O equilibrio dos extremos:
Que lugar
.
Onde
neve nosa fundida caia.
Onde
aplaque a marea
o noso longo desexo inédito.
Onde
subámo-la uva
encerellada dos ritos o corpo.
Será un fondo de mar de espanto rubio
cos rubís tremendos de sangue e leitos.
¿Haberá lugar de serpe tan branco,
entón, que rexistre a nosa ausencia?
De Dorna,11 (1987)