Os fisterres europeus teñen entre si unha parentela que é algo máis que xeográfica.  Acontece con Irlanda ou Escocia, pero tamén con Bretaña. Unha inmigración de orixe bretona instalouse na alta idade media nas rexións setentrionais de Galicia e unha constante relación  por mar foi mantida entre os portos galegos e os bretóns. Alén destas relacións, un fondo etnocultural une a estes dous fisterres, desde o celtismo ou a relixiosidade, ata monumentos como as pedras fitas e os cruceiros de pedra ou “calvarios”.

Autores bretóns como Chateaubriand ou E. Renan foron leituras de cabeceira para intelectuais da xeración Nós e a Bretaña viaxaron, física ou literariamente, figuras como Alfonso D. Castelao ou Ramón Otero Pedrayo. A “materia de Bretaña” inspirou a moitos escritores galegos e un narrador e poeta como Álvaro Cunqueiro situou en terras bretonas as andanzas do sochantre de Pontivy, antes de visitar persoalmente os lugares creados no seu maxín literario. Logo da literatura veu a música como correa de transmisión  das culturas galega e bretona, con constantes presenzas en festivais organizados en ambas terras.  Agora chega a hora da reflexión e da investigación.

Sobre este fondo común, e proseguindo iniciativas do Consello da Cultura Galega como os congresos sobre Galicia-Irlanda ou Galicia-Finlandia,  este ano organizamos un congreso Galicia-Bretaña, con un enfoque comparado, que aspiramos a que marque unha axenda de colaboracións permanentes. Para este congreso, contamos coa colaboración da Université de Rennes-2 e coa presenza entre nós de distinguidos investigadores de varias universidades bretonas, que se verán acompañados por unha nutrida nómina de expertos galegos procedentes  tamén de varias universidades. 

[carte postale], Quimper, Finisterre, 1928

Querido Filgueira: Unha aperta dende Bretaña. O Museo de Quimper chámase “Musée departamental breton” “Museo provincial gallego”. Eiqui todo é bretón, todo, todo, todo. E rézase en bretón en saindo das grandes ciudades. Esqueciame decirche que os museos todos de Paris conservan os fascistelos que tiñan e que apenas se vén grabados con marcos (coido que non vin ningún). 

Lembranzas a teus país da miña muller e miña. Teu decote bo amigo.

Castelao