O camaleónico termo populismo foi obxecto dende hai tempo de innumerables usos e abusos. Así, foi aplicado a políticos tan diferentes como Fujimori, Hugo Chávez, Sarah Palin ou Pablo Iglesias, ou a partidos como o Vlaams Belang, o Partido Justicialista, o Front National, o MAS ou o Die Republikaner. Comparten todos eles a ideoloxía de que a sociedade está esgazada entre dous grupos homoxéneos e antagonistas: «o pobo», «a gran maioría», «a xente», por unha banda; a elite, o «stablishment», a «casta», por outra? É o populismo soamente un discurso, ou ademais, enxerga un tipo de mobilización, un determinado formato organizativo, unha estratexia específica, un modelo carismático de liderado? Cal é a relación entre o populismo e o nacionalismo, a democracia, a xenofobia, o autoritarismo ou o tradicionalismo? É o populismo unha ideoloxía da dereita radical ou pode haber un populismo de esquerdas? Todas estas preguntas agroman de vez co novo rexurdir dos populismos en Europa e América. A aclarar estas cuestións vai dirixido este ciclo monográfico incluído dentro do seminario Os Sentidos das Culturas, coordinado por Ramón Máiz no Consello da Cultura Galega. Nel participarán, co formato habitual de conferencia seguida de debate, algúns dos especialistas máis reputados na materia.