- Álbum Nós
- Álbum da JAE
- Documentación
- Ligazóns
- Videos
- Audios
- Bibliografía
- Epístolas
- Artigos
- Periódicas
- Publicacións CCG
Fermín Bouza Brey
Ponteareas, 31/ 3/1901 - Santiago de Compostela, 11/6/1973Autoría: Xosé Ramón Fandiño
Exquisito poeta e renovador da arqueoloxía galega
Exquisito poeta e extraordinario polígrafo, Fermín Bouza Brey, un dos fundadores do Seminario de Estudos Galegos e home de fe galeguista moi clara, gozou, como deixou apuntado Otero Pedrayo, dos celmosos froitos “do xardín dos poetas e do xardín dos eruditos”. Ningunha das ramas do saber humanístico lle era alleo, desde a prehistoria, arqueoloxía, numismática, epigrafía, historia, arte, etnografía, ata a literatura do século XIX, especialmente a figura de Rosalía de Castro. Do seu inmenso traballo de investigación dan constancia o preto dun millar de publicacións esparexidas por importantes revistas galegas, españolas e estranxeiras.
Os pais de Fermín Bouza Brey, Luís Bouza Trillo e Orencia Brey Lores, vivían en Vilagarcía de Arousa, pero Fermín naceu en marzo de 1901 en Ponteareas polo arraigado costume da época de que os primoxénitos nacesen na casa patrucial dos avós maternos. Tralos primeiros estudos en Vilagarcía e os de bacharelato nos Institutos de Pontevedra e Ourense, en 1919 instalouse en Santiago para estudar Filosofía e Letras, carreira que abandonou por un tempo para comezar a de Dereito, que rematou en 1924. Preparou o ingreso na carreira xudicial en Madrid e foi xuíz de primeira instancia en Viella (Lleida), A Estrada, Santiago e maxistrado en Pontevedra e Oviedo.
Sendo aínda estudante en Santiago foi un dos universitarios composteláns que se axuntou na casa do Castro de Ortoño, onde se criara Rosalía, para fundar o SEG. O seu discurso de ingreso, en 1924, versou sobre ”Do arte popular galego e de unha das súas manifestacións”, unha documentada monografía sobre a nosa cultura material. O ámbito multidisciplinar e modernizador do Seminario perfila a fasquía intelectual de Bouza Brey que colaborou coas seccións de Filoloxía e Literatura, Historia da Arte, Etnografía e Folklore, tivo unha participación moi activa nas “xeiras de bisbarra” (Terra de Lemos, Carballiño e O Ribeiro, Deza, Melide, Trasdeza e Carbia, Fisterra...) e con López Cuevillas dedicouse con gran intensidade ás investigacións arqueolóxicas. Pensionado polo Centro de Estudios Históricos, organicamente relacionado coa Junta de Ampliación de Estudios, en 1929 viaxa a Bretaña e en 1933 a Portugal, onde escavou en Briteiros e Sobroso con López Cuevillas e afianzou relacións con investigadores lusos, chegando a ser un dos intelectuais galegos alí máis estimados.
Xunto con López Cuevillas, Bouza Brey pode ser considerado como o sistematizador da nosa prehistoria. Ambos perfilaron de forma científica o máis remoto pasado galego e son xa clásicas as súas publicacións conxuntas. Como epigrafista son de destacar as súas achegas ás inscricións romanas de Galicia e ás divinidades do panteón galaico pre-romano. No terreo da numismática sobresaen as súas publicacións sobre acuñacións romanas e, sobre todo, as referidas ao período suevo e as súas cecas galegas.
No eido histórico foi o primeiro estudoso que historiou con criterio científico o período xermano e suevo e a heráldica. Sobre Historia da Arte realizou investigacións sobre o pre-románico galego, o románico, o barroco e sobre imaxinería , prateiros e gravadores composteláns. Como etnógrafo estudou, sobre todo, as cantigas populares, refráns, etnografía espiritual, etnomedicina, etc.
Logo da desfeita do Seminario, en 1936, Fermín Bouza incorporouse ao Instituto de Estudios Galegos P. Sarmiento, desde a súa fundación en 1944, como xefe da Sección de Arqueoloxía e Prehistoria, na que reuniu un grupo de novos investigadores aos que formou, cos que iniciou a renovación da arqueoloxía galega e aos que transmitiu a súa total entrega a Galicia. Foi un dos máis asiduos colaboradores da súa revista, Cuadernos de Estudios Gallegos, onde ademais de monografías de Prehistoria e Arqueoloxía publicou importantes estudios bio-bibliográficos sobre autores galegos do s. XIX, sobre todo Rosalía de Castro, recollidos en 1992 en libro, da que tamén realizou unha edición crítica de Cantares Gallegos. O indiscutible prestixio abriulle as portas de numerosas corporacións científicas: Real Academia Galega, Real Academia da Historia, Sociedade Española de Antropoloxía e Etnografía, Instituto Internacional de Antropoloxía de París, Sociedade de Xeografía de Lisboa, Asociación de Arqueólogos Portugueses, Sociedade Martins Sarmento de Guimarâes, Sociedade de Folklore de Brasil, Instituto Arqueolóxico Alemán, etc.
Como poeta Bouza Brey foi co seu libro Nao senlleira (1933) o creador dun movemento poético que Rodríguez Lapa acuñou como “neotrobadorismo”, no que os poetas troban imitando os motivos e as formas métricas dos cancioneiros medievais. Despois da guerra civil publicou un segundo libro de versos Seitura (Braga, s/d). E no número 15 da colección Lar de novela curta, en 1925 publicou o relato breve Cabalgadas en Salnés. Estes 3 libros con Outros Poemas foron publicados en 1981 por Edicións do Cerne nun único volume titulado Obra Literaria Completa.
Separado da maxistratura en 1952 a súa figura sufriu unha absurda e hipócrita marxinación, pero co seu porte de home nórdico a súa figura era familiar na paisaxe compostelá dos anos cincuenta e sesenta no traxecto cotián desde a súa casa da Rúa do Vilar ata o Sarmiento e ao café Español, onde se reunía diariamente con Otero Pedrayo. Tal vez presentindo que se lle acercaba a hora do adeus quixo percorrer as paisaxes rosalianas da Maía, Iria, Padrón, Lestrove e fitar por última vez o mar de Arousa no que, sen ceo, sen astros, sen vento, navegaba a súa nao senlleira. Era a primavera do ano 1973. En 1992 a Real Academia Galega dedicoulle o Día das Letras Galegas.
Os pais de Fermín Bouza Brey, Luís Bouza Trillo e Orencia Brey Lores, vivían en Vilagarcía de Arousa, pero Fermín naceu en marzo de 1901 en Ponteareas polo arraigado costume da época de que os primoxénitos nacesen na casa patrucial dos avós maternos. Tralos primeiros estudos en Vilagarcía e os de bacharelato nos Institutos de Pontevedra e Ourense, en 1919 instalouse en Santiago para estudar Filosofía e Letras, carreira que abandonou por un tempo para comezar a de Dereito, que rematou en 1924. Preparou o ingreso na carreira xudicial en Madrid e foi xuíz de primeira instancia en Viella (Lleida), A Estrada, Santiago e maxistrado en Pontevedra e Oviedo.
Sendo aínda estudante en Santiago foi un dos universitarios composteláns que se axuntou na casa do Castro de Ortoño, onde se criara Rosalía, para fundar o SEG. O seu discurso de ingreso, en 1924, versou sobre ”Do arte popular galego e de unha das súas manifestacións”, unha documentada monografía sobre a nosa cultura material. O ámbito multidisciplinar e modernizador do Seminario perfila a fasquía intelectual de Bouza Brey que colaborou coas seccións de Filoloxía e Literatura, Historia da Arte, Etnografía e Folklore, tivo unha participación moi activa nas “xeiras de bisbarra” (Terra de Lemos, Carballiño e O Ribeiro, Deza, Melide, Trasdeza e Carbia, Fisterra...) e con López Cuevillas dedicouse con gran intensidade ás investigacións arqueolóxicas. Pensionado polo Centro de Estudios Históricos, organicamente relacionado coa Junta de Ampliación de Estudios, en 1929 viaxa a Bretaña e en 1933 a Portugal, onde escavou en Briteiros e Sobroso con López Cuevillas e afianzou relacións con investigadores lusos, chegando a ser un dos intelectuais galegos alí máis estimados.
Xunto con López Cuevillas, Bouza Brey pode ser considerado como o sistematizador da nosa prehistoria. Ambos perfilaron de forma científica o máis remoto pasado galego e son xa clásicas as súas publicacións conxuntas. Como epigrafista son de destacar as súas achegas ás inscricións romanas de Galicia e ás divinidades do panteón galaico pre-romano. No terreo da numismática sobresaen as súas publicacións sobre acuñacións romanas e, sobre todo, as referidas ao período suevo e as súas cecas galegas.
No eido histórico foi o primeiro estudoso que historiou con criterio científico o período xermano e suevo e a heráldica. Sobre Historia da Arte realizou investigacións sobre o pre-románico galego, o románico, o barroco e sobre imaxinería , prateiros e gravadores composteláns. Como etnógrafo estudou, sobre todo, as cantigas populares, refráns, etnografía espiritual, etnomedicina, etc.
Logo da desfeita do Seminario, en 1936, Fermín Bouza incorporouse ao Instituto de Estudios Galegos P. Sarmiento, desde a súa fundación en 1944, como xefe da Sección de Arqueoloxía e Prehistoria, na que reuniu un grupo de novos investigadores aos que formou, cos que iniciou a renovación da arqueoloxía galega e aos que transmitiu a súa total entrega a Galicia. Foi un dos máis asiduos colaboradores da súa revista, Cuadernos de Estudios Gallegos, onde ademais de monografías de Prehistoria e Arqueoloxía publicou importantes estudios bio-bibliográficos sobre autores galegos do s. XIX, sobre todo Rosalía de Castro, recollidos en 1992 en libro, da que tamén realizou unha edición crítica de Cantares Gallegos. O indiscutible prestixio abriulle as portas de numerosas corporacións científicas: Real Academia Galega, Real Academia da Historia, Sociedade Española de Antropoloxía e Etnografía, Instituto Internacional de Antropoloxía de París, Sociedade de Xeografía de Lisboa, Asociación de Arqueólogos Portugueses, Sociedade Martins Sarmento de Guimarâes, Sociedade de Folklore de Brasil, Instituto Arqueolóxico Alemán, etc.
Como poeta Bouza Brey foi co seu libro Nao senlleira (1933) o creador dun movemento poético que Rodríguez Lapa acuñou como “neotrobadorismo”, no que os poetas troban imitando os motivos e as formas métricas dos cancioneiros medievais. Despois da guerra civil publicou un segundo libro de versos Seitura (Braga, s/d). E no número 15 da colección Lar de novela curta, en 1925 publicou o relato breve Cabalgadas en Salnés. Estes 3 libros con Outros Poemas foron publicados en 1981 por Edicións do Cerne nun único volume titulado Obra Literaria Completa.
Separado da maxistratura en 1952 a súa figura sufriu unha absurda e hipócrita marxinación, pero co seu porte de home nórdico a súa figura era familiar na paisaxe compostelá dos anos cincuenta e sesenta no traxecto cotián desde a súa casa da Rúa do Vilar ata o Sarmiento e ao café Español, onde se reunía diariamente con Otero Pedrayo. Tal vez presentindo que se lle acercaba a hora do adeus quixo percorrer as paisaxes rosalianas da Maía, Iria, Padrón, Lestrove e fitar por última vez o mar de Arousa no que, sen ceo, sen astros, sen vento, navegaba a súa nao senlleira. Era a primavera do ano 1973. En 1992 a Real Academia Galega dedicoulle o Día das Letras Galegas.
Como citar: Fandiño, Xosé Ramón : Fermín Bouza Brey. Publicado o 4/6/2007 no Álbum de Galicia (Consello da Cultura Galega) https://consellodacultura.gal/album-de-galicia/detalle.php?persoa=494. Recuperado o 17/04/2024
Fermín Bouza Brey
Ponteareas, 31/ 3/1901 - Santiago de Compostela, 11/6/1973Autoría: Adrián Estévez Iglesias
Membro destacado do Seminario de Estudos Galegos, foi un dos máis fecundos colaboradores da revista Nós
Naceu en Ponteareas o 31 de marzo de 1901, fillo do xornalista de Vilagarcía de Arousa Luís Bouza Trillo e mais de Orencia Brey Lores, que rexentaba a droguería familiar. Asistiu á escola en Vilagarcía, onde residían, e en 1911 matriculouse no Instituto de Pontevedra para facer o Bacharelato, se ben o último curso rematouno en Ourense, onde estableceu contacto con Losada Diéguez. En 1918 comeza os estudos de Dereito na Universidade de Santiago de Compostela, aínda que estaba máis atraído por Filosofía e Letras.
Publica o seu primeiro artigo, «El teatro de antaño en Santiago», en 1919 na revista Ultreya, dirixida por Armando Cotarelo Valledor, de quen foi alumno e discípulo. Formou parte da tuna e fundou a Asociación Oficial de Estudiantes. Tamén da man de Cotarelo Valledor participou como actor -facendo de crego- na estrea das obras Trebón, con decorados de Camilo Díaz Baliño, e mais Lubicán.
En outubro de 1923 foi un dos fundadores do Seminario de Estudos Galegos. A partir de 1926 o Seminario iniciou as súas Misións, e Bouza Brey, pese a estar en Madrid, colaborou coas seccións de Prehistoria e Arqueoloxía. Realizou numerosas investigacións xunto a López Cuevillas, con quen foi en 1928 ao Porto onda Pedro Vitorino. A relación cos etnógrafos de Portugal foi ben fecunda. En 1931 realizou unha viaxe ao país veciño cunha bolsa do Centro de Estudios Históricos, e en 1935 asistiu no Porto á Semana Cultural Galega.
Como se sinalou, en 1925 marchou a Madrid para preparar a carreira xudicial. Alí consulta decote o arquivo da Real Academia Española, e frecuenta a casa de Valle-Inclán. En 1929 foi destinado a Viella, e durante a súa estancia realizou investigacións etnográficas sobre o Val de Arán. Con todo, en 1930 pediu o traslado ao xulgado da Estrada.
En 1933 casou con Emilia Álvarez, logo de ela rematar a carreira de Farmacia. Foron de lúa de mel a Bretaña, aproveitando outra bolsa de estudos del, para analizar a etnografía daquel país. Desde que coñeceu a Emilia frecuentou a vila de Cortegada, onde o seu sogro rexentaba o balneario. Tamén en 1933 ve a luz o seu libro Nao senlleira, enmarcada no xénero que se deu en chamar neotrobadorismo, do que Bouza Brey foi xunto con Álvaro Cunqueiro o autor máis senlleiro. En 1945 recibiu o primeiro premio nos Xogos Florais de Santiago, co poema «Louvores ó señor Sant-Yago», e en 1955 publicou Seitura, editado en Braga pola Livraria Cruz.
En 1937 foi suspendido do seu posto tras ser denunciado. Antes, na Estrada, salvara diversas persoas de seren
O 27 de xullo de 1941 ingresou como membro de número na Real Academia Galega, coa lectura do discurso La mitología del agua en el noroeste hispánico, respondido por Manuel Casás Fernández. Ao ano seguinte recibiu a Cruz de Afonso X O Sabio.
En 1942 conseguiu ser destinado a Santiago de Compostela. Colaborou na constitución do Instituto de Estudios Gallegos Padre Sarmiento en 1944, encargándose da sección de Arqueoloxía, e en 1945 acadou a praza de maxistrado. Foi destinado a Lugo, e en 1946 logrou o traslado a Pontevedra. En 1948 recibiu a Cruz de San Raimundo de Peñafort, mais foi denunciado, e solicitou o traslado a Lleida. Despois estivo traballando en Oviedo. En 1951 fixo unha estadía en Bos Aires, e estableceu contacto coa colectividade da emigración e o exilio. En 1952 doutorouse en Historia, pola Universidade de Madrid, co estudo «Estaciones paleolíticas del Bajo Miño», investigación que levara a cabo xunto a Xosé María Álvarez Blázquez.
En 1952 foi cesado do seu posto de maxistrado, e instalouse en Santiago de Compostela, onde retomou o contacto con Otero Pedrayo, o seu grande amigo. A economía familiar resistiu grazas á farmacia da súa muller na rúa do Vilar, e en 1956 abriu despacho de avogado en Santiago de Compostela, se ben non o atendía demasiado. Nos seguintes anos seguiu levando a cabo investigacións (participou nas escavacións arqueolóxicas realizadas na catedral) e formou parte da vida cultural da cidade. Colaborou coa revista Compostellanum, da Sección de Estudos Xacobeos, e recibiu unha bolsa da Fundación Barrié de la Maza para facer un traballo sobre Rosalía de Castro.
Fermín Bouza Brey foi un dos colaboradores máis prolíficos de Nós. O seu primeiro texto nesta publicación apareceu en agosto de 1922, no número 12 da revista, o poema «Pra facer un feitizo». Comezaba así unha fecunda colaboración, xa fose con artigos de seu ou a catro mans con Castelao e Florentino López Cuevillas. Realizou recollida de cancioneiros, traballos de prehistoria e folclore, ademais de seguir coa creación literaria, como o poema en homenaxe a Manuel Antonio no seu cabodano. Tamén apareceron na revista varias das pezas que formaron o poemario Nao senlleira, aparecido en 1933.
Obra
O romance de Don Galaor (teatro; inédita)
Cabalgadas en Salnés (1925, narrativa)
Nao senlleira (1933, poesía)
Seitura (1955, poesía)
Publica o seu primeiro artigo, «El teatro de antaño en Santiago», en 1919 na revista Ultreya, dirixida por Armando Cotarelo Valledor, de quen foi alumno e discípulo. Formou parte da tuna e fundou a Asociación Oficial de Estudiantes. Tamén da man de Cotarelo Valledor participou como actor -facendo de crego- na estrea das obras Trebón, con decorados de Camilo Díaz Baliño, e mais Lubicán.
En outubro de 1923 foi un dos fundadores do Seminario de Estudos Galegos. A partir de 1926 o Seminario iniciou as súas Misións, e Bouza Brey, pese a estar en Madrid, colaborou coas seccións de Prehistoria e Arqueoloxía. Realizou numerosas investigacións xunto a López Cuevillas, con quen foi en 1928 ao Porto onda Pedro Vitorino. A relación cos etnógrafos de Portugal foi ben fecunda. En 1931 realizou unha viaxe ao país veciño cunha bolsa do Centro de Estudios Históricos, e en 1935 asistiu no Porto á Semana Cultural Galega.
Como se sinalou, en 1925 marchou a Madrid para preparar a carreira xudicial. Alí consulta decote o arquivo da Real Academia Española, e frecuenta a casa de Valle-Inclán. En 1929 foi destinado a Viella, e durante a súa estancia realizou investigacións etnográficas sobre o Val de Arán. Con todo, en 1930 pediu o traslado ao xulgado da Estrada.
En 1933 casou con Emilia Álvarez, logo de ela rematar a carreira de Farmacia. Foron de lúa de mel a Bretaña, aproveitando outra bolsa de estudos del, para analizar a etnografía daquel país. Desde que coñeceu a Emilia frecuentou a vila de Cortegada, onde o seu sogro rexentaba o balneario. Tamén en 1933 ve a luz o seu libro Nao senlleira, enmarcada no xénero que se deu en chamar neotrobadorismo, do que Bouza Brey foi xunto con Álvaro Cunqueiro o autor máis senlleiro. En 1945 recibiu o primeiro premio nos Xogos Florais de Santiago, co poema «Louvores ó señor Sant-Yago», e en 1955 publicou Seitura, editado en Braga pola Livraria Cruz.
En 1937 foi suspendido do seu posto tras ser denunciado. Antes, na Estrada, salvara diversas persoas de seren
paseadas, ao mandar encarceralas cando sabía que estaban na lista de buscados polos represores. Foi rehabilitado en 1939, e destinado a Lleida como xuíz xurídico-militar.
O 27 de xullo de 1941 ingresou como membro de número na Real Academia Galega, coa lectura do discurso La mitología del agua en el noroeste hispánico, respondido por Manuel Casás Fernández. Ao ano seguinte recibiu a Cruz de Afonso X O Sabio.
En 1942 conseguiu ser destinado a Santiago de Compostela. Colaborou na constitución do Instituto de Estudios Gallegos Padre Sarmiento en 1944, encargándose da sección de Arqueoloxía, e en 1945 acadou a praza de maxistrado. Foi destinado a Lugo, e en 1946 logrou o traslado a Pontevedra. En 1948 recibiu a Cruz de San Raimundo de Peñafort, mais foi denunciado, e solicitou o traslado a Lleida. Despois estivo traballando en Oviedo. En 1951 fixo unha estadía en Bos Aires, e estableceu contacto coa colectividade da emigración e o exilio. En 1952 doutorouse en Historia, pola Universidade de Madrid, co estudo «Estaciones paleolíticas del Bajo Miño», investigación que levara a cabo xunto a Xosé María Álvarez Blázquez.
En 1952 foi cesado do seu posto de maxistrado, e instalouse en Santiago de Compostela, onde retomou o contacto con Otero Pedrayo, o seu grande amigo. A economía familiar resistiu grazas á farmacia da súa muller na rúa do Vilar, e en 1956 abriu despacho de avogado en Santiago de Compostela, se ben non o atendía demasiado. Nos seguintes anos seguiu levando a cabo investigacións (participou nas escavacións arqueolóxicas realizadas na catedral) e formou parte da vida cultural da cidade. Colaborou coa revista Compostellanum, da Sección de Estudos Xacobeos, e recibiu unha bolsa da Fundación Barrié de la Maza para facer un traballo sobre Rosalía de Castro.
Fermín Bouza Brey foi un dos colaboradores máis prolíficos de Nós. O seu primeiro texto nesta publicación apareceu en agosto de 1922, no número 12 da revista, o poema «Pra facer un feitizo». Comezaba así unha fecunda colaboración, xa fose con artigos de seu ou a catro mans con Castelao e Florentino López Cuevillas. Realizou recollida de cancioneiros, traballos de prehistoria e folclore, ademais de seguir coa creación literaria, como o poema en homenaxe a Manuel Antonio no seu cabodano. Tamén apareceron na revista varias das pezas que formaron o poemario Nao senlleira, aparecido en 1933.
Obra
O romance de Don Galaor (teatro; inédita)
Cabalgadas en Salnés (1925, narrativa)
Nao senlleira (1933, poesía)
Seitura (1955, poesía)
Bibliografía
Bouza Brey, Fermín (1981): Obra literaria completa. Vigo: Edicións Xerais de Galicia.
González Martínez, X. e Pérez, C. (coord.) (2011): Fermín Bouza Brey. Xuíz e Galeguista. Pontevedra: Deputación Provincial.
Rodríguez López, A. (coord.) (1992): Fermín Bouza Brey. Unha fotobiografía. Vigo: Edicións Xerais de Galicia .
Como citar: Estévez Iglesias, Adrián : Fermín Bouza Brey. Publicado o 23/12/2021 no Álbum de Galicia (Consello da Cultura Galega) https://consellodacultura.gal/album-de-galicia/detalle.php?persoa=494. Recuperado o 17/04/2024
Fermín Bouza Brey
Ponteareas, 31/ 3/1901 - Santiago de Compostela, 11/6/1973Autoría: Adrián Estévez Iglesias
Membro destacado do Seminario de Estudos Galegos, foi un dos máis fecundos colaboradores da revista Nós
Naceu en Ponteareas o 31 de marzo de 1901, fillo do xornalista de Vilagarcía de Arousa Luís Bouza Trillo e mais de Orencia Brey Lores, que rexentaba a droguería familiar. Asistiu á escola en Vilagarcía, onde residían, e en 1911 matriculouse no Instituto de Pontevedra para facer o Bacharelato, se ben o último curso rematouno en Ourense, onde estableceu contacto con Losada Diéguez. En 1918 comeza os estudos de Dereito na Universidade de Santiago de Compostela, aínda que estaba máis atraído por Filosofía e Letras.
Publica o seu primeiro artigo, «El teatro de antaño en Santiago», en 1919 na revista Ultreya, dirixida por Armando Cotarelo Valledor, de quen foi alumno e discípulo. Formou parte da tuna e fundou a Asociación Oficial de Estudiantes. Tamén da man de Cotarelo Valledor participou como actor -facendo de crego- na estrea das obras Trebón, con decorados de Camilo Díaz Baliño, e mais Lubicán.
En outubro de 1923 foi un dos fundadores do Seminario de Estudos Galegos. A partir de 1926 o Seminario iniciou as súas Misións, e Bouza Brey, pese a estar en Madrid, colaborou coas seccións de Prehistoria e Arqueoloxía. Realizou numerosas investigacións xunto a López Cuevillas, con quen foi en 1928 ao Porto onda Pedro Vitorino. A relación cos etnógrafos de Portugal foi ben fecunda. En 1931 realizou unha viaxe ao país veciño cunha bolsa do Centro de Estudios Históricos, e en 1935 asistiu no Porto á Semana Cultural Galega.
Como se sinalou, en 1925 marchou a Madrid para preparar a carreira xudicial. Alí consulta decote o arquivo da Real Academia Española, e frecuenta a casa de Valle-Inclán. En 1929 foi destinado a Viella, e durante a súa estancia realizou investigacións etnográficas sobre o Val de Arán. Con todo, en 1930 pediu o traslado ao xulgado da Estrada.
En 1933 casou con Emilia Álvarez, logo de ela rematar a carreira de Farmacia. Foron de lúa de mel a Bretaña, aproveitando outra bolsa de estudos del, para analizar a etnografía daquel país. Desde que coñeceu a Emilia frecuentou a vila de Cortegada, onde o seu sogro rexentaba o balneario. Tamén en 1933 ve a luz o seu libro Nao senlleira, enmarcada no xénero que se deu en chamar neotrobadorismo, do que Bouza Brey foi xunto con Álvaro Cunqueiro o autor máis senlleiro. En 1945 recibiu o primeiro premio nos Xogos Florais de Santiago, co poema «Louvores ó señor Sant-Yago», e en 1955 publicou Seitura, editado en Braga pola Livraria Cruz.
En 1937 foi suspendido do seu posto tras ser denunciado. Antes, na Estrada, salvara diversas persoas de seren
O 27 de xullo de 1941 ingresou como membro de número na Real Academia Galega, coa lectura do discurso La mitología del agua en el noroeste hispánico, respondido por Manuel Casás Fernández. Ao ano seguinte recibiu a Cruz de Afonso X O Sabio.
En 1942 conseguiu ser destinado a Santiago de Compostela. Colaborou na constitución do Instituto de Estudios Gallegos Padre Sarmiento en 1944, encargándose da sección de Arqueoloxía, e en 1945 acadou a praza de maxistrado. Foi destinado a Lugo, e en 1946 logrou o traslado a Pontevedra. En 1948 recibiu a Cruz de San Raimundo de Peñafort, mais foi denunciado, e solicitou o traslado a Lleida. Despois estivo traballando en Oviedo. En 1951 fixo unha estadía en Bos Aires, e estableceu contacto coa colectividade da emigración e o exilio. En 1952 doutorouse en Historia, pola Universidade de Madrid, co estudo «Estaciones paleolíticas del Bajo Miño», investigación que levara a cabo xunto a Xosé María Álvarez Blázquez.
En 1952 foi cesado do seu posto de maxistrado, e instalouse en Santiago de Compostela, onde retomou o contacto con Otero Pedrayo, o seu grande amigo. A economía familiar resistiu grazas á farmacia da súa muller na rúa do Vilar, e en 1956 abriu despacho de avogado en Santiago de Compostela, se ben non o atendía demasiado. Nos seguintes anos seguiu levando a cabo investigacións (participou nas escavacións arqueolóxicas realizadas na catedral) e formou parte da vida cultural da cidade. Colaborou coa revista Compostellanum, da Sección de Estudos Xacobeos, e recibiu unha bolsa da Fundación Barrié de la Maza para facer un traballo sobre Rosalía de Castro.
Fermín Bouza Brey foi un dos colaboradores máis prolíficos de Nós. O seu primeiro texto nesta publicación apareceu en agosto de 1922, no número 12 da revista, o poema «Pra facer un feitizo». Comezaba así unha fecunda colaboración, xa fose con artigos de seu ou a catro mans con Castelao e Florentino López Cuevillas. Realizou recollida de cancioneiros, traballos de prehistoria e folclore, ademais de seguir coa creación literaria, como o poema en homenaxe a Manuel Antonio no seu cabodano. Tamén apareceron na revista varias das pezas que formaron o poemario Nao senlleira, aparecido en 1933.
Obra
O romance de Don Galaor (teatro; inédita)
Cabalgadas en Salnés (1925, narrativa)
Nao senlleira (1933, poesía)
Seitura (1955, poesía)
Publica o seu primeiro artigo, «El teatro de antaño en Santiago», en 1919 na revista Ultreya, dirixida por Armando Cotarelo Valledor, de quen foi alumno e discípulo. Formou parte da tuna e fundou a Asociación Oficial de Estudiantes. Tamén da man de Cotarelo Valledor participou como actor -facendo de crego- na estrea das obras Trebón, con decorados de Camilo Díaz Baliño, e mais Lubicán.
En outubro de 1923 foi un dos fundadores do Seminario de Estudos Galegos. A partir de 1926 o Seminario iniciou as súas Misións, e Bouza Brey, pese a estar en Madrid, colaborou coas seccións de Prehistoria e Arqueoloxía. Realizou numerosas investigacións xunto a López Cuevillas, con quen foi en 1928 ao Porto onda Pedro Vitorino. A relación cos etnógrafos de Portugal foi ben fecunda. En 1931 realizou unha viaxe ao país veciño cunha bolsa do Centro de Estudios Históricos, e en 1935 asistiu no Porto á Semana Cultural Galega.
Como se sinalou, en 1925 marchou a Madrid para preparar a carreira xudicial. Alí consulta decote o arquivo da Real Academia Española, e frecuenta a casa de Valle-Inclán. En 1929 foi destinado a Viella, e durante a súa estancia realizou investigacións etnográficas sobre o Val de Arán. Con todo, en 1930 pediu o traslado ao xulgado da Estrada.
En 1933 casou con Emilia Álvarez, logo de ela rematar a carreira de Farmacia. Foron de lúa de mel a Bretaña, aproveitando outra bolsa de estudos del, para analizar a etnografía daquel país. Desde que coñeceu a Emilia frecuentou a vila de Cortegada, onde o seu sogro rexentaba o balneario. Tamén en 1933 ve a luz o seu libro Nao senlleira, enmarcada no xénero que se deu en chamar neotrobadorismo, do que Bouza Brey foi xunto con Álvaro Cunqueiro o autor máis senlleiro. En 1945 recibiu o primeiro premio nos Xogos Florais de Santiago, co poema «Louvores ó señor Sant-Yago», e en 1955 publicou Seitura, editado en Braga pola Livraria Cruz.
En 1937 foi suspendido do seu posto tras ser denunciado. Antes, na Estrada, salvara diversas persoas de seren
paseadas, ao mandar encarceralas cando sabía que estaban na lista de buscados polos represores. Foi rehabilitado en 1939, e destinado a Lleida como xuíz xurídico-militar.
O 27 de xullo de 1941 ingresou como membro de número na Real Academia Galega, coa lectura do discurso La mitología del agua en el noroeste hispánico, respondido por Manuel Casás Fernández. Ao ano seguinte recibiu a Cruz de Afonso X O Sabio.
En 1942 conseguiu ser destinado a Santiago de Compostela. Colaborou na constitución do Instituto de Estudios Gallegos Padre Sarmiento en 1944, encargándose da sección de Arqueoloxía, e en 1945 acadou a praza de maxistrado. Foi destinado a Lugo, e en 1946 logrou o traslado a Pontevedra. En 1948 recibiu a Cruz de San Raimundo de Peñafort, mais foi denunciado, e solicitou o traslado a Lleida. Despois estivo traballando en Oviedo. En 1951 fixo unha estadía en Bos Aires, e estableceu contacto coa colectividade da emigración e o exilio. En 1952 doutorouse en Historia, pola Universidade de Madrid, co estudo «Estaciones paleolíticas del Bajo Miño», investigación que levara a cabo xunto a Xosé María Álvarez Blázquez.
En 1952 foi cesado do seu posto de maxistrado, e instalouse en Santiago de Compostela, onde retomou o contacto con Otero Pedrayo, o seu grande amigo. A economía familiar resistiu grazas á farmacia da súa muller na rúa do Vilar, e en 1956 abriu despacho de avogado en Santiago de Compostela, se ben non o atendía demasiado. Nos seguintes anos seguiu levando a cabo investigacións (participou nas escavacións arqueolóxicas realizadas na catedral) e formou parte da vida cultural da cidade. Colaborou coa revista Compostellanum, da Sección de Estudos Xacobeos, e recibiu unha bolsa da Fundación Barrié de la Maza para facer un traballo sobre Rosalía de Castro.
Fermín Bouza Brey foi un dos colaboradores máis prolíficos de Nós. O seu primeiro texto nesta publicación apareceu en agosto de 1922, no número 12 da revista, o poema «Pra facer un feitizo». Comezaba así unha fecunda colaboración, xa fose con artigos de seu ou a catro mans con Castelao e Florentino López Cuevillas. Realizou recollida de cancioneiros, traballos de prehistoria e folclore, ademais de seguir coa creación literaria, como o poema en homenaxe a Manuel Antonio no seu cabodano. Tamén apareceron na revista varias das pezas que formaron o poemario Nao senlleira, aparecido en 1933.
Obra
O romance de Don Galaor (teatro; inédita)
Cabalgadas en Salnés (1925, narrativa)
Nao senlleira (1933, poesía)
Seitura (1955, poesía)
Bibliografía
Bouza Brey, Fermín (1981): Obra literaria completa. Vigo: Edicións Xerais de Galicia.
González Martínez, X. e Pérez, C. (coord.) (2011): Fermín Bouza Brey. Xuíz e Galeguista. Pontevedra: Deputación Provincial.
Rodríguez López, A. (coord.) (1992): Fermín Bouza Brey. Unha fotobiografía. Vigo: Edicións Xerais de Galicia .
Como citar: Estévez Iglesias, Adrián : Fermín Bouza Brey. Publicado o 23/12/2021 no Álbum de Galicia (Consello da Cultura Galega) https://consellodacultura.gal/album-de-galicia/detalle.php?persoa=494. Recuperado o 17/04/2024
DOCUMENTACIÓN DE
Artigo de Bouza-Brey no que enumera unha importante cantidade de traballos inéditos de López Cuevillas
Fonte: Bouza Brey, Fermín: «LosTrabajos inéditosdel prehistoriador Cuevillas», La Noche, (9 de xuño de 1959)
Galiciana
Fermín Bouza Brey lembra a Aurelio Aguirre, nun artigo publicado en La Noche, no centenario da súa morte
Bouza Brey, Fermín: «Gloria desventura de Aurelio Aguirre», La Noche: único diario de la tarde en Galicia, 11659 (29 de xullo de 1958), 4-8.
Fonte: Galiciana. Biblioteca Dixital de Galicia.
https://biblioteca.galiciana.gal/gl/consulta/registro.do?id=7180 [Descarga: 2023-05-15]
Poema «Agarimo» de Fermín Bouza Brey publicado na revista Nós
Fonte: Bouza Brey, Fermín: «Agarimo», Nós : boletín mensual da cultura galega : órgao da Sociedade Galega de Pubricacións Nós, n.º 115 (25 de xullo de 1933), p. 97
Biblioteca do Consello da Cultura Galega
«Cantiga cívica» de Fermín Bouza Brey publicada en Nós o 25 de xullo de 1931
Fonte: Bouza Brey, Fermín: «Cantiga cívica», Nós: boletín mensual da cultura galega : órgao da Sociedade Galega de Pubricacións Nós, n.º n91 (25 de xullo de 1931), p. 2
Biblioteca do Consello da Cultura Galega
«Cata a fonte costureira», poema en Nós
Fonte: Bouza Brey, Fermín: «Cata a fonte costureira», Nós : boletín mensual da cultura galega : órgao da Sociedade Galega de Pubricacións Nós, n.º 84 (15 de decembro de 1930), p. 173
Biblioteca do Consello da Cultura Galega
«Clamor na encrucillada», poema de Bouza Brey publicado en Nós
Fonte: Bouza Brey, Fermín: «Clamor na encrucillada», Nós : boletín mensual da cultura galega : órgao da Sociedade Galega de Pubricacións Nós, n.º 59 (15 de novembro de 1928), p. 195
Biblioteca do Consello da Cultura Galega
Estudo de Bouza Brey sobre Pondal presentado ao Seminario de Estudos Galegos
Fonte: Bouza Brey, Fermín: «A formación literaria de Eduardo Pondal e a necesidade dunha revisión dos seus Queixumes», Autopoética, 1935. Santiago de Compostela : Consello da Cultura Galega, 1992. Biblioteca do Consello da Cultura Galega
DOCUMENTACIÓN SOBRE
Entrada biobibliográfica de Fermín Bouza Brey na Enciclopedia Galega
Fonte: «Bouza Brey, Fermín», Gran Enciclopedia Galega Silverio Cañada. Lugo: El Progreso, D.L. 2003: t. 6, p. 83-85
Biblioteca do Consello da Cultura Galega
Artigo de Ricardo Carballo Calero sobre a poesía de Bouza Brey
Fonte: Carballo Calero, Ricardo: «Grorias e perigos da poesía de Bouza Brey», Nós : boletín mensual da cultura galega : órgao da Sociedade Galega de Pubricacións Nós, n.º 130 (15 de outubro de 1934), p. 146-147
Biblioteca do Consello da Cultura Galega
«El certamen de música en Orense»
Nota publicada en El Compostelano na que se anuncia que Fermín Bouza Brey obtivo o primeiro premio no certame de música de Ourense co tema «Civitas Aurea» e Augusto María Casas recibiu o segundo premio polo traballo «Gaiola de leenda»
Fonte: El Compostelano vía Galiciana
Ligazóns de interese
Luz na terra. O Seminario de Estudos Galegos, unha institución de alta cultura, exposición conmemorativa do centenario do SEG. Cidade da Cultura, 4 de xullo de 2023 a 7 de xaneiro de 2024
Fonte: https://www.cidadedacultura.gal/gl/evento/luz-na-terra-o-seminario-de-estudos-galegos-unha-institucion-de-alta-cultura [Consulta: 2023-08-31]
Sitio web conmemorativo do centenario do Seminario de Estudos Galegos, elaborado polo Consello da Cultura Galega
Fonte: Consello da Cultura Galega
http://consellodacultura.gal/area2.php?arq=4372 [2023-03-08]
O Seminario de Estudos Galegos (1923-1936) en Galiciana. Biblioteca Dixital de Galicia
Fonte: http://biblioteca.galiciana.gal/gl/consulta_aut/registro.do?id=35606 [Consulta: 2022-12-28]
Acceso á publicación Arquivos do Seminario de Estudos Galegos. Galiciana
Fonte: Galiciana. Biblioteca Dixital de Galicia
https://biblioteca.galiciana.gal/gl/consulta/registro.do?id=401088 [Consulta: 2022-12-30]
Entrada biobibliográfica de Fermín Bouza Brey na Galipedia
Fonte: https://gl.wikipedia.org/wiki/Ferm%C3%ADn_Bouza-Brey [Consulta: 2021-12-23]
Bouza Brey na DB-e da Real Academia de la Historia
Fonte: Real Academia de la Historia
https://dbe.rah.es/biografias/15009/fermin-bouza-brey-trillo-de-figueroa [Consulta: 2021-12-23]
Catálogo en liña da exposición Galicia, de Nós a nós, coordinada por Afonso Vázquez-Monxardín e Ana Acuña. Cidade da Cultura, 2 de outubro de 2020 - 17 de xaneiro de 2021
Fonte: https://www.cidadedacultura.gal/gl/evento/galicia-de-nos-nos
A revista Nós en Galiciana-Biblioteca Dixital de Galicia
Fonte: https://revistanos.galiciana.gal
Artigo sobre Bouza Brey, excelente etnógrafo de Galicia
Fonte: Paz Rodrigues, José: «Bouça Brei, excelente etnógrafo da Galiza», pgl.gal, (9 de decembro de 2020)
https://pgl.gal/bouca-brei-excelente-etnografo-da-galiza/ [Consulta: 2021-12-27]
Artigo de Xabier Iglesias sobre Bouza Brey e o seu poemario Nao senlleira, publicado no blog Os libros de Ánxel Casal. 10 de maio de 2014
Fonte: Iglesias, Xabier: «Nao senlleira», Os libros de Ánxel Casal, (10 de maio de 2014)
http://oslibrosdeanxelcasal.blogspot.com/2014/05/nao-senlleira.html [Consulta: 2021-12-27]
Historia do Instituto de Estudos Galegos Padre Sarmiento, de 1944 a 2004
Pardo de Guevara y Valdés, Eduardo (dir.): O Instituto de Estudos Galegas «Padre Sarmiento»: Sesenta anos ó servicio de Galicia (1944- 2004). Santiago de Compostela: CSIC, Instituto de Estudios Gallegos Padre Sarmiento (IEGPS), 2005. http://hdl.handle.net/10261/225007
Fonte: CSIC.
https://digital.csic.es/handle/10261/225007
Fermín Bouza Brey na páxina web da Real Academia Galega
Fonte: https://academia.gal/letras-galegas/1992/fermin-bouza-brey [Consulta: 2021-12-23]
Epístolas de
Aviso Listado automático de documentación relacionada con Fermín Bouza Brey nos fondos documentais en liña ofrecidos polo Consello da Cultura Galega.
Carta de Fermín Bouza-Brey a Blas Taracena
Carta de Fermín Bouza-Brey a Blas Taracena
Carta de Blas Taracena a Fermín Bouza-Brey
Carta de Fermín Bouza-Brey a Blas Taracena
Carta de Fermín Bouza-Brey a Blas Taracena
Carta de Blas Taracena a Fermín Bouza-Brey
Carta de Fermín Bouza-Brey a Blas Taracena
Carta de Blas Taracena a Fermín Bouza-Brey
Carta de Fermín Bouza-Brey a Blas Taracena
Carta de Blas Taracena a Fermín Bouza-Brey
Carta de Fermín Bouza-Brey a Blas Taracena
Carta de Álvarez Blázquez a Carballo Calero e Bouza-Brey (1967)
Oviedo, 17 de xaneiro 1967
Sr. Don Fermín Bouza Brey e
Don Ricardo Carballo Calero
COMPOSTELA E LUGO
Meus queridos amigos:
Vos supoño sabedores de que, na xuntanza da Academia do 18 pasado, fúchedes nomeados ensembla conmigo pra informar sobor da proposta en favor de González Garcés como académico numerario, na vacante de Rey Soto (q.e.p.d.). Dita proposta, como saberedes, foi presentada por Ferro Couselo, Cunqueiro e Freire de Andrade.
De ningún xeito trato de torcer o voso criterio; somentes os quero adiantar que eu, pola miña parte, estou disposto a informar en contra. Con toda honradez, sin que me movan razóns persoanles—que nin eisisten nin serían quens de me ditar unha inxustiza—coido que iste amigo non ten méritos bastantes, o que non é impeitizo para que os teña en outros terreos. Un só libro de versos galegos e uns artigos de prensa sobre temas máis ou menos vencellados a Galicia, non me parecen méritos dabondo, maormente pensando nas moitas xentes que na nos aterra traballan con meirande adicación e cicáves con miras máis desinteresadas pola non cultura. Tal é o caso, precisamente, de Rafael Dieste, cuia candidatura se opón á de Garcés, de xeito que si xa os méritos diste parécenme poucos, ainda resultan máis cativos opostos aos de Dieste.
Vexo, por outra parte, que nista desiñación, polo que a min toca ao menos, hai algo de maquiavelismo estreito. González Garcés e os seus amigos saben que eu non estóu ben disposto no seu favor; encomendándome o informe póñenme nun brete; si é favorábel—coma sen dúbida esperan, por respeto á tradición—non podo logo refugar o voto; si fose desfavorábel, quedaría eu nunha postura pouco airosa, coma quen dí en evidencia. Non sei si no voso caso daránse as mesmas circunstancias.
Eu teño eiquí a proposta en favor de Garcés máis o seu curriculum vitae, que é a cousa más desmesurada que na miña vida vin, somentes comparabre ao globo de Betanzos. Dígovos que non quero mediar no voso criterio, pero vos rogo que, tal e como eu fago, señades sinceros conmigo. En Compostela podedes vervos un día e parolar do asunto. Si estades dispostos a informar a favor, eu non tería máis remedio que facelo. Si coincidides conmigo, argallaríamos unha fórmula discreta, que de momento non se me ocurre.
En todo caso, un por un ou xuntos os dous, facédeme o favor de contestarme, ca posibre urxencia. É un mal trance no que nos puxeron, polo menos a min, e quero saír del o máis axiña, porque hai que rifar a cotío ca vida e precisa un home ter a meirande tranquilidade posibre.
Unha fonda aperta do voso amigo,
X.M.A.B.
Videos
Antonio Fraguas conversa sobre o Seminario de Estudos Galegos
O 12 de outubro de 1923 un grupo de mozos universitarios trasládanse a Ortoño, parroquia natal de Rosalía, para constituír o Seminario de Estudos Galegos (SEG). Antonio Fraguas incorporaríase ao SEG uns anos máis tarde, en 1928, presentando unha investigación sobre o castro de Soutolongo. Neste vídeo vídeo divulgativo (6´ 32´´) conversa sobre o nacemento do Seminario de Estudos Galegos e os obxectivos cos que se fundou. A peza foi realizada por Acuarela Comunicación en 2019, ano no que a Real Academia Galega lle dedicou o Día das Letras Galegas a Antonio Fraguas.
Fonte: LInguaGalegaTV
https://www.youtube.com/watch?v=R6VmoRrlAys [Consulta: 2023-01-02]
Fermín Bouza Brey: un xuíz de lei
Documental (18´ 10´´) sobre a figura do maxistrado, escritor e intelectual galeguista Fermín Bouza Brey (Ponteareas, Pontevedra, 1901 - Santiago de Compostela, 1973), un dos fundadores do Seminario de Estudos Galegos en 1923. Na súa faceta literaria destacou por ser o iniciador do neotrobadorismo e a Real Academia Galega dedicoulle en 1992 o Día das Letras Galegas. Nesta peza faise especial fincapé no seu labor profesional como xuíz, un exemplo de compromiso coa realidade social e cultural galega. O documental, promovido pola Fundación Lois Peña Novo, realizouse baixo a dirección de Pío García, con guión de Clodio González e Fran Zabaleta.
As publicacións do Seminario
O Seminario de Estudos Galegos desenvolveu unha importante produción escrita, nomeadamente no que respecta a achegas científicas, aínda que no seu seo tamén se editaron contribucións literarias. Neste breve vídeo divulgativo (2´ 35´´) o Instituto de Estudos Galegos Padre Sarmiento (IEGPS) ofrécenos unha panorámica das publicacións do Seminario, que testemuñan o firme compromiso deste grupo de intelectuais co uso do galego no ámbito académico e científico.
O reloxo do Seminario
Vídeo divulgativo (2´ 05´´) sobre o reloxo do século XVIII doado ao Seminario de Estudos Galegos (SEG) polo intelectual, político e mecenas galego Juan Arias Sanjurjo. A peza forma parte da serie de vídeos sobre a historia e o patrimonio documental e artístico do SEG, que o Instituto de Estudos Galegos Padre Sarmiento está a difundir este ano 2023.
Audios
O Seminario de Estudos Galegos e Fermín Bouza Brey
PROGRAMA ESPECIAL SOBRE EL DIA DE LAS LETRAS GALLEGAS DEDICADO A FERMIN BOUZA-BREY
PROGRAMA ESPECIAL SOBRE EL DIA DE LAS LETRAS GALLEGAS DEDICADO A FERMIN BOUZA-BREY
PROGRAMA ESPECIAL SOBRE EL DIA DE LAS LETRAS GALLEGAS DEDICADO A FERMIN BOUZA-BREY
PROGRAMA ESPECIAL SOBRE EL DIA DE LAS LETRAS GALLEGAS DEDICADO A FERMIN BOUZA-BREY
PROGRAMA ESPECIAL SOBRE EL DIA DE LAS LETRAS GALLEGAS DEDICADO A FERMIN BOUZA-BREY
PROGRAMA ESPECIAL SOBRE EL DIA DE LAS LETRAS GALLEGAS DEDICADO A FERMIN BOUZA-BREY
PROGRAMA ESPECIAL SOBRE EL DIA DE LAS LETRAS GALLEGAS DEDICADO A FERMIN BOUZA-BREY
PROGRAMA ESPECIAL SOBRE EL DIA DE LAS LETRAS GALLEGAS DEDICADO A FERMIN BOUZA-BREY
PROGRAMA ESPECIAL SOBRE EL DIA DE LAS LETRAS GALLEGAS DEDICADO A FERMIN BOUZA-BREY
ENTREVISTA A SEBASTIAN MARTINEZ RISCO SOBRE LA REAL ACADEMIA GALEGA
REPORTAJE Y ENTREVISTA A FERMIN BOUZA BREY SOBRE POESIA
REPORTAJE Y ENTREVISTA A FERMIN BOUZA BREY SOBRE POESIA
Referencias bibliográficas
- CARBALLO CALERO, R., Historia da literatura galega contemporánea, Galaxia, Vigo, 1975, 2ª edición.
- FONTE, R., Fermín Bouza-Brey e a súa obra literaria, Galaxia, Vigo, 1992.
- GARCÍA MARTÍNEZ, M. C., “Bouza Brey, Fermín”, en Gran Enciclopedia Gallega, T. 4, Santiago, Xixón s.d.
- GARCÍA MARTÍNEZ, M. C., “Bouza-Brey e os novos (1967-1973, o espíritu do Seminario”, en Fermín Bouza Brey: Unha fotobiografía. Edicións Xerais de Galicia, Vigo, 1992.
Publicacións periódicas
Aviso Listado automático de documentación relacionada con Fermín Bouza Brey nos fondos documentais en liña ofrecidos polo Consello da Cultura Galega.
Terra (1923-1923) .
Boletín de Cultura Galega: Idearium da I.N.G. n'América do Sul
Orensano, El (1944-1945) .
Periódico galego
Lareira (1951-) .
Publicación de Lar Gallego de Valencia
Mundo Gallego [1951-52] (1951-1952) .
Revista de Galicia en América
Lérez (1962-) .
Revista do Centro Pontevedrés de Buenos Aires
Centro Gallego de Ermua (1980-) .
Xornada das Letras Galegas
Artigos Fermín Bouza Brey
Aviso Listado automático de documentación relacionada con Fermín Bouza Brey nos fondos documentais en liña ofrecidos polo Consello da Cultura Galega.
BOUZA BREY, F. (7/1925) A encarnaceon galega da saudade. Céltiga. 1ª (13), 6.
Ver artigo Fonte da dixitalización: Biblioteca da Universidade de Santiago de Compostela;
Libros do ccg sobre Fermín Bouza Brey
Aviso Listado automático de documentación relacionada con Fermín Bouza Brey nos fondos documentais en liña ofrecidos polo Consello da Cultura Galega.
Ofrenda lírica á nena Silvia Santiago Conde no día da súa Primeira Comuñón.
2017 | Afonso Vázquez-Monxardín, Edición. Patricia Arias Chachero, Edición.
7 de setembro, 1960
Actas do simposio de antropoloxía: in memoriam Fermín Bouza Brey.
1994 | Antonio Fraguas, Coordinación. Xosé Manuel González Reboredo, Coordinación. Xosé Antón Fidalgo Santamariña, Coordinación.
Santiago de Compostela, 10, 11 e 12 de setembro de 1992
Autopoética, 1935.
1992 | Fermín Bouza Brey, Autoría.
Bouza Brey
