuerdo. Miguel es economista y trabaja contento en una empresa americana de auditoria. Estos días precisamente está en Chicago. Constanza va a empezar el 4º curso de Politicas y sociología. Miguel se ha casado hace ya dos años.
Cuando vengan a Madrid llámennos que tendremos el oficina! [?]
Les enviamos a los dos todos los de esta familia los más afectuosos abrazos con el deseo de verlos pronto.
[sen asinar]

1976-01-00
Carta de Virgilio Garrido a Lois Tobío Fernández, 1976.
Montevideo
Madrid
Orixinal Transcrición

Transcripción da epistola Carta de Virgilio Garrido a Lois Tobío Fernández, 1976. en 00/01/1976

Muy agradecido a su felicitación, pero es verdaderamente desconsolador que los amigos ausentes –y en esto entro yo también– tengan que esperar a fin de año para hacer balance sentimental y despachar con dos líneas todo el caudal de afecto que ha ido engrosando con la separación. ¿Qué se ha hecho de su brillante pluma con la que otras veces me ilustraba, tan sutil como abreviadamente, acerca de la situación del país, del alma bendita de "el que te dije", cuya historia clínica la considero ya incluida en la historia de los más relevantes acontecimientos humanos? ¿Y de los infantes ascendidos, qué será?
Bueno: este desahogo puede olvidarlo; pero no me conformo con que deje de hablarme de Miguel y posible descendencia, o de la situación de Constanza ¿Están Vds. solos?
Días pasados se me presentó Poveda algo más fornido y rubicundo que las dos veces anteriores –a lo largo de un quinquenio, creo. Deben estar Vds. más enterados que yo de su vida, pues me ha dicho que les escribe cada tres o cuatro meses. Sigue con la idea de suicidarse. Sin embargo, no le duele nada, come y duerme bien, y ya tiene un amigo –al parecer único– que es médico y casado. Yo he tratado de convencerle que la vida, en las condiciones que me cuenta, debe serle agradable. Mas, como ya ha comprado el revolver tiene que usarlo. Fueron sus últimas palabras y, al despedirse, se apuntó con el indice en la sien e hizo un gesto inefable. Cerré precipitadamente la puerta, pues temí verlo tumbado en la escalera ¿Qué será de su alma errabunda, sin mujer, sin perrita y sin bicicleta?
Para borrar este fantasma de cuarto obscuro me fui a la playa a contemplar las cada día más venustas muchachas montevideanas en microtanga y con el pitillo americano.
Que el invierno les sea breve y recuérdenme en sus oraciones. Les abrazo
Virgilio [sinatura autógrafa]
Enero 76.

1977-06-24
Carta de José Rubia Barcia a Lois Tobío Fernández e Mª del Carmen Soler Ponce de León, 1977.
Madrid
Madrid
Orixinal Transcrición

Transcripción da epistola Carta de José Rubia Barcia a Lois Tobío Fernández e Mª del Carmen Soler Ponce de León, 1977. en 24/06/1977

SANVY HOTEL
DIRECCIÓN TELEGRÁFICA GOYA, 3
SANVYOTEL MADRID-1 TELÉFONO 276 08 00

Viernes 24 de junio del '77

Mis queridos Mª del Carmen y Luis:

He pasado una noche encantadora en vuestra compañía. De hecho la mejor hasta ahora desde mi llegada. Supongo que algo se me ha notado en mi evidente euforia.
Como habréis visto hasta comí y bebí como ya no acostumbro en tributo a la buena cocinera. Todo estaba perfecto desde la sopa al queso gallego que no tenía nada que envidiar a los quesos semiblandos de Italia o de Holanda.
Con mi agradecimiento por vuestra generosidad y gentileza, os mando un muy cariñoso abrazo, vuestro amigo
José [sinatura autógrafa]

P.D. Repito lo contentos que tanto Eva como yo estaríamos de poderos corresponder algún día si os animarais a hacernos una visita
Vale

1978-01-00
Tarxeta de Virgilio Garrido á familia Tobío Soler, 1978.
Montevideo
Madrid
Orixinal Transcrición

Transcripción da epistola Tarxeta de Virgilio Garrido á familia Tobío Soler, 1978. en 00/01/1978

Enero 78

Queridos amigos:
A causa de un resbalón dado durante un apagón, a primeros de diciembre, me rompí dos costillas del lado derecho (la 5ª y la 6ª –dos de las sinfonías beethoverianas que más me agradan) lo que me imposibilitó adelantarme a felicitar a los amigos (Resultó un ametrallamiento de as)
Les agradezco su cariñoso recuerdo y les agradecería que ampliasen sus noticias a la situación familiar, llegando –si es posible– a la regional y nacional. Les espero pronto. Yo estoy dispuestos a leer cualquier cosa que llegue de la Madre Patria.
Cordialmente Virgilio [sinatura autógrafa]

1978-01-18
Carta de Isaac Díaz Pardo a Lois Tobío Fernández, 1978.
Sargadelos
Madrid
Orixinal Transcrición

Transcripción da epistola Carta de Isaac Díaz Pardo a Lois Tobío Fernández, 1978. en 18/01/1978

SEMINARIO DE SARGADELOS
CERVO - LUGO - TLFNO. 580811

18 de xaneiro de 1978

Sr. Don Luis Tobío Fernandez
Madrid

Meu querido amigo:
Formula a presente pra lle comunicar que a empresa "Fábrica de Cerámica de Sargadelos, S.L." tomou en arrendo un local en Santiago de Compostela, no número 16 da Rúa Nova, pra adicalo a Galería de Arte, Libros e Cerámica, semellante a os establecementos que xa ten en Madrid e Barcelona, si ben o local de Santiago a mais de levar unha librería especializada en libros galegos ou referentes a algo de Galicia quérese que traballe tamén o libro portugués.
Coa inauguración desta Galería, que quixeramos facer pra a segunda mitade de marzal, vai a coincidir a saida do prelo da edición facsimilar do "Terra de Melide" cun limiar xustificativo do profesor Filgueira Valverde, publicado pola nosa asociada Ediciós do Castro.
Coincidindo con estas e outras circunstancias pensamos que a Galería Sargadelos de Santiago debería inaugurarse cunha mostra-homaxe da tarefa cumplida polo Seminario de Estudios Galegos, e dentro de esa mostra, entre outros actos culturales que se celebraría, estaría a presentación da edición facsimilar do "Terra de Melide". Coidamos que é un bó comenzo que Sargadelos, que te un siñificado pra Galicia, empece en Santiago por rendir un homaxe a unha institución tan galega, e tan de Santiago, como foi o Seminario de Estudios Galegos.
Cara esta mostra fixemos un ante-proieto do seu posible esquema:
a)- Publicaciós do Seminario e consecuentes da tarefa do Seminario.
b)- Iconografía referente ao Seminario.
c)- Gráficos coa organización do Seminario.
d)- Gráfico cronolóxico da tarefa cumplida polo Seminario comparándoa coas tarefas cumplidas por outras instituciós que traballaron en campos paralelos en Galicia, Madrid, Barcelona; os feitos históricos que foron determinando a concencia do Seminario; a influencia que exerceu o Seminario, etc.
e)- A Institución que recolleu parcialmente o esprito do Seminario logo da nosa guerra civil –o Instituto Padre Sarmiento– e que de algún xeito poido manter alcendida unha chama de él.
f)- O siñificado do Seminario coma unha Insitución interáreas no coñecemento particular de Galicia e na investigación total.
.../...
Unha proieción contínua de audiovisuales podería completar esta información e tocar outros temas paralelos ou derivados sobre materias que preocuparon ao Seminario coma son o arte popular e a súa correlación co arte culto, eco-sistemas, etc.
A mostra tería reflexo nun importante catálogo que servise xa de tratado pra o coñecemento do que foi a Seminario de Estudios Galegos.
Dentro da mostra celebraríase un ciclo de conferencias pra afondar no coñecemento do Seminario e discutir, si cabe, a posibilidade da súa restauración conservando dentro de ela o Instituto Padre Sarmiento cuia especializada pro moi importante labor cumplida non se pode abandonar.
Os fundadores do Seminario e os que colaboraron nel e que viven habería que facelos participar de algún xeito nesta mostra, que debería ter un carácter eminentemente cultural tratando de recoller dun xeito, o máis centífico posible, o caracter exemplar que tivo aquela institución. O feito de que o Seminario tivese enxangamentos oblíganos a vixilar que o caracter que se quere destacar poidese dar lugar a consideraciós de tipo político que restarían o gran valor de coincidencia que o Seminario, coma institución cultural, ten pra todos, nós.
Este ante-proieto de guión ou esquema do que pode ser a mostra que nos propoñemos facer ten que ser sometido á consideración das personas interesadas neste tema, polo que nos diriximos a vostede suplicándolle nos faga chegar as súas suxestiós sobor deste ante-proieto.
Agradecéndoas aproveito pra saudalo, coa mais outa consideración
Isaac Díaz Pardo [sinatura autógrafa]

[Palabras manuscritas:] Apertas tensas
Isaac

1978-02-15
Carta de Lois Tobío Fernández a Isaac Díaz Pardo, 1978.
Madrid
Sargadelos
Orixinal Transcrición

Transcripción da epistola Carta de Lois Tobío Fernández a Isaac Díaz Pardo, 1978. en 15/02/1978

Madrid, 15 de febreiro de 1978

Sr. D. Isaac Díaz Pardo
Sargadelos

Meu querido amigo: Moito me aledaron as novas que me das na túa carta verbo dos proieitos da empresa "F. de C. Sargadelos S.L." de abrir unha galería en Santiago e, co gallo da súa inauguración, facer homaxe ao Seminario de Estudos Galegos, lembrando o que foi aquela institución e vendo a posibilidade de facela rexurdir. Pra mín, ollando cara adiante, coma sempre, os fitos que o Seminario se propuxo ao sere fundado siguen tendo valencia e vixencia na nosa Terra. Hai necesidá de que eisista un centro de cultura que xunte e unifique, de xeito formativo, os esforzos a prol do desenrolo de todolos aspeitos da nosa cultura, despois dese longo inverno en que se viu coutada e asoballada.
Pareceme ben que se tomen todalas cautelas precisas pra desbotar de entrada toda connotación politica precisa. Mais por desgracia, foron e son os outros os que puxeron e poñen as etiquetas e por ela estriron o Seminario. No Seminario nunca se fixo politica, e nel, ben sabido é, coincidiron persoas de moi diferentes tendencias. Soio o amor a Galicia e á súa cultura os xunguía. O que pasa é que, queirase ou non, loitar pola cultura dunha terra tamén é facer politica.
Estou por enteiro á vosa disposición en todo canto poida axudar a esta laboura que vos propoñedes levar a termo. O guión que me mandas semella en principio ben. Abrangue o sustancial dos temas posibeles. Estes e outros temas poderían cicais tratarense nun coloquio, despois de ben elaborado o temario e de ben mediado polos que foran a participar nel. Hai que contar tamén coas institucións que podan ter avencellamento direito co asunto como a Academia, o I. P. Sarmiento e outras. O Seminario rexurdido teria demanter estreita relación con todas elas.
Velahía algunhas das cousas que se me ocurren arestora encol da vosa felís iniciativa. Que teñades un eisito comprido. Atal é o meu sinceiro desexo.
Unha aperta do teu vello amigo

1978-02-18
Carta de Isaac Díaz Pardo a Lois Tobío Fernández, 1978.
Sargadelos
Madrid
Orixinal Transcrición

Transcripción da epistola Carta de Isaac Díaz Pardo a Lois Tobío Fernández, 1978. en 18/02/1978

SEMINARIO DE SARGADELOS
CERVO - LUGO - TLFNO. 580811

18.2.78

Sr. Don Luis Tobío
Madrid

Meu querido amigo:
Confirma a miña carta-circular do 18 de xaneiro derradeiro. Agora vai o esquema do caderno que acompañará a mostra.
Agardo o teu pensamento e saber se, como espero, ti farás os folios que che corresponderían.
Os textos deberían estar acó non mais alá do 18 de marzal.
Agradecendo a tua colaboración vai unha aperta tensa

Díaz Pardo [sinatura autógrafa]


[Noutra folla]:

SEMINARIO DE SARGADELOS
CERVO - LUGO - TLFNO. 580811

ANTE-PROXETO DO CONTIDO DO CADERNO Nº 5 DO LABORATORIO DE FORMAS DE GALICIA ADICADO A DESCRIBIR A ENFOCAR A TAREFA CUMPLIDA POLO SEMINARIO DE ESTUDOS GALEGOS , QUE ACOMPAÑARA A MOSTRA QUE SOBRE A VELLA INSTITUCION GALEGA VAI FACER A GALERIA SARGADELOS QUE SE VAI A INAUGURAR EN SANTIAGO

ESQUEMA
1º Un breve enfoque estrutural do Seminario de Estudos Galegos, anónimo ou editorial do L.F.
2º 7 traballos de media ducia de folios aprox. cada un dos Fundadores, Directores, Conselleiros e Colaboradores Sres. Filgueira Valverde, Martínez López, Tobío Fernández, Parga Pondal, Lourenzo Fernández, Fraguas e Fraguas e Fernández del Riego. Pra darlle un senso orgánico e unha coherencia conviña que istes traballos, independentemente da libertade conque cada un quera evocar a súa lembranza da vella Institución, tocasen un particular tema distinto que, en principio, se propón que seña:
Don Xosé Filgueira Valverde - A Literatura
Don Ramón Martínez López - A Historia
Don Luis Tobío Fernández - A Socio-Economía
Don Isidro Parga Pondal - As Cencias Naturales
Don Xaquín Lourenzo Fernández - A Antropoloxía
Don Ricardo Carballo Calero - O Idioma
Don Antón Fraguas e Fraguas - A Xeografía
Don Francisco Fernández del Riego - A Política Cultural
(Cada traballo encabezaríase cunha fotografía e un pequeno curriculum de cada autor)
3º Un par de traballos de autores non galegos que tiveron relación có Seminario ou que poidesen enxuiciar a súa tarefa.
4º O Seminario de Estudos Galegos enxuiciado por investigadores xóvenes, representativos dende varias áreas das disciplinas e de pensamento, ocupando en total uns 10 folios
5º Alguns texto históricos do Seminario; por exemplo o discurso de Castelao "Do novo esprito", etc.
6º Reproducciós dos gráficos que figurarán na mostra sobor da organización interna do Seminario, outros de comparación con tarefas paralelas ou simultáneas, etc.
7º As publicacións do Seminario de Estudios Galegos.
8º 20 ou 30 páxinas de ilustracións con textos comprensivos.
9º Indice.

Sargadelos, febrero de 1978

1978-03-16
Carta de Isaac Díaz Pardo a Lois Tobío Fernández, 1978.
Sargadelos
Madrid
Orixinal Transcrición

Transcripción da epistola Carta de Isaac Díaz Pardo a Lois Tobío Fernández, 1978. en 16/03/1978

SEMINARIO DE SARGADELOS
CERVO - LUGO - TLFNO. 580811

16 de marzal de 1978

Sr. Don Luis Tobío
Madrid

Meu querido amigo:
Confirmo o que che acabo de decir por teléfono: un curriculum e unha fotografía.
Quédame a dúbida de se ao marcar temas no esquema do Caderno puden haber pecado de limitante, cousa na que non quería caer e por eso decía que "... independentemente da libertade conque cada un quera evocar a súa lembranza da vella Institución, tocasen un particular tema distinto ..."
Quero relembrar que esta intención non limitante era a nosa. Se dúbida eu son culpable de exercer influencia limitante precisamente contigo, fundador da Institución, e esto amólame.
Sen dúbida ti tes moitas cousas que decir, que relembrar e que enfocar que podan contribuir á historia espiritual e política do Seminario que serían útiles pra o futuro. Pensa na posibilidad de ampliar o teu traballo con algunhas lembranzas ou alguns enques que ti vexas que podía precede perfectamente ao que xa me enviache. Inda quedan uns dias pra pechar a edición.
Estase facendo, con motivo desta mostra, unha recolleita de datos das circunstancias que rodearon á vella institución. Hai datos puntos escuros. Alguns non será convenente relembralos agora que a posible restauración do Seminario non veña a separar e si a unir. Hai cousas que é millor deixalas ... Hai outras que posiblemente serían útiles mais non aparece rastro de elas. Por exemplo o acta fundacional ¿quen a ten?. O discurso de Castelao "Do Novo Esprito" ¿onde está?. ¿E posible que de estas cousas tan importantes ninguén poda dar conta?
Eu sigo na agarda. O que ti fagas ben feito está.
Apertas tensas, teu
Díaz Pardo [sinatura autógrafa]

1978-04-07
Carta de Guillermo Soler e a súa muller, Mariquita, dirixida a familia Tobío Soler, 1978.
Montevideo
Madrid
Orixinal Transcrición

Transcripción da epistola Carta de Guillermo Soler e a súa muller, Mariquita, dirixida a familia Tobío Soler, 1978. en 07/04/1978

Montevideo, Abril 7 de 1978

María del Carmen, Luis Tobío, Constanza y Miguel
Queridos parientes:
Hace meses que no tenemos noticias de Uds., espero que todos disfruten de buena salud como nosotros y nos agradaría saber como lo pasan con este gran cambio político que pasa España.
Aquí la vida se hace cada vez más difícil por el rápido encarecimiento de las cosas que no permiten equilibrar con el esfuerzo personal. Nosotros como siempre disfrutando de la temporada de playa en Pocitos y los últimos baños los tomamos en Punta del Este en la Semana Santa o de Turismo que nos ofrecieron un chalet y nos tocó una semana intensamente lluviosa y nos vinimos antes de tiempo con la trayectoria por la carretera de lluvia permanente que casi no nos permite llegar.
Punta del Este cambió mucho, principalmente la zona de la Punta donde se han construido gran cantidad de "Edificios Torre" de apartamentos y que no se cuando los van a vender y sin ajustarse a ningun plan urbanístico. La playa Mansa, en el Puerto, desaparece (están rellenándola para ampliación del Club de Yates Argentinos. En la Punta se construyó una carretera de circunvalación con partes rellenadas que ganaron al mar. En la Punta Ballena, en la parte más alta donde hay para estacionar los coches desde donde los turistas pueden disfrutar del Panorama de Portezuelo, abrieron una entrada de carretera que lo lleva hasta la misma punta donde hay una gran terraza que se disfruta todo Punta del Este y por el Oeste Piriápolis y Portezuelo y por la misma entrada hay un camino lateral que va descendiendo y llega a la "Casa Pueblo" del artista Paez Vilaró donde hizo un Museo, toda esa zona es de un paisaje maravilloso. En la periferia de Maldonado (hacia la Punta) construyeron una gran piscina echada y con grandes graderías para campeonatos internacionales. Sobre el Río Uruguay se construyeron dos grandes puentes internacionales, uno que une Fray Bentos–Puerto Unzué y otro Paysandú–Colón y se está construyendo una gran represa en Salto Grande a pocos kms. al Norte de esta ciudad que abastecerá de corrientes a la zona argentina y al Uruguay (según convenio) y otra en construcción sobre el río Negro que se denomina "Paso del Palmar". Así que con las represas de Rincón de Bonete y la de Baygorria hacen 4 represas así que esperamos no tener más apagones.
El domingo pasado se fué en Iberia Mora Guarnido y la señora a Madrid por un mes y medio. Les agradeceré me envíen la dirección de Miguel en París pues Sra. Kulla el esposo y 3 hijos iran por allí y desean saludarlo así que agradeceré a vuelta de correo.
Nosotros siempre con deseos de volver a verlos pero tenemos que esperar la oportunidad (que sea pronto) y para consolarnos los domingos paseamos por la Rambla y vamos a almorzar en la terraza del Restaurante del Aeropuerto de Carrasco viendo partir los aviones y el Jumbo de Iberia.
En espera vuestra carta a la brevedad y la dirección de Miguel los saludamos con todo cariño
Mariquita y Guillermo Soler [sinatura autógrafa]

1979-11-14
Carta do Instituto Argentino de Cultura Gallega asinada por Rodolfo A. González como secretario e Laureano Rodríguez, presidente, dirixida a Lois Tobío Fernández, 1979.
Bos Aires
Madrid
Orixinal Transcrición

Transcripción da epistola Carta do Instituto Argentino de Cultura Gallega asinada por Rodolfo A. González como secretario e Laureano Rodríguez, presidente, dirixida a Lois Tobío Fernández, 1979. en 14/11/1979

IA
CG Instituto argentino
de cultura gallega
centro gallego de Bs. As.

Bos Aires, 14 de novembro de 1979.-

Señor D. Luis Tobio Fernández
Bonetero, 5 1º
Madrid, 16

Para o seu conocemento, adxuntamos o manifesto que as Entidades representativas da colectividade galega de Bos Aires, emitiron con relación ao disposto polo Goberno Español, sobor da incorporación do Idioma Galego ao Sistema Educacional de Galicia.-
Saudan a vostede coa mais outa consideración.

Rodolfo A. González [sinatura autógrafa]
Segredario
Laureano Rodriguez [sinatura autógrafa]
Presidente

[texto anexado:]
MANIFESTO DA COLECTIVIDADE GALEGA DE BUENOS AIRES

No boletín oficial de Madríd, do 20 de agosto diste ano, pubricóuse unha disposición do Goberno Hespañol de extraordinaria trascendencia pra o pobo galego. Trátase dunha Real Orden pola cal se incorpora o Idioma Galego ao sistema educacional de Galicia. Fica así, a lingua galega, equiparada oficialmente a língua castelán no ámbeto do insino na nacionalidade histórica galega.-
Con elo se van a rectificar a grave inxusticia que o Goberno Central hespañol cometera ca belida língua do pobo galego, ao pospoñela, pois equivaléu a despreciar a unha das próceres línguas da Europa Occidental.-
ORIXE, DESENROLO E PRESTIXIO DA LINGUA GALEGA
O idioma galego nasceu a par do castelán. Os dous proveñen da língua latina que o Imperio Román impuxo cando invadiu a península ibérica. Mais, o idioma galego acadou ao principio unha amplitude e desenrolo maor que o castelán. Extendéuse por casi toda a península. O galego foi a lingua de reises e da nobreza. Como é ben sabido, o Rei Sabio Alfonso X, escrebíu en galego suas afamadasCantigas a Santa María, e asegún o afirmóu o esgrevio polígrafo Menéndez Pelayo, –recollendo manifestacións do Marqués de Santillana–, en idioma galego se escrebiron as primeiras composiciós líricas da Hespaña.-
A língua galega deu orixe a portuguesa, e xuntas produxeron a poemática máis belida e importante da edade meia na Europa de occidente, recollida nos famosos Canzoerios Galaico-Portugueses descobertos nas bibliotecas Vaticana, Colucci-Brancutti e Ajuda, que son verdadeiras xoias da literatura universal.-
Esí era de outa a xerarquía da língua galega, hastra que, no Século XV a católica Isabel 1ra. usurpóu a sua sobreiña Doña Xohana, lexítima herdeira de seu pai Enrique IV, o reino de Castilla e mandou tropas mercenarias a invadir a Galicia e a "domala", asegún rotunda afirmazón do cronista castelán Zurita, por se habere mantido fidel a princesa Doña Xohana. A "Doma" consisteu en decapitar ao mariscal Pardo de Cela, valente defensor das terras galegas, i en arrincar de Galicia aos restantes membros da sua nobreza, obrigándoos a se instalaren en Castilla. Deixou así a Galicia sen a sua élite cultural e reitora, sustituíndoa por rexidores casteláns, quenes desbotaron a língua galega dos orgaismos oficiaes, das escolas, dos documentos púbricos, e das igresias, ficando a língua galega relegada aos labregos e mariñeiros que a acocharon garimosamente nos seus nobres peitos ea mantiveron viva nos seus beizos. E así se deu a milagre de que supervivise, si ben dun xeito tristeiramente esmorecente, ao traveso de cásique catro séculos, non embargantes as rexas protestas de patriotas galegos, como os célebres curas de Fruime e tamén do esgrevio frade padre Sarmiento, xenial filólogo e apaixoado panexerista do idioma galego. Longa tempada cuatrisecular, na que a cultura galega estivo sen latexar, metida nunha noite pecha, hastra que no século derradeiro, no século XIX, se deron as fulxentes lumieiras de extraordinarios poetas: a grandeira Rosalía de Castro, o bardo Pondal, o rebelde Curros Enríquez, o enxebre Leiras Pulpeiro, o ceguiño Lamas Carvajal eo arzevispo Lago González, quenes recolleron dos beizos de labregos e mariñeiros as débiles expresiós dunha língua xa depauperada, ea fixeron revivir; e cas suas xeniaes composiciós poéticas a reforteceron ea ergueron no outo nivel da mellor poemática moderna da época. Con elo, a literatura en idioma galego, adequeriu prestixio universal. Afamados poetas non galegos, –coma o andalúz Federico García Lorca e os arxentinos Eduardo Jorge Bosco, Amado Villar e Francisco Luís Bernardez, escrebiron belidos poemas en língua galega.-
Na "Longa Noite de Pedra", da dictadura, na que recrudeceu o centraismo hespañol, de novo sofreu aseñado perseguimento a língua galega. De novo se quixo facela desaparecer, mais novamente a língua galega foi mais forte que seus perseguidores. Cando rematóu a "Longa Noite de Pedra", e voltaron a se alcender na Hespaña as luces da libertade e da democracia, deuse o milagreiro rexurdimento dunha xuventude universitaria que, patrióticamente, se adicóu a falar, a escrebir ea cantar na língua galega dos labregos e mariñeiros galegos. De novo a pátria Galicia saíu trunfante.-
A Colectividade galega de Buenos Aires, que tantísimo loitou polo erguemento da língua galega, rexistra compracida a aititude do Goberno da Hespaña, refrexada na devandita Real Orden, pois elo comporta un pleno reconocemento da xerarquía do Idioma galego, equiparándoo oficialmente ao Idioma Castelán no desenrolo do sistema educacional de Galicia.-
RECRAMAMOS PRENOS DIREITOS PRA LINGUA GALEGA
Diante dise acontecemento histórcio, a Colectividade Galega da República Arxentina, representada pola meirandes instituciós que suscriben iste Manifesto, xunguida na común angueira de que Galicia poida abranguer un vindoiro que enche as necesidás de progreso e libertade que cobiza o seu pobo, cumpre coa patriótica obriga de lle facer chegar as autoridás do Goberno de Hespaña, as da Xunta de Galiza ea opinión cívica en xeral,as angueiras reivindicación democrática e comunitaria, que foron os fitos encol dos cales, en todo-los intres, se moveron en cumprimento das suas labouras societarias. Emporiso é, que compre manifesar, que os centos de miles de galegos que residen nas naciós do Plata, acollen con anovada espranza, a devandita Real Orden, en que mostra un favorábele troque da mentalidade das autoridás hispanas no tocante aos dereitos do noso pobo. Mais sin que, por elo, se hachen, –nin moito menos–, satisfeitos seus desexos de soergumento da nosa fala, posto que é imprescindibele que na língua materna da nación galego, se afinque toda a lexislación atinxente as tarefas educativas do noso país, asegún as esixencias vásicas formuladas pola UNESCO, no senso de que, o insino primario, ten de ser impartido aos nenos na língua das suas nais.-
Daí que, rexa e urxentemente, demandamos das autoridás correspondentes:
Que a língua galega sexa recoñecida coma idioma básico e obligatorio no cal se afinque toda metodoloxía didáctica do maxisterio de Galiza.-

[catro sinaturas autógrafas, dos representantes de catro entidades galegas na Arxentina, dúas delas ilexibles]:
Laureano Rodríguez, presidente do Instituto Arxentino de Cultura Galega - Centro Galego de Bos Aires
C. Mariño, pola A.B.C. de Corcubión
Asociación Mutualista Residentes de Vigo [sinatura ilexible]

1980-09-28
Carta de Argimiro Rojo Salgado a Lois Tobío Fernández, 1980.
Vigo
Madrid
Orixinal Transcrición

Transcripción da epistola Carta de Argimiro Rojo Salgado a Lois Tobío Fernández, 1980. en 28/09/1980

COLEGIO UNIVERSITARIO DE VIGO
CIENCIAS ECONOMICAS
––––––––––––––––––––
28/IX/1980

Querido amigo:
Como ves estou en Vigo traballando niste Colexio, en calidade de Profesor Adxunto de Teoría do Estado e Sistemas Políticos. Podo decirche que estou muy contento con iste traballo y estou seguro que a travès del podrèi desenvolver certas aitividades relacionadas co maravilloso mundo do Galeguismo.
Chameite varias veces a tua casa pra invitarche a leitura da Teisis pero xa estabas lonxe de Madrì, según me dixo a tua filla. Dèronos o "Cum laude", que eu brindo o galeguismo e os vos galegos como tì. Espero que todo che vaya ben e que pronto poidamos vernos pra falar de cousas tan interesantes como de costumbre. Tèñoche ademais que devolver unhos libriños que me deixaches o ano pasado.
Teño que decirche tamèn que me denegaron a beca pra ir a Bòs Aires a estudiar o fenòmeno do galeguismo político. Penso que a compensación a esa negativa foi boa e agora estou contento de ter esto e non ir o extranxeiro. Mais adiante pode ser.
Amigo Tobìo, eiquì me tes a tua disposiciòn. Cando queiras verme facer unha visita; estou seguro que che gustarà o sitio, as aforas de Vigo, rodeados de piñeirales... todo muy bucòlico.
Recibe unha aperta de teu amigo

Argimiro Rojo [sinatura autógrafa]

1980-10-30
Carta de Lois Tobío Fernández a Argimiro Rojo Salgado, 1980.
Madrid
Vigo
Orixinal Transcrición

Transcripción da epistola Carta de Lois Tobío Fernández a Argimiro Rojo Salgado, 1980. en 30/10/1980

Madrid, 31 de outubro de 1980

Querido amigo Argimiro: Moito me aledóu a tua carta ao saber que es profesor, nese Colexio Universitario, de Teoría do Estado, a miña máis vella afición e especialización (non sei si sabes que eu traducín a Teoría do Estado de Hermann Heller). Pra as cousas do galeguismo supoño que xa estarás en contacto co grupo de Galaxia. A Fundación Penzol coa sua estupenda Biblioteca, poderá ser un instrumento de traballo sen parello.
Sentín non estar en Madride pra asistir á leitura da tua tesis. Eu mándoche a máis afervoada felicitación polo éxito acadado con "cum laude".
Cando me chamaches eu estaba en Sitges coa miña muller. Alí púxenme malo e tivéronme que operar de urxencia (cousa da próstata). Pasei un tempo amolado pero agora xa me atopo ben.
Se eu for a Vigo non deixaréi de chamarte. Coñezo esa terra que é maravillosa. Paséi un vran na chamada "Playa América", perto de Panxón.
A organización xuvenil checa de que algunha vez falamos chamábase o "Sokol". Un amigo meu, checo, a quen lle preguntei, díxome que ese nome quer dicer "falcón". Era algo así como os "Boy-Scouts" pero andemáis con senso patriótico checo, como antagistas do réxime habsburguiano. Foi fundada en 1862. Os cataláns crearan algo semellante nos anos 20, co nome de "Palestra". En realidad, o Sokol tiña tamén unha sección de adultos.
Si ves por Madride, non deixes de chamarme pra falarmos un pouco das tuas cousas. O de ires a Bós Aires podes deixalo pra máis adiante coma dis. Por certo que hai un rapaz, Delfín Mariño, que é de Vigo e profesor na Escola de Inxenieiros de Telecomunicacións que me chamóu para informarse encol do movimento galeguista na América. Seica está a facer algún ensaio ou traballo verbo delo.
Penso que non che estaría mal que te puxeses en contacto co Seminario de Estudos Galegos (Santo Domingo de Bonaval. Santiago) que está a rexurdir con novos azos e ten varias seccións. Como sabes eu fun un dos fundadores. Ten boas perspectivas de ir adiante.
Sabes que podes contar conmigo pra o que precises e mándoche unha boa aperta.

1980-12-18
Carta de José Rubia Barcia a Lois Tobío Fernández, 1980.
Os Ánxeles
Madrid
Orixinal Transcrición

Transcripción da epistola Carta de José Rubia Barcia a Lois Tobío Fernández, 1980. en 18/12/1980

En los Angeles a 18 de diciembre del '80

Mi querido Tobío:
Es muy probable que Eva y yo salgamos de aqui a mediados de abril en último periplo "sabbatical" si la salud no me falla o no surgen algunos problemas de última hora. Si es lo primero que anuncio, es porque me parece lo más importante. Volveríamos a vernos a comienzos de mayo en Madrid en una brevísima visita antes de continuar hasta Grecia. A la vuelta, es posible que pudiéramos vernos una segunda vez. Sois vosotros las dos únicas personas a quienes en España vemos con verdadero placer. Cada vez somos más pocos y mas aislados los que mantenemos recuerdos casi comunes y experiencias parecidas. Ultimamente me enteré de la muerte de Ramón Valenzuela y también de la de Vicente Gaos, a quien había traído yo aquí hace años. Y allá en la Córdoba argentina se murió también hace unos meses mi viejo y queridísimo amigo Juan Larrea, el último de los profetas bíblicos y el primero de los no-judaicos. El bosque se va llenando de hojas secas. Pero tu y yo vamos a prometer seguir reverdeciendo año tras año. Fue casualidad el encontrarnos por primera vez, y de manera casual, en las viejas ruas compostelanas. Si me acuerdo es porque ando dándole vueltas una vez más a nuestro amigo el Apóstol, cuya verdadera tumba creo haber descubierto en México. Pero ya hablaremos de esto y del trabajo que voy a dedicar al asunto. Por cierto que le pregunté a González López si él tenía un ejemplar del libro sobre Prisciliano que allá por el año 1934 sacó a luz Portela Valladares, y no sólo me dijo que no lo tenía, pero que ni siquiera sabía de su existencia. Cosa que me sorprendió bastante en nuestro historiador. Yo no lo soñé, lo tuve en mis manos, lo leí y conservo todavía algunas notas que saqué de él. ¿Podrías tú conseguirme un ejemplar? ¿O una copia fotostática de quien lo tuviera? De no tratarse de otro libro fantasma como el Aguilas de Ramón Franco que se lo comió la tierra y no hay forma humana de que yo vuelva a dar con él, después de haber poseído un ejemplar que quemaron, con mis otros libros, en la plaza de Sto. Domingo en Granada. Hay otra cosa rara de que quiero hablarte. Hace tiempo recogí un pequeño poemario de mis composiciones galaicas, basadas en coplas populares, como homenaje a nuestro pueblo y al pueblo se las dediqué. El pintor Miguel Marina ilustró cada uno de los poemas con dibujos arcaizantes de su pluma. El profesor portugués ya fallecido Alberto Machado da Rosa escribió sin que yo se lo pidiera un hermoso ensayo sobre mi poesía que él conocía antes de recoger y preparar este pequeño cancionero. Y él mismo sugirió hacer el librito trilingüe, portugués, galaico y castellano. Una imprenta y prestigiosa editorial de Brasilia se comprometió a hacer la edición. Eso fue allá por el año 1972. Pasó el tiempo y con un pretexto u otro se fue dilatando la salida, hasta que decidí romper el contrato y retirarles los derechos. Después Jorge Guillén, a quien le había enviado una copia del manuscrito, sin decirme nada escribió el mismo a diversos editores y entre ellos contestaron interesándose Celso Enriquez desde Madrid y Castañón desde Venezuela. Como yo no quería entonces editar en España, decidí pasarle la encomienda a Castañón. Y desde entonces el libro ha estado en Venezuela. Castañón publicó antes mis Prosas de Razón y Hiel, y pasó el otro a la imprenta de dos hermanos gallegos, Los Paz, que quisieron ser ellos los que lo publicaran.* Yo no los conozco. Y Castañón dice en sus cartas que acabarán por publicarlo. Pero ya empiezo a dudarlo, mejor dicho las dudas son ya de bastante tiempo a esta parte. Durante mi último viaje a Galicia, le hice llegar a Ramón Piñeiro una copia para ver si Galaxia se interesaría. Pero le devolvió el ejemplar a un sobrino mío que lo conoce, y le dijo que Galaxia publicaba solamente textos monolingües. X. Alonso Montero me escribió hace años después de leer el artículo-ensayo que sobre mi había escrito Alberto Machado da Rosa en Vida Mundial de Lisboa y es el único otro intelectual gallego que conoce algo sobre mí, los demás sois tú, García Sabell y Ramón Piñeiro (hablo sólo de los que estáis en España). De no salir el librito en Venezuela este invierno, me llevaría una copia en el próximo viaje a España. Lo natural sería publicarlo en Galicia. ¿Tienes tú alguna sugerencia al margen de Galaxia? Celso Enriquez le había dicho a Jorge Guillén que él no quería saber nada de Galaxia. ¿Por qué? Pero que él encontraría editor. Ya te estoy dando mucha lata con todo esto.
El objeto verdadero de esta carta era haceros llegar nuestros votos porque el Año Nuevo os traiga a vosotros dos y a vuestros hijos toda clase de venturas, y que podamos disfrutar de vuestra compañía en el próximo viaje. Eva y mis hijas os mandan muy cariñosos saludos y recuerdos. La hija mayor Elena se nos casó el verano último. Su marido enseña en la misma universidad que yo. Y la pequeña Adela, ha terminado su licenciatura en Psicología hace unas semanas. Pero ya hablaremos pronto.
Con un muy cordial abrazo de vuestro incondicional amigo
José [sinatura autógrafa]

[manuscrito:]*De hecho, hace dos años, llegué a corregir las pruebas y tengo un ejemplar todo compuesto y terminado al que le faltan solo las citas [?] ¡Inexplicable!
Vale

1980-12-23
Carta de Manuel Meilán a Lois Tobío Fernández, 1980.
Montevideo
Madrid
Orixinal Transcrición

Transcripción da epistola Carta de Manuel Meilán a Lois Tobío Fernández, 1980. en 23/12/1980

Montevideo, nadal 23 de 1.980

Siñor Don:
Luís Tobío
Bonetero, 5
MADRID.-(España)

Benquerido Tobío:
No seu tempo recibín a sua afeutuosa carta do 27 de outubre ppdo., e os dous exemprares da sua traducción dos "Sonetos a Orféu", como eisí tamén o seu saudo pra "Sempre en Galicia".- Por todo elo moitas gracias, sobor todo pola sua amical dedicatoria.- Canabal supoño xa lle terá acusado recibo o exemprar que me mandóu pra íl.-
Non lle contestéi denantes por que estiven doente internado no sanatorio da "Casa de Galicia", unha fístula operada en xunio e que aínda non tiña cedido, houbo necesidade de outra pequena intervención quirúrxica que, dispóis, compricouse con un probrema prostático, felizmente superado sin operación.- Xa me sinto como novo, "xoven" e con azos pra seguir na loita pola vida ...
Antonte o noso pobo decidéuse pola autonomía, non con moitas ansias.- Elo e moi lamentabel, pois si o estatuto votado ten imperfeciós, penso que sempre habrá tempo pra reformalo é que elo e millor xa tendoo aprobado que non correr o risco de outros cinco anos máis pra unha nova votación.- Saíu, i elo, a quenes vimos loitando por conquerir pra Galicia unha autonomía que a libere da sangría da emigración e dunha economía dirixida dende Madrid, siñifica un trunfo a pesares da indefrencia amostrada na votación.- Que sexa pra ben, e a xeñeración vindeira reciba de nós unha Galicia farturenta en todolos órdenes.-
Fágoo enteirado do pasamento de Alonso Ríos e do benquerido amigo Prada.- Ista perdeda doeume moito, sobor todo a de Prada, a quen estiven cinguido en amistade e galeguidade por máis de medio século.- Entros documentos importantes sobor de Galicia que deixóu atopouse os orixinaes de "Sempre en Galicia", cunha disposición de que "foran pro museu ou biblioteca que en Galicia se destiñe a recordar a memoria de Castelao".- O fillo, que foi quen me informóu, díme tamén que lle escribéu a un curmán que ten en Galicia, o inxeneiro Lama Prada, pra que falase cos amigos do pai –Piñeiro, García Sabell, Paz Andrade etc.–, pra que estudien ou dispoñan donde depositalos pois dí que a íl, que radica en Chile dende fai moitos anos, faiselle dificil gardalos coa seguridade que esixe un documento de tanta importancia e trascendencia.-
O seu saudo pra "Sempre en Galicia" xa foi dado a conocemento dos nosos ouvintes.-Espero que, cando teña vagar, nos recorde con outro traballo.-
Boas festas de Nadal e ventureiro ano 1.981 pra sua dona cos mes afeutuosos saudos é pra vosté con unha agarimosa aperta do seu decote amigo,
Meilan [sinatura autógrafa]

[Nota manuscrita ao final da carta asinada por Chela [muller de Manuel Meilán]:
Sra. María del Carmen: como le informó Manolo le habíamos hablado a sus primos. Hoy íbamos a hacer lo mismo para darles noticias de ellos; pero se adelantó y fué él que lo hizo, están bien y nos reiteró que luego de estos días de calor le gustaría que fuéramos a su casa para ver las fotos de sus viajes. Nos han sido simpáticos y con gusto iremos a verlos. Espero que estén bien de salud y que pasen estas fiestas con felicidad y que el 81 sea de dicha. Saludos para su esposo e hijos y para Ud. un abrazo de Chela [sinatura autógrafa]

1981-01-30
Carta de Lois Tobío Fernández a José Rubia Barcia, 1981.
Madrid
Os Ánxeles
Orixinal Transcrición

Transcripción da epistola Carta de Lois Tobío Fernández a José Rubia Barcia, 1981. en 30/01/1981

Madrid, 30 de enero de 1981

Querido Rubia Barcia:
Recibí con gran contento tu carta y en ella el anuncio de que no tardaréis en venir por aquí, motivo para nosotros de gran alegría. Esa visita podrá compensar el reiterado dolor que hemos tenido en los últimos tiempos con la desaparición de tantos buenos y valiosos amigos: Lorenzo Varela, Seoane, Blanco Amor. Valenzuela .... todos de la grey rioplatense. Yo, por ahora, sigo caminando aunque este verano hube de ser operado de una cosa de próstata; ya estoy bien.
Con lo del Prisiciliano de Portela Valladares me pasa lo que a Emilio: tampoco tengo noticia de él. Veré de hurgar en la Biblioteca Nacional o en la del Ateneo a ver si lo encuentro. En la fecha que tú das de su aparición yo no estaba en España y, como sabes, la mayoría de los libros tienen un período de vigencia y luego caen en el olvido.
La odisea de tu libro de poemas, en sí inverosímil, no resulta extraña si conocieses los recovecos y marañas de la fauna, y casi mafia, editorial. Suceden las cosas más extrañas y difíciles de explicar. Varios escritores españoles e hispano-americanos –incluidos los grandes, como el propio García Márquez– han salido a la prensa a denunciar los trapicheos y trampas de los editores, a la cabeza el sumo pontífice Lara y su errabunco Planeta.
Por mi parte, he conseguido publicar una traducción al gallego de los Sonetos a Orfeo de Rilke. Se la ofrecí primero a Galaxia que demoró la respuesta y, al cabo, entendí que no le interesaba. Claro que no era monolingüe pues iba acompañada del texto alemán. Me la publicó la empresa de cerámica Sargadelos que tiene una sección editorial, Ediciós do Castro. Cuando vengas os dedicaré un ejemplar. Tal vez estuviese ella dispuesta a editar tu libro en caso de no resolvieras favorablemente lo que tienes en curso. Puedes dirigirte a ellos. El que lleva la cosa es Isaac Díaz Pardo (hijo del pintor Camilo Díaz Baliño, asesinado por los franquistas en Santiago a comienzos de la guerra, y pintor él también). Su dirección: Seminario de Sargadelos, Cervo, Lugo.
Felicidades deseamos a la recién casada y felicitaciones a la recién graduada. Para todos vosotros los más estrechos abrazos.
[sen asinar]

1981-03-20
Carta de José Rubia Barcia a Lois Tobío Fernández, 1981.
Os Ánxeles
Madrid
Orixinal Transcrición

Transcripción da epistola Carta de José Rubia Barcia a Lois Tobío Fernández, 1981. en 20/03/1981

En los Angeles a 20 de marzo del '81

Mi querido Tobío:
Unas líneas para confirmarte lo de nuestra próxima visita a esas tierras. Como vamos a estar tan poco tiempo en Madrid quisiera asegurarnos la posibilidad de veros. Sois la pareja más afín de los que vamos quedando –y ojalá por muchos años más en ese viejo mundo, cada vez para mí más lejano y más entrañable.
Saldremos de aquí el 17 de abril y llegaremos a Madrid a las 9 de la mañana, en vuelo directo de la TWA, del día siguiente, o sea, el 18 que es sábado. Lo más probable es que nos quedemos en Madrid hasta el martes. Le escribí a Porrúa, hipotético editor de mi Mascarón de Proa, anunciándole mi visita para saber qué ha hecho del libro. Me prometió solemnemente sacarlo para este invierno que se nos está yendo. Y desde hace un año no he vuelto a tener noticias de él. Las Cántigas de Bendizer, en su aventura venezolana, en manos de nuestros paisanos los Hnos. Paz (¡y qué guerra me están dando!) debieran publicarse, definitivamente, este mes. Hablé hace poco con uno de ellos por teléfono para decirle que si no tengo ejemplares antes de que el mes se acabe, que se olviden del libro. Pero me dijo que sí, que esta vez no me fallarían, me dio toda clase de explicaciones y disculpas. Sin embargo, no me sorprendería que pasara lo de otras veces. De ser así, llevaría una copia del original conmigo y vería si puedo publicarlo con la ayuda de tu amigo Isaac Díaz Pardo en Lugo. Por cierto que hace años me escribió una carta muy amable X. Alonso Montero, que supongo amigo también de Díaz Pardo, pues si no me equivoco le hizo la portada de su antología Os cen mellores poemas da lingua galega. Y acaso estuviera dispuesto a colaborar en la gestión. Ya no vale la pena hacer nada por correo. ¿Sabes tú si Alonso Montero sigue en sus señas luguesas? Hay también la posibilidad de ofrecérselo a las ediciones Anduriña de la Coruña que dirige Luis Caruncho ¿lo conoces tú o sabes de alguien que lo conozca? Y aún me queda la posibilidad de que me lo hagan en Lisboa. El librito lleva un prólogo muy cariñoso y entusiasta de Alberto Machado da Rosa, fraternal amigo portugués, con el que compartí muchas horas de estimulante compañía, y que ya falleció como tantos otros verdaderos amigos. Quizás te dije también que las ilustraciones son de un excelente pintor vasco, Miguel Marina, que se las inventó del Medioevo, y le van muy bien. Sentiría dejar inéditos esos poemas, mi homenaje particular y muy sentido, al genio creador de nuestro pueblo, al que siento haber abandonado en su casi milenario infortunio.
En Madrid, y por razones de hábito, nos quedaremos en el Conde Duque, y desde allí os llamaremos el mismo sábado.
Con un doble abrazo para vosotros dos, y hasta muy pronto que tendremos el placer de dároslos personalmente
Rubia Barcia [sinatura autógrafa]

1981-05-19
Carta de Valentín Paz-Andrade a Lois Tobío Fernández, 1981.
Vigo
Madrid
Orixinal Transcrición

Transcripción da epistola Carta de Valentín Paz-Andrade a Lois Tobío Fernández, 1981. en 19/05/1981

V. Paz Andrade
Abogado
––––––––––––
Policarpo Sanz, 22. Tº. 211562
Vigo

Vigo, 19 de mayo de 1981
Sr. D. Luís Tobío
Escritor
Bonetero, 5
MADRID-16

Querido Luis:
Conservo a dirección tua, que sin seguranza utilizo. Ogallá o Argos postal non teñan aínda perdido as vistas.
Estóu traballando n-un livro, Castelao na luz e na Sombra. Como estamos en risco de esmorecimento total os que fomos seus amigos, sin que despois de tantos anos ninguén lle metera o dente o unha verdadeira e completa biografía, botei as costas tan eisixente obriga. Levo redactados vinte e tantos capitulos, e ando no adicado as actuacións de Castelao no Uruguay.
Os nosos amigos de Montevideo, principalmente Meilán, brindaronme a sua axuda. Que non e tan completa como desexaran. Podias ti fornecerme algúns datos complementarios, senon son fundamentales? Por exemplo, os seguintes:
A) 05/12/1940 dá unha primeira conferencia, na Casa de Galicia. Sobre qué falóu? Quen fixo a presentación? Foi no local social ou en outro?.
B) O día 8 domingo, do mesmo mes, xantar ofrecido pol-a Casa de Galicia. No local social ou en outro? Quen falóu ofrecendo o acto? Falaron algúns mais, aparte o festexado?.
C) Entre o 5 e o 8 tuvo Castelao algunha actuación no Uruguay? En que hotel paróu en Montevideo?.
D) O 18 de abril de 1943, discurso no Estadio Centenario. Entre unha data e outra, non voltóu Castelao a Montevideo?. Despois do mitin celebróuse algún xantar aos oradores?.
E) O 15 de Nov. de 1944 constituiuse o Consello de Galicia en Montevideo, que xa funcionaba en Buenos Aires. Incorporaronselle algúns membros de residentes no Uruguay?.
F) Do 10 ao 25 de xunio de 1945, exposición das estampas que se editaron nos albums de Guerra. En que local. Falóu algún no acto?.
G) O 30 de junio de 1945 acto conmemorando a votación do Estatuto. Quen máis falóu? Onde foi celebrado?
H) Xantar do 10 de jul. de 1945. Quen falóu no ofrecimento ou nos brindis?
I) Calquera outro dato que deba ser lembrado das estancias de Castelao no Uruguay.
Supoño que na derradeira estancia de Castelao en Buenos Aires –1946-1950– non voltóu a Montevideo. Do livro de Palmás e o de Zubillaga, dispoño xa.
Perdóame ésta angueira, e recibe o meu afervoado agradecemento, con a mais forte aperta de
Valentín [sinatura autógrafa]

[Anotación manuscrita, a lápis na marxe superior esquerda:] Ollar na colección de "El Día" cousa doada pois teñénse as datas. Pode facelo Meilán, Couceiro ou Crestar. Ou algún dos rapaces novos da audic. S. en G ou do Patronato.

1981-05-30
Carta de Lois Tobío Fernández a Valentín Paz-Andrade, 1981.
Madrid
Vigo
Orixinal Transcrición

Transcripción da epistola Carta de Lois Tobío Fernández a Valentín Paz-Andrade, 1981. en 30/05/1981

Madrid 30 de maio de 1981
Sr. D. Valentín Paz Andrade
Vigo

Querido Valentín: Recibín a túa carta. O labor que andas a facer encol de Castelao é de grande importancia, necesario e urxente. Pero non é doado e cada ano que pase menos doado será. Animo e avante.
Por desgracia os dados que me pides, concretos, non poderei darchos. Inda que me lembrase de algún sería pouco fiabel porque a memoria engana. Así e todo, algo vouche poder decir.
G) O acto do 30 de xunio de 1945, pra conmemorar o noveno aniversario de Plebiscito celebrouse no ateneo de Montevideo. A revista de Bos Aires "A Nosa Terra" publicóu o texto íntegro do discurso de Castelao nese acto. Teño un exemplar da folla (suplemento) do que che podo mandar fotocopia. Non sei se falaron outros no dito acto.
E) En maio de 1944 foi Castelao a Montevideo e quixo falar conmigo verbo da instalación do Consello de Galicia. Eu dinlle algunhas ideas sobre a forma xuridica que se lle podía dar. Pideume que lle mandara por escrito esas suxerencias. Fíxeno. A eso se refire a carta da que che adxunto fotocopia. O Consello constituirase logo en Bos Aires. En Montevideo nomeouse un representante que seique foi Canabal (non estou seguro). O Consello, como sabes, estaba integrado polos diputados galegos do eisilio. En Montevideo non había ningún. [nota manuscrita a lápis:] (Si estaba Somoza)
Polo demais, pra precisar esas datas e feitos a que ti aludes o mellor e máis seguro é ir á colección do xornal "El Día" que recollía con todo detalle canto se referise a estas cousas. Calquer dos nosos amigos de Montevideo pode facelo (algún dos rapaces que colaboran na audición "Sempre en Galicia"). O traballo non ten maior dificultade abonda revisar os números das datas en cuestión e inmediatamente seguintes.
A Casa de Galicia de Montevideo tirou en xulio de 1941 un número extraordinario pra que eu recollín materiais e que eu armei. Castelao mandoume un artigo "No día de Galiza. Un anaco do libro inédito Verbas de Chumbo que algún día será publicado". Teño un exemplar.
Velaí che mando tamén unha foto tomada cando chegaron de Bos Aires os oradores que viñeron participar no acto do estadio de Montevideo en 1943. Castelao aparez na segunda fía con chapeu.
Esto é todo o que che podo decir. Non é moito. Coido, emporiso, que na prensa montevideana pódense recadar todos os dados que ti ques e outros máis aínda.

Unha estreita aperta do teu vello amigo

[sen asinar: Lois Tobío]

1981-06-13
Carta de Lois Tobío Fernández a Francisco Fernández del Riego, 1981.
Madrid
Vigo
Orixinal Transcrición

Transcripción da epistola Carta de Lois Tobío Fernández a Francisco Fernández del Riego, 1981. en 13/06/1981

Madrid, 13 de xunio de 1981

Meu querido del Riego: Por máis que esgarabello na lembranza, non chego a recoller ningún dato ou caso concreto que che puidera servir pra o que tencionas facer sobre o benquerido Casal. Moitas conversas tivemos daquela sobre moitas cousas pero él aparéceseme como unha figura enteiriza e nobre, toda xenerosidade e coraxe, que se deu á loita polos nosos ideáis con desprendimento e sacrificio. A instalación en Santiago da sua imprenta foi, en boa parte, pra que o Seminario puidese editar os seus traballos. Aló na rua das Hortas traballaba duro e sempre sorridente e optimista pra que a cultura galega dispuxese dun meio axeitado pra o seu espallamento. Cobraba cando e como podía e nunca se queixou das demoras. A veces dábame a impresión de que non precisaba do seu traballo para vivir (cousa, desde logo falsa).
Como eu saín de Galicia no ano 32 nada sei, senón por referencias tardías, da traiectoria da sua vida e labor apòs dese ano. E da sua morte.
Sinto que non che poda ser de máis utilidade para a tu empresa que espero e desexo que leves a cabo.
Unha estreita aperta.

1982-02-17
Carta de Manuel Meilán a Lois Tobío Fernández, 1982.
Montevideo
Madrid
Orixinal Transcrición

Transcripción da epistola Carta de Manuel Meilán a Lois Tobío Fernández, 1982. en 17/02/1982

SEMPRE EN GALICIA
AUDICION RADIAL
MERCEDES 973
MONTEVIDEO - URUGUAY

Montevideo, febreiro 17 de 1.982

Señor Don:
Luís Tobío Fernández
Luís Bonetero, 5
MADRID (16)
España.-

Da nosa estimanza:
"SEMPRE EN GALICIA", ven de recibir e dar os seus ouvintes a inquedanza e opinión do escritor coruñés Don Xosé Mª. Monterroso, sobor onde debe repousar o corpo de Alfonso R. Castelao cando sexa trasladado a Galicia.-
Coidamos que é un tema de moita importancia, polo que resolvemos recollar a opinión de distintos intelectuales, persoeiros de entidades galegas e –quenes foron correlixionarios e amigos do Guieiro inesquencible, pra espallalas nas audiciós de marzal e avril vindeiros.-
A nosa pergunta é:
O CORPO DE CASTELAO, ¿ONDE DEBE REPOUSAR?: NO PANTEÓN DE GALEGOS ILUSTRES DE SANTO DOMINGO DE BONAVAL, EN RIANZO, SEU POBO NATAL, OU ...........?
Agradecémoslle dende xá a sua resposta e saúdamolo có noso meirande aprecio,

por: SEMPRE EN GALICIA
Manoel Meilán [sinatura autógrafa]

[nota manuscrita de despedida:] Agarimosas apertas dos dous, pros dous
Meilán [sinatura autógrafa]

1982-03-19
Carta de Lois Tobío Fernández aos encargados da Audición Radial "Sempre en Galicia" de Montevideo, 1982.
Madrid
Montevideo
Orixinal Transcrición

Transcripción da epistola Carta de Lois Tobío Fernández aos encargados da Audición Radial "Sempre en Galicia" de Montevideo, 1982. en 19/03/1982

19 de marzo de 1982

Audición radial "Sempre en Galicia"
Montevideo

Estimados señores:
En resposta á sua carta do 17 de febreiro hei de comunicarlles que, na miña opinión, os resto do noso Castelao, se han ser trasladados a Galicia, deben repousar no Panteón de Galegos Ilustres, en Santo Domingo de Bonaval de Santiago, no que tamén deberan ser recollidas as cinzas de outras figuras da nosa terra. A cidade que xurdeu arredor dun sartego misterioso que é o cerne e a raigaña da nosa tradición e do noso avencellamento á cultura de Europa debe seguir a recoller e gardar os dos homes que traballaron polo rexurdir de Galicia.
Coas mais cordiais lembranzas para esa audición, na que tiven a honra e o gozo de colaborar en tempos, envíalles unha estreita aperta
[sen asinar]

1982-07-28
Carta de Xosé Neira Vilas a Lois Tobío Fernández, 1982.
A Habana
Madrid
Orixinal Transcrición

Transcripción da epistola Carta de Xosé Neira Vilas a Lois Tobío Fernández, 1982. en 28/07/1982

Habana, 28 de xulio de 1982
Sr. D. Luis Tobio
Madrid

Meu estimado amigo:
Ben me recordo de vostede, como se fose hoxe; daqueles dias do Congreso da Emigración (Bs. As. 1956), e do noso encontro na casa de Maria Valverde, en 1958. Leo os seus traballos, ás veces en "Grial", e sei que dende fai uns anos reside en Madrid. Eu andiven por ahí en setembro do 81, e supen de vostede por Inés Canosa, a través de quen lle envio a presente.
Veño a molestalo por esto: estou preparando un traballo sobre o Himno Galego (de Pondal e Veiga). Quixera facerlle a vostede algunha preguntas, como:
1.- Cando recorda teña sido primeira vez que o escoutou, que o cantou que soupo del (ano, circunstancias).
2.- ¿Recorda se o cantaban os estudantes universitarios da sua xeneración compostelana? ¿En que ano?
3.- Nas Irmandades da Fala, no Seminario de Estudos Galegos, no Partido Galeguista, que vixencia tiña? ¿Cantábase como Himno Nacional propiamente, ou como unha canción máis ou menos patriótica? ¿Con qué frecuencia e en qué circunstancias?
Amáis deso, toda outra información que vostede considere de utilidade arredor do tema.
E nada máis. Agardo noticias de vostede, o antes posible. Perdoe a molestia.
O meu enderezo postal: Apartado 4269
La Habana-4
Cuba

Reciba unha forte aperta
de seu amigo
Xosé Neira Vilas [sinatura autógrafa]

1982-09-27
Carta de Lois Tobío Fernández a Xosé Neira Vilas, 1982.
Madrid
A Habana
Orixinal Transcrición

Transcripción da epistola Carta de Lois Tobío Fernández a Xosé Neira Vilas, 1982. en 27/09/1982

27 setembro 1982

Sr. D. Xosé Neira Vilas
A Habana

Meu querido amigo:
Respondo con moita demora a sua carta por ter estado fora de Madrid todo o vran. Non é moito o que lle podo dicer verbo do que me pregunta. Non lembro cando escoitei por ves primeira o noso himno mais debeu ser nalgunha xuntanza da xente das Irmandadades da Fala en Santiago, alò polo ano 1920. Asistìn coma cativo curioso a algunha delas, seique no Teatro Principal e foi entón cando sentìn o primeiro aguilloamento galeguista.
A letra, sì, conocina denantes, pois vina nun nùmero do Boletìn da Academia galega que recibìa o meu pai, e mesmo deprendín un bon anaco dela. Gostoume.
O himno estaba prohibido cantalo en pùblico nos tempos da dictadura de Primo. Cantábamolo en privado nas pequenas xuntanzas de galeguistas. Cando se cantóu en público e masivamente por ves primeira foi na manifestación que se fixo en Santiago con estudantes e obreiros principalmente ao se proclama-la Repùblica. Alternaba co de Riego que algùns xulgaban máis a xeito por ter un ritmo menos demorado, máis propio dunha manifestación exultante coma aquela.
O que sì podo dicer é que o noso Himno sempre se cantóu coma atal e non coma unha canción máis ou menos patriótica: con gravedade e unción cáseque relixiosos.
Como ve non é moito o que lle podo dicer.
Aproveito a ocasión pra agradecerlle o moito e bon que anda a facer pola nosa cultura. Os dìas en que nos vimos están moi vívidos en min. Ainda uso a cotío un exemplar do Diccionario de Carré que leva este cuño: "Follas Novas". feira do livro galego. Asunción 3035. Buenos Aires.
Unha estreita aperta.
[sen asinar]

1983-12-22
Carta de José Quero Molares a Lois Tobío Fernández e María del Carmen Soler Ponce de León, 1983.
Vilanova i la Geltrú
Madrid
Orixinal Transcrición

Transcripción da epistola Carta de José Quero Molares a Lois Tobío Fernández e María del Carmen Soler Ponce de León, 1983. en 22/12/1983

J. QUERO MOLARES
Avda. Francesc Maciá, 10, 3º 3º
Vilanova i la Geltrú
(Prov. Barcelona)
Tel.: 8934957


El 22 de diciembre de 1983

Mis queridos Luis y María del Carmen:
Os deseamos junto a todos los vuestros, una Feliz Navidad y que el Año 84 os traiga a todos mucha salud y todo género de satisfacciones.
Nosotros regresamos en 1978 y vivimos en Barcelona hasta junio del corriente año, en que nos trasladamos a esta población, en donde llevamos una vida muy tranquila y reposada.
Manolita no anda muy bien de salud. Yo me defiendo, aunque estos últimos años he tenido que operarme dos veces. Fué en Ginebra, en donde residimos algún tiempo, después de mi jubilación en la OMS.
Esperamos que esteis bien y nos gustaría tener noticias vuestras. Repito nuestra cordial felicitación y os manda un fuerte abrazo, vuestro viejo amigo
José [sinatura autógrafa]

1984-02-00
Carta de Xoán Rof Carballo a Lois Tobío Fernández, 1984.
Madrid
Madrid
Orixinal Transcrición

Transcripción da epistola Carta de Xoán Rof Carballo a Lois Tobío Fernández, 1984. en 00/02/1984

Dr. J. Rof Carballo AYALA, 13
MADRID - 1
TEL. 435 69 97


2. 1984

Querido Tobio:
Millones de gracias por los Sonetos de Orfeo. Andaba detras de esta traducción hace mucho tiempo.
Una buena aperta con [¿?] abrazo
J. Rof [sinatura autógrafa]

1984-09-23
Carta de José B. Abraira a Lois Tobío Fernández, 1984.
Bos Aires
Madrid
Orixinal Transcrición

Transcripción da epistola Carta de José B. Abraira a Lois Tobío Fernández, 1984. en 23/09/1984

Buenos Aires, setembre 23 de 1984

Sr. Dn.
Luis Tobio
Madrid

Mui estimado amigo e Irmao:
No mes de agosto, cando voltaba pra Arxentina despois de acompañar os retos de Castelao, quixen comunicarme con Vde. ahí na Capital do Estado, a donde fun especialmente pra falar con Vde
Fixen uso do telefono que me deran en Galicia, e non sei cantas xestiós mais e non puiden. Agora mandolle a presente pol-o meu amigo e bó patrióta - Enrique Albor somentes pra ver de localizar as suas senhas.
Escribireille logo pra pedirlle un-a "gauchada"; pero denantes quero saber ben o seu enderezo.
Ren mais por hoxe, espero saber as suas señas pra escribirlle. Mentras tanto presente os meus respetos a sua xente e Vde. reciba un forte apretón de mans.

José B. Abraira [sinatura autógrafa]
Teodoro Garcia 3535 -- Dp. 5
(1427) Bs. Aires-ARGENTINA

1985-02-28
Carta de Lois Tobío Fernández a José B. Abraira, 1985.
Madrid
Bos Aires
Orixinal Transcrición

Transcripción da epistola Carta de Lois Tobío Fernández a José B. Abraira, 1985. en 28/02/1985

28 febreiro 1985

Sr. D. Xosé Abraira
Bs. Aires.

Meu benquerido e lembrado amigo e irmán: Un amigo de vde. entregoume a sua carta despois dunha conferencia que dei no Centro Galego desta vila encol da humanidade de Castelao. Sinto de veras non estar en Madrid cando vde veu pero dadoito pasamos os vrans fora de eiquí. Polo demais as miñas señas siguen sendo as que Vde. ten: Bonetero 5, 1º, 28016 Madrid, tel. (91) 458 19 67.
Sabe que en todo o que poida servilo estou á sua disposición, coma sempe, e aproveito a ocasión para mandarlle unha cordial aperta.

1985-03-18
Carta de Rosa Puente a Lois Tobío Fernández, 1985.
Bos Aires
Madrid
Orixinal Transcrición

Transcripción da epistola Carta de Rosa Puente a Lois Tobío Fernández, 1985. en 18/03/1985

Buenos Aires
Marzo 18 de 1985

Sr. Luis Tobío:
De mi mayor consideración:
Tengo a bien dirigirme a Ud. porque como antiguo amigo y conocedor a fondo del tema, pueda quizás informarme de ciertas ediciones, formato mediano de la "Historia de Galicia" aparecidas y editadas en Madrid en el año 1979.
Nuestro común amigo José B. Abraira con quien tratamos a fondo este tema, se interesó mucho en el, y a través de una correspondencia entre Uds. tuvo a bien no solo darme su dirección, sino aconsejarme le escribiera para ver si algo se podía aclarar en este confuso tema.
Como alumna del curso de Idioma Gallego que se dicta en el Centro Gallego, la profesora y amiga personal Sra. Antonia Luna, me hizo leer en la parte interior de uno de estos nuevos ejemplares, de los cuales yo no tenia idea de su existencia, su procedencia que es la siguiente:

AKAL Editor - herederos Manuel Puente 1979
Lorenza Correa 13 - Madrid 20
450-0217-450-0287
I.S.B.N. 84-7339-429-1 (OBRA COMPLETA)
I.S.B.N. 84-7339-429-3
Depósito Legal M. 11.177-1979
Impreso en España - Printed in Spain
Imprime Sedersa
Carret. Fuenlabrada - Humanes km. 1550
–––––––––––––––––––––––––––––––––––––––
Desconozco en absoluto quien cedió los derechos de edición, mas aun me extraña "herederos de Manuel Puente" por ser yo su única hija y heredera universal, declarada legalmente como tal en 1974. En fin no quisiera proceder sin un mejor conocimiento de causa, y echar a rodar una acción legal que como sabemos siempre son dilatorias– No la descarto en caso de usurpación ilegítima de derechos o mala fe manifiesta.
Si para usted no fuera demasiado molesto, le agradeceria enormemente cualquier aclaración sobre el tema, o su debido manejo–
Con el renovado placer de saludarle y a la espera de sus noticias reciba desde ya mi agradecimiento:
Rosa A. L. Puente [sinatura autógrafa]
P.D.
Mi dirección es calle Ribadavia 3760 (codigo 1204) Buenos Aires. Rca. Argentina.

1985-03-21
Carta de José B. Abraira a Lois Tobío Fernández, 1985.
Bos Aires
Madrid
Orixinal Transcrición

Transcripción da epistola Carta de José B. Abraira a Lois Tobío Fernández, 1985. en 21/03/1985

Buenos Aires, Marzal 21 de 1985

Sr. Dn.
Luis Tobío
Bonetero 5
Madrid

Mui estimado amigo e dilecto irmao:
Por fin acadei noticeas suas; fai tres anos tratei de velo en Madrid e non puiden atopalo. O ano pasado, cando fun acompañando os restos mortaes de Castelao, pensei atopalo en Galicia: crein que a Xunta invitaría de xeito especial as primeiras figuras do galeguismo historico. Non invitaron a naide; agás Martinez Lopez, todos os demais como Paz Andrade, del Riego etc. estaban mesturados ca muitedume. Isa e a Autonomía que nos tocou en sorte.
Creo que onte mesmo escribiulle a Vde. a filla de Dn. Manuel Puente. Fai un tempo apareceron nos escaparates das librerias de Bs. Aires exemprares de unha nova edición da Historia de Galiza que en Montevideo estivera a cuidado de Vde. E di mui campante "con licecia de los herederos de Dn Manuel Puente". Sorprendida Rosita falou conmigo e eu dixenlle que se dirixira a Vde, pois a edición ten pe de imprenta en Madrid. Permitinme esta molestia a Vde por ser conocedor do problema; e eu persoalmente ei de agradecerlle vexa e aconselle o que debe facerse.
Según puiden saber en Galicia está Vde. un tanto ao marxen das liortas e seitores do quefacer politico do galeguismo, puiden notar que sigue gozando do prestixio que sempre mereceu entre os "bos e xenerosos" incluso lamentaban non estivera vostede en Galiza muita xente nova: estudantes etc...
E por hoxe ren mais querido Don Luis; presente os meus saudos a sua dona e Vde reciba unha aperta de quen o segue considerando mestre.

Abraira [sinatura autógrafa]

1985-05-01
Carta de Guillermo Soler e a súa muller a Lois Tobío Fernández e María del Carmen Soler Ponce de León, 1985.
Montevideo
Madrid
Orixinal Transcrición

Transcripción da epistola Carta de Guillermo Soler e a súa muller a Lois Tobío Fernández e María del Carmen Soler Ponce de León, 1985. en 01/05/1985

Montevideo 5-1985

Queridos parientes:
Recibimos vuestros saludos de fin de año (despues de terminar la huelga del Correo) y vemos que estan todos bien y que Miguel viaja mucho y vendrá por aqui encantados de recibirlo.
Tobio Ud. me escribe por los solares que se pueden vender, pero yo no me ocupo más de la venta pues me jubilé de los dos empleos y cerré el escritorio de manera que no tengo contacto comercial para poder apreciar su valor y la venta está difícil pues han bajado los valores
Les envio unos diarios con motivo de la asunción del mando. Como no ando bien de la vista le pedi a Mariquita que escribiera la carta
Por aqui vinieron muchas delegaciones de todo el mundo pero el que más simpatia tuvo fue el presidente Felipe Gonzalez que lo vi por T.V. en color que me agradó mucho.
Esperamos recibir vuestras noticias y los saludamos con todo el cariño Guillermo y Mariquita

Querida María del Carmen: Escribo yo la carta porque Guillermo esta casi ciego pues hay que hacerle todo y acompañarlo a todos los lados asi que imajinate mi problema.

1985-05-13
Carta de Lois Tobío Fernández a Xosé B. Abraira, 1985.
Madrid
Bos Aires
Orixinal Transcrición

Transcripción da epistola Carta de Lois Tobío Fernández a Xosé B. Abraira, 1985. en 13/05/1985

Madrid, 13 maio 1985

Querido Abraira:
Recebín a sua carta polos mesmos días de que a de Rosa Puente. Nada máis puiden averiguar eiquí encol do choio que vostedes xa non soupesen. Hoxe mesmo contestolle aconsellándolle que se dirixa a Akal pedindo unha explicación do feito, sen dúbida estrano e sospeitoso. Segundo o que conteste asín haberá que proceder.
As cousa de Galicia non van atal como ún as quixera, mais eso dase sempre e hai que conformarse. De todos xeitos, moito é o que se ten avantado e eu teño a espranza de que, paseniño, vaiamos acadando cotas pouco pouco máis altas. Un destes días irei alá para o do Pedrón de Ouro, cuio Pergamiño me deron o ano pasado. O principal é non perder os azos e seguir loitando. O noso camiño nunca foi de rosas.
Moito agradezo a suas garimosas frases e lembranzas. A miña dona agradez os seus saudo e mándallos moi afectuosos. Unha boa aperta.

1985-05-13
Carta de Lois Tobío Fernández a Rosa Puente, 1985.
Madrid
Bos Aires
Orixinal Transcrición

Transcripción da epistola Carta de Lois Tobío Fernández a Rosa Puente, 1985. en 13/05/1985

Madrid, 13 de mayo de 1985

Sra. Rosa A. L. Puente
Buenos Aires.

Mi estimada amiga:
He recibido su carta en que me habla del asunto de la edición en España de los volúmenes de la Historia de Galicia cuyos derechos de edición correspondían a su finado padre a quien recuerdo con afecto. Nada especial puedo decirle sobre el particular ya que no sé más que lo que Vd. sabe. Por lo visto, Akal procedió por si y ante sí a editar la obra sin proceder como debía ni solicitar de los herederos de don Manuel la transferencia de los correspondientes derechos.
En mi opinión, lo que debería hacerse es que Vd. como heredera, se dirija a Akal solicitando una aclaración de tan extraño modo de actuar. A la vista de lo que conteste, podrá determinarse la conducta a seguir. Es posible que ellos reconozcan su mal paso y estén dispuestos a remediarlo de algún modo.
Por el momento no veo otro camino ya que el que sugiero es previo a cualquier otro.
Agradezco sus saludos y se los envío por mi parte muy afectuosos.

1985-05-17
Carta de Anselmo Carretero y Jiménez a Lois Tobío Fernández e a súa muller, María del Carmen Soler Ponce de León, 1985.
México, D. F.
Madrid
Orixinal Transcrición

Transcripción da epistola Carta de Anselmo Carretero y Jiménez a Lois Tobío Fernández e a súa muller, María del Carmen Soler Ponce de León, 1985. en 17/05/1985

México, D.F. 17 de mayo de 1985

Queridos María del Carmen y Luís:
Recibimos vuestra felicitación de fin de año. No os hemos escrito antes porque teníamos el propósito de veros en esta primavera, pero hemos aplazado el viaje hasta el otoño. Yo estoy tramitando mi jubilación de aquí, que espero quede pronto resuelta.
Quiero dedicarme tranquilamente a escribir varios libros que tengo en mente. Uno de ellos sobre el País Leonés (antiguo Reino de León), que los amigos leoneses me animan a llevar a cabo, ya está más que comenzado, pues tengo escritos más de 280 folios y 500 notas. Si conservo la mente clara y salud suficiente —ya me molesta demasiado el artritismo— tengo trabajo para media docena de años.
Creo que os he entregado mi último libro (Los pueblos de España resumen de Las nacionalidades españolas que me editó aquí la Universidad Nacional, y que por no llevar notas y resulta de lectura más fácil)
Ya estoy libre de casi todos los cargos que tenía en el PSOE que me ocupaban mucho tiempo y me obligaban a viajar demasiado. Solo conservo la presidencia de la Agrupación del PSOE aquí.
Estoy de acuerdo con la política que en general ha llevado adelante el Partido; y en total desacuerdo con la seguida en la cuestión de las autonomías en Castilla y León. El fraccionamiento de Castilla en cinco trozos, la eliminación del mapa político de España de entidades de la significación histórica de León y Castilla, y la creación de los híbridos engendros de "Castilla y León" y "Castilla-La Mancha" me parecen dislates a los que decididamente me he opuesto reiteradamente (constan mis votos en las actas de las reuniones del Comité Federal del PSOE).
Josefina fue operada de los ojos, perdió la vista en uno de ellos y salvó con una acertadísima intervención el otro. Ya pasamos el susto y reanuda su vida normal.
En espera de que con toda calma podamos conversar en el otoño en Madrid, os envía un abrazo muy cariñoso vuestro
Anselmo [sinatura autógrafa]

[Anotación manuscrita lateral esquerdo]:
Les recuerdo siempre con gran simpatía y afecto y les saludo y abrazo
Josefina [sinatura autógrafa]

[Anotación manuscrita marxe superior dereito da primeira páxina]: Contestada 6-10

1985-06-18
Carta de José Rubia Barcia a Lois Tobío Fernández e María del Carmen Soler Ponce de León, 1985.
Os Ánxeles
Madrid
Orixinal Transcrición

Transcripción da epistola Carta de José Rubia Barcia a Lois Tobío Fernández e María del Carmen Soler Ponce de León, 1985. en 18/06/1985

UNIVERSITY OF CALIFORNIA, LOS ANGELES UCLA

BERKELEY - DAVIS - IRVINE - LOS ANGELES - RIVERSIDE - SAN DIEGO - SAN FRANCISCO - SANTA BARBARA - SANTA CRUZ


DEPARTMENT OF SPANISH AND PORTUGUESE
LOS ANGELES, CALIFORNIA 90024

18 de junio de 1985

Queridos Luis y Mª del Carmen:
Me encantaría volver a veros en mi próximo viaje. Llegaré a Madrid el 2 de julio por la mañana y me quedaré hasta el 5. Esta vez viajo solo. Eva no puede acompañarme. De estar vosotros en Madrid esos días pudiéramos repetir la experiencia el dia 3 y con Carmen Aldecoa, almorzar otra vez juntos en el Edelweis.
Volveré a quedarme en el Hotel Sanvy, tlf. 276-08-00.
Participaré en la conmemoración del centenario de Rosalía que se celebrará en Santiago del 15 al 20 de julio. Y me volveré aqui a fines de mes. Lo más probable es que a la vuelta pase sólo una noche en Madrid antes de tomar el avión.
Eva os manda sus recuerdos y yo el anticipo de un doble abrazo.
Vuestro amigo
José [sinatura autógrafa]

1985-08-31
Carta de Manuel Meilán a Lois Tobío Fernández, 1985.
Montevideo
Madrid
Orixinal Transcrición

Transcripción da epistola Carta de Manuel Meilán a Lois Tobío Fernández, 1985. en 31/08/1985

Montevideo, agosto 31 do 1985

Sr. D.
Luis Tobío:
Madrid

Benquerido amigo.
Unhas liñas para lle dar a tristeira noticia do pasamento do noso común amigo Xesús Canabal ocurrido o xoves 29 dun paro cardiaco namentras durmia. Tiña 88 anos, pero moi ben de físico e de mente. Voltara desa o sabado 24. Fora a recibir a medalla Castelao que lle otorgou a Xunta -
Foixenos, xusto cando "Sempre en Galicia" (outra das suas preocupacións) cumpre o día 3 de setembre trinta e cinco anos. Daquel fato de bos e xenerosos somentes sobrevivimos voste e mais eu - No persoal vou "remando" son 81 xa cumpridos en xulio - Alegrareime que voste este como eu e, si elo e asi, e ten gañas, agradeceríalle un saudo pra este aniversario que cumprimos sempre recordando aquel 2 de setembre de 1950, cando gravamos a permeira audición ¿Recorda?
Ren mais. [?] Saudos de Chela e meus pr'a sua dona e vosté
Unha forte aperta
Meilán [sinatura autógrafa]

1985-09-09
Carta de Guillermo Soler e a súa muller a Lois Tobío Fernández e Mª del Carmen Soler Ponce de León, 1985.
Montevideo
Madrid
Orixinal Transcrición

Transcripción da epistola Carta de Guillermo Soler e a súa muller a Lois Tobío Fernández e Mª del Carmen Soler Ponce de León, 1985. en 09/09/1985

Montevideo 9/9/1985
Querida flia Tobio:
Recibimos una linda postal de Sitges y hemos recordado cuando estuvimos por alli que pasamos tan lindas vacaciones.
Aqui estamos regular Guillermo esta quedando casi ciego yo le tengo que hacer todo lo tengo que acompañar a todas partes porque ahora se siente inseguro para ir solo pensar lo que andava sin precuparse con la agilidad que tenia. Aqui las cosas de politica marchan mal no porque el gobierno sea malo si no por los partidos de la oposicion le hacen imposible gobernar porque el presidente es muy bueno
Espero que esta los encuentre bien a toda la flia y esperamos noticias de Uds.
Cariños y abrazos
para todos de
Mariquita y Guillermo

[nota con otra letra]: Estimado Tobío: Me alegro esten pasando las vacaciones en las playas mediterraneas y que sea con buen tiempo. Aqui lo pasamos bien con un invierno benigno y a penas de mi vista les puedo escribir estas lineas. Cariños
Guillermo Soler [sinatura autógrafa]

1985-09-14
Postal de José Quero Molares e a súa muller Manuela Gallar Latorre a Lois Tobío Fernández e María del Carmen Soler Ponce de León, 1985.
Xenebra
Madrid
Orixinal Transcrición

Transcripción da epistola Postal de José Quero Molares e a súa muller Manuela Gallar Latorre a Lois Tobío Fernández e María del Carmen Soler Ponce de León, 1985. en 14/09/1985

14.IX.1985

Tuvimos una gran alegría al veros y charlar un rato con vosotros. Hemos venido aqui a terminar el verano. Manolita se ha sentido peor que de costumbre, de manera que el viaje no se puede decir que haya sido, hasta ahora, un éxito. Os esperamos el verano próximo. Con nuestros recuerdos y afectos
Manolita [sinatura autógrafa]
J. Quero Molares [sinatura autógrafa]

1985-11-15
Carta de Antonio Antelo Iglesias a Lois Tobío Fernández, 1985.
Madrid
Madrid
Orixinal Transcrición

Transcripción da epistola Carta de Antonio Antelo Iglesias a Lois Tobío Fernández, 1985. en 15/11/1985

Madrid
15 noviembre 1985

Señor Don
Luís TobÍo
C/ Bonetero, 5. 28016 Madrid

Mi querido amigo:
Te agradezco el envío de tu interesante contribución al libro La saudade (Vigo, Galaxia, 1953), que he leído con gran atención y gusto. Me figuraba que escribirías en un gallego impecable, pero mis esperanzas se han visto colmadas ante el dominio — riqueza léxica, elegancia, expresividad — que de nuestra lengua revelas.
Unha forte aperta,
A. Antelo [sinatura autógrafa]

1987-12-15
Tarxeta de nadal de José Rubia Barcia a Lois Tobío Fernández e María del Carmen Soler Ponce de León, 1987.
Os Ánxeles
Madrid
Orixinal Transcrición

Transcripción da epistola Tarxeta de nadal de José Rubia Barcia a Lois Tobío Fernández e María del Carmen Soler Ponce de León, 1987. en 15/12/1987

En Los Angeles a 15 de dic. del '87

Queridos Luis y Mª del Carmen:
Hace siglos que no sé de vosotros. Espero que sigáis bien de salud y que este año próximo y si no el otro podamos volver a vernos. Dependerá de cómo vayan mis problemas por esas tierras. ANTHROPOS de Barcelona me ha confirmado la publicación en nueva edición mi Tres en Uno y el Umbral. Y PRE-TEXTOS de Valencia se ha comprometido también a editar en 2 tomos una selección de ensayos literarios de los últimos 50 años.
Durante algunos meses anduve un poco flojo de salud, pero estoy volviendo ya a la normalidad.
Os abrazan, recuerdan y quieren vuestros siempre amigos

José y Eva [sinatura autógrafa]
P.D.
Ya de paso saludos muy cariñosos tambien para Carmen Aldecoa
Vale

[da postal]: With best wishes for a wonderful new year.

1988-02-01
Carta de José Rubia Barcia e a súa muller Eva López a Lois Tobío Fernández, 1988.
Os Ánxeles
Madrid
Orixinal Transcrición

Transcripción da epistola Carta de José Rubia Barcia e a súa muller Eva López a Lois Tobío Fernández, 1988. en 01/02/1988

UNIVERSITY OF CALIFORNIA, LOS ANGELES UCLA
BERKELEY - DAVIS - IRVINE - LOS ANGELES - RIVERSIDE - SAN DIEGO - SAN FRANCISCO - SANTA BARBARA - SANTA CRUZ


J. R. B. - Prof. Emeritus

DEPARTMENT OF SPANISH AND PORTUGUESE
LOS ANGELES, CALIFORNIA 90024
1/II/'88

Querido Luis:
No puedes imaginarte cómo y cuánto hemos sentido, tanto Eva como yo, la terrible e inesperada noticia del fallecimiento de María del Carmen, mujer y amiga encantadora, fina, atractiva, cordial, inteligente, como pocas. ¡Qué pena para todos y especialmente para ti y vuestros hijos! Ante esta clase de pérdida no hay palabras que sirvan.
Poco a poco se va cerrando el círculo de los que hemos convivido en recuerdos toda nuestra vida. Créeme si te digo que a vosotros os hemos tenido siempre muy cerca y que ha sido un placer indescriptible cada nuevo encuentro. Sin ella, Madrid no volverá a ser el mismo, para nosotros, ya nunca más.
Dile a tus hijos, de nuestra parte, lo mucho que la admirábamos, queríamos y apreciábamos.
Y para ti, ahora, toda nuestra simpatía y cariño con la reiteración de nuestra fraternal amistad. Ojalá pudiéramos estar a tu lado
Te abrazan

José y Eva [sinatura autógrafa]

1988-08-29
Carta de Isidra M. de Báguena a Lois Tobío Fernández, 1988.
Barcelona
Madrid
Orixinal Transcrición

Transcripción da epistola Carta de Isidra M. de Báguena a Lois Tobío Fernández, 1988. en 29/08/1988

Barcelona, 29 agosto 1988

Muy apreciado Luís:
He llamado a tu casa y como no te he encontrado creo que todavía estás de vacaciones.
No quiero dejar pasar más días sin decirte que el pasado lunes falleció Montse Costa. No estuvo enferma y murió muy rápidamente, quizá esto fué una suerte para ella porque no sufrió.
Habíamos salido cuatro días antes y estuvimos en el patio del Ateneo hablando, como siempre, del pasado, presente y futuro, todo formando parte de eta larga conversación que ha durado cincuenta años.
Muchas veces hemos hablado de María del Carmen y de todo lo que nos sucedió en los momentos tan tremendos en que nos conocimos. Nos ocurrieron tantas cosas en tan poco tiempo que siempre nos parecía una época muy larga y de grandes recuerdos.
Encontraré siempre a faltar a las dos y su recuerdo queda dentro de mi como una parte de mi misma.
Recibe un afectuoso abrazo
Isi [sinatura autógrafa]

Yo también me consterno con la desaparición de las amigas más entrañables de Isidra que también han formado parte de mi vida. En esto de la vida y la muerte nadie discute si hay o no hay determinismo. Los grandes recuerdos y las ilusiones compartidas con los seres queridos nos ayudan a seguir adelante.
Nos agradaría verte. Si vienes por Sitges o Barcelona nos sería grato recordar las agradables vivencias comunes.
Recibe un afectuoso abrazo
Salvador [sinatura autógrafa]

1988-10-18
Carta de Guillermo Soler e a súa muller Mariquita dirixida a Lois Tobío Fernández e Mª del Carmen Soler Ponce de León, 1988.
Montevideo
Madrid
Orixinal Transcrición

Transcripción da epistola Carta de Guillermo Soler e a súa muller Mariquita dirixida a Lois Tobío Fernández e Mª del Carmen Soler Ponce de León, 1988. en 18/10/1988

Octubre 18-10-88

Queridos primos
Recibimos su linda carta y nos alegró mucho que Ud. se halla ido a pasar el verano a Sitges tan bonita playa y a lo pronto Ud. cambia de ambiente. Espero que esta los encuentre bien y a los chicos tambien. Aqui estamos mas regular pues Guillermo no a adelantado mucho, está sentado y no quiere caminar muy caprichoso y de mal genio.
Constanza se casó porque no sabemos nada de ella. Reciba un abrazo de Guillermo y Marujita
[sinatura autógrafa coa mesma letra]

1989-06-07
Carta de Elena Rubia Barcia a Lois Tobío Fernández, 1989.
Os Ánxeles
Madrid
Orixinal Transcrición

Transcripción da epistola Carta de Elena Rubia Barcia a Lois Tobío Fernández, 1989. en 07/06/1989

7 de junio de 1989

Sr. D. Luis Tobío Fernandez
Bonetero 5 - 1
Madrid 16, SPAIN

Queridos amigos,

Mi padre, José Rubia Barcia, celebrará su 75º cumpleaños el 29 de julio. Yo quisiera obsequiarle una colección de cartas de sus amigos, colegas y parientes en honor de su cumpleaños. Estas pueden ser sobre alguna anécdota o algún recuerdo de su amistad con él, o simplemente una pequeña nota deseándole un feliz cumpleaños. Les agradecería que me las envíen antes del 30 de junio a la siguiente dirección:

Elena Rubia Barcia
10634 Esther Ave.
Los Angeles, CA 90064
(USA)

Me gustaría que esto fuera una sorpresa y agradecería toda discreción al respecto. Las cartas deben ser escritas a mano o a máquina en una hoja de papel del tamaño de ésta.

Muchísimas gracias,
Elena [sinatura autógrafa]

[en nota manuscrita de Luis Tobío, na marxe superior dereita]: feito 20.6.

1989-08-09
Carta de José Rubia Barcia a Lois Tobío Fernández, 1989.
Os Ánxeles
Madrid
Orixinal Transcrición

Transcripción da epistola Carta de José Rubia Barcia a Lois Tobío Fernández, 1989. en 09/08/1989

José Rubia Barcia

9/VIII/'89

Mi querido Tobío:
Gracias por tu cariñosa carta con motivo de mi reciente cumpleaños, que a secreta iniciativa de mi hija Elena fue inesperado objeto de celebración.
Tú estás entre mis viejos amigos. Y no vamos quedando ya muchos de vida con vida. A los demás les llegan fragmentos de nuestra existencia, pero a nosotros nos unen una casi totalidad de cosas comunes, hechos de la misma existencia, de parecidas creencias y de sueños no alcanzados.
Me han dicho que se hallan ya en las librerías una 2ª ed. de mi Umbral de sueños y ed. por PRE-TEXTOS, de Valencia, mi Memoria de España [Pasado] Tomo I - Prosas de Amor y Fe. De modo que vuelvo a estar ahí presente. Ojalá no se produzcan en ellos otra vez la caída en el vacío de los otros libros míos.
Es posible que si no me falla la salud vayamos Eva y yo ahi y de ahí, y de ahí a Ferrol, donde en el mes de octubre piensan inaugurar un centro cultural con mi nombre y con ese pretexto tengamos otra vez el gusto de verte.
Mientras tanto, muy cariñosos recuerdo de Eva y un fraternal abrazo de tu siempre amigo

Rubia Barcia [sinatura autógrafa]

1992-01-07
Carta de José Rubia Barcia a Lois Tobío Fernández, 1992.
Os Ánxeles
Madrid
Orixinal Transcrición

Transcripción da epistola Carta de José Rubia Barcia a Lois Tobío Fernández, 1992. en 07/01/1992

Desde Los Angeles a 7 de enero de 1992

De José Rubia Barcia
a
Luis Tobío Fernández

Querido Tobío:
Espero y hago votos porque este año que acaba de terminar e sea lo más propicio posible y que te encuentres en buen estado de salud. Vamos quedando menos con recuerdos comunes y acaba de morir, como ya sabrás, el que fue muy amigo mío y supongo que también tuyo, Emilio González López, al que pensaba escribir cuando me llegó la noticia desde Nueva York.
Yo por poco no lo cuento ya que hace año y medio me asaltó en casa un ladrón que había entrado a robar y al verme me golpeó con un garrote hasta dejarme sin sentido después de romperme los brazos y magullarme la cabeza. He estado bajo tratamiento médico desde entonces, pero afortunadamente parece que, con un poco de suerte, acabaré reponiéndome del todo.
Si ahora te escribo es en busca de tu consejo. Eva me dice que hemos hablado de esto, pero a mí se me ha olvidado lo que según ella me dijiste. Se trata de saber que es lo mejor y a quien dejar mi biblioteca y archivo en esa nuestra España. Pronto cumpliré los 78 años. Yo preferiría a venderla a una universidad en este país, regalarla ahí a quien se hiciera cargo de los gastos de envío una vez que yo ya no exista. Dispongo de unos cuatro mil volúmenes aproximadamente y de un archivo bastante amplio de cartas y documentos, pero mientras pueda seguir escribiendo no quisiera deshacerme de una cosa ni la otra. Supongo que tú ya habrás pasado por ese trance o que habrás pensado lo que es mejor hacer. A mí me gustaría que fuera a parar a Galicia, al Seminario, a la Academia o a la Universidad. Perdona la lata. Le escribo en el mismo sentido a García Sabell a ver que es lo que él sugiere. ¿Crees que la Fundación Barrié estaría dispuesta a interesarse en el asunto? Estoy preparando el catálogo que espero terminar en un par de meses.
Es muy posible que nos veamos este verano en Madrid si sigo mejorando. Nuestro paisano Alejandro Finisterre me ha invitado a participar en un homenaje que organiza la Complutense a Juan Larrea, León Felipe y César Vallejo. Creo que tendrá lugar en El Escorial. Otra noticia es que quizá coincida con mi estancia la publicación por la editorial de Isaac Díaz Pardo, de otro libro mío titulado "Con Luis Buñuel en Hollywood y después".
Eva te manda muy cariñosos saludos y yo el mejor de mis abrazos con la reiterada, vieja e incondicional amistad de siempre

Rubia Barcia [sinatura autógrafa]

1993-05-20
Carta de Francisco Fernández del Riego a Lois Tobío Fernández, 1993.
Vigo
Madrid
Orixinal Transcrición

Transcripción da epistola Carta de Francisco Fernández del Riego a Lois Tobío Fernández, 1993. en 20/05/1993

Francisco Fernández del Riego Dr. Cadaval, 32 - 4º
Teléf. 434015
36202 Vigo - 18 maio

Luís Tobío
Madrid
Meu querido amigo:
Entérome agora de que che fixeron entrega onte, do "Triskel de ouro" na cátedra de Estudios Gallegos do Ateneo de Madrid. Aínda que se trata dun mínimo recoñecemento aos teus moitos servicios, tan valiosos, á nosa cultura, quero manifestarche a miña máis expresiva felicitación.
Ben sabes o afecto e admiración que desde vello sinto por tí. Vaia, pois, con estas liñas e coa cordial noraboa, a forte aperta de sempre

F. del R. [sinatura autógrafa]

1993-10-28
Carta de Xosé Neira Vilas a Lois Tobío Fernández, 1993.
San Marcos
Madrid
Orixinal Transcrición

Transcripción da epistola Carta de Xosé Neira Vilas a Lois Tobío Fernández, 1993. en 28/10/1993

Santiago, 28 de octubro de 1993
Sr. D. Luis Tobío
Madrid

Meu querido amigo:
A súa fugaz estancia aquì deu tempo para pouco. Por outra banda estivo moi ocupado por esto do Seminario. E eu quixera ter conversado máis.
Quero adicarlle un dos meus artigos do Faro de Vigo dominical, e anque teño a ficha de Vde. que aparece na Gran Enciclopedia Galega, veño a molestalo para ampliar algunhas cousas.
1.- ¿Cantos anos estivo no exilio? ¿Foi de 1939 a 1963? Non veu a España en todo ese tempo?
2.- ¿Canto tempo estivo na Habana? Xa sei que tivo relacións con Ortiz, Portuondo, Roa. ¿Coo veu o ambiente intelectual cubano de entón, e a solidariedade cos republicanos españois? Xa nos contou que Lazaro Peña, secretario xeral da CTC intercedeu para que seu irmao Carlos fose a Cuba, ¿Foi exactamente asì o entendin mal? ¿Como era eso da Escuela Libre creada por vostede e outros –¿os ditos?– na Habana?
3.- ¿Como recorda a Castelao en N. York? Algunha anécdota. Xa teño presente que Castelao o presentou a vostede nalgunha conferencia. ¿De que falaba vostede nesa ocasión? ¿Foi máis dunha vez?
4.- O seu vinculo cos galegos do Uruguai, e coa audición Sempre en Galiza.
5.- Que pensa do Primeiro Congreso da Emigración Galega celebrado en Bs. As. en 1956?
6.- ¿Que significou América para vostede?
7.- ¿Vai moito por Viveiro? ¿Que significa para Vd. Viveiro?
8.- Teño en conta a sua amistade con sefarditas en Bulgaria
9.- ¿Que pensa do novo Seminario de E. Galegos?
Todo esto non vai con preguntas e respostas. Sintetizo eu a informaciòn e compleméntoa con outras fontes, como a GEG. Ilustrarei o traballo cunha caricatura moi boa que lle fixo Vizoso (e dixo que a Vde. lle gustara) e coa portada dun libro seu de Edic. do Castro.
Non se tome o traballo de repetir as preguntas. Abonda con que poña os números.
Agardo noticias suas. Disculpe a molestia. Reciba unha forte aperta de Anisia e de seu
Xose Neira Vilas [sinatura autógrafa]

Xose Neira Vilas
Instituto Galego de Información
San Marcos s/n - Santiago de Compostela

[na marxe esquerda do folio continúa o texto mecanografado]:
quero engadir:
10.- ¿Foi vde. o que propuxo o recorrido a Ortoño en 1923? Sua bisaboa irmá do crego Viojo, era así?
11.- ¿De Habana, de Bs. As., de onde as axudas en cartos ó SEG?
12.- Foron a pé a Ortoño, anotando cruceiros, etc. Cónteme.

1997-05-19
Carta de Xosé Neira Vilas a Lois Tobío Fernández, 1997.
Gres
Madrid
Orixinal Transcrición

Transcripción da epistola Carta de Xosé Neira Vilas a Lois Tobío Fernández, 1997. en 19/05/1997

Xosé Neira Vilas

Gres, 19 de maio de 1997
Sr. D. Luís Tobío
Madrid

Meu querido e recordado amigo:
Preparo un libro sobre o Primeiro Congreso da Emigración Galega, celebrado, como vostede ben recorda, en Buenos Aires, en 1956. Pensei que era bo deixar testemuña daquel evento, e cadra que eu gardo todo, absolutamente todo (prensa, fotos, testemuñas diversas, símbolos utilizados, etc) o relacionado con tal acontecer. Estimo que é o conxunto máis completo de documentos que existe en relación co Congreso aquel.
Vostede foi clave nel. Vostede redactou o temario, o manifesto e o regulamento. Vostede participou logo nas sesións, etc. Quixera incluir neste libro en preparación unha Memoria súa, pormenorizada de todo o acontecido. Para pedirlle eses documentos creo foron a Montevideo Prada e Abraira, ou non? Como foi a relacion de vostede coa nosa Comisión Organizadora? A corenta anos, que recorda? ¿Que valoración faría hoxe do desenvolvemento do congreso e das conclusións ou resultados? En fin, a vostede non teño que mandarlle un cuestionario con apartados ou preguntas escalonadas. Abonda con esta petición global e de sobras sei que o fará como vostede ten por costume traballar: con rigor e con esa boa memoria que conserva e exerce.
Agradezo de antemám a sua colaboración. Agardo noticias súas. Mentres, reciba unha aperta fraterna, cordial de
Xose Neira Vilas [sinatura autógrafa]

[na marxe esquerda do folio continúa o texto mecanografado]:
o meu enderezo: Gres - Vila de Cruces
36587 Pontevedra

1998-07-02
Carta de Olimpia Torres a Lois Tobío Fernández, [1998].
Montevideo
Madrid
Orixinal Transcrición

Transcripción da epistola Carta de Olimpia Torres a Lois Tobío Fernández, [1998]. en 02/07/1998

[2/7/1998]

Querido Luis:
Me encuentro escribiendote, después de tantos años, por estar realizando un proyecto sobre Yepes. Intentamos publicar su vida y obra, que quisieramos se edite en España-Uruguay. Tenemos entendido que en España, casi nadie lo conoce, por eso es que, nos interesa promover su conocimiento y reconocimiento de su persona y obra. Estamos buscando la financiacion necesaria para realizar el libro, asi como tambien nos gustaria organizar en futuro una exposicion.
Lei hace pocos dias un articulo que tu escribiste sobre Yepes, fechado 1955. Un articulo muy lindo, creo que de los más lindos que se han escrito. Este escrito me hizo recordarte y pensar que seria lindo publicarlo. Quizás pensé tambien, que por haber conocido a Yepes, puedas aportarnos a este trabajo tu vision de amigo.
Bueno Luis, me despido, esperando que tengas ganas de escribir algo. Te mando un abrazo
Olimpia [sinatura autógrafa]

[Na marxe superior dereita escrito a man por Lois Tobío: Cont. 1.9.98]

1999-02-03
Carta de Olimpia Torres a Lois Tobío Fernández, 1999.
Montevideo
Madrid
Orixinal Transcrición

Transcripción da epistola Carta de Olimpia Torres a Lois Tobío Fernández, 1999. en 03/02/1999

Montevideo 3 de Febrero
1999

Querido Luis, querido amigo, te agradezco mucho la carta tan emotiva que me mandaste. Me emociona que tengas con tanto cariño, los recuerdos de Yepes y todo lo que significa para mi nuestra amistad. Me entusiasma mucho la idea que escribieras sobre Yepes, pues nadie mas que tu lo conociste bien y tambien su obra.
Sabes que mis nietas, Regina y Magdalena irán a fin de mes a España y en su estadía, te van a visitar, si tu estas de acuerdo, pues tienen muchas ganas de conocerte que las ayudes en esta magna obra de escribir sobre Yepes, su abuelo.
Bueno espero que las veas y te agradezco desde ya tu colaboracion tan valiosa
Recibe un gran abrazo de tu amiga

Olimpia [sinatura autógrafa]